
Γυναίκες στα Πρόθυρα Νευρικής Κρίσης
- Mujeres al Borde de un Ataque de Nervios
- Women on the Verge of a Nervous Breakdown
- 1988
- Ισπανία
- Ισπανικά
- Κωμωδία, Μαύρη Κωμωδία
Ύστερα από μακροχρόνιο δεσμό με την Πέπα, ο Ιβάν, ηθοποιός που δουλεύει μαζί της στις μεταγλωττίσεις ταινιών, αφήνει μήνυμα στον αυτόματο τηλεφωνητή της ότι χωρίζουν. Η Πέπα περιμένει εναγωνίως νέο τηλεφώνημά του, και ταυτόχρονα τον αναζητά παντού, όμως στο σπίτι του συναντά τη γυναίκα του, Λουθία, η οποία ήταν έγκλειστη στο ψυχιατρείο επί είκοσι χρόνια. Στο μεταξύ, η Καντέλα, φίλη της Πέπα, έρχεται να μείνει στο διαμέρισμά της, επειδή έχει προβλήματα με τον τρομοκράτη εραστή της. Το διαμέρισμα επισκέπτεται επίσης ο Κάρλος, γιος του Ιβάν, με την αρραβωνιαστικιά του, Μαρίσα, με πρόθεση να το νοικιάσει, αγνοώντας ότι εδώ μένει η ερωμένη του πατέρα του.
Σκηνοθεσία:
Pedro Almodovar
Κύριοι Ρόλοι:
Carmen Maura … Pepa Marcos
Antonio Banderas … Carlos
Julieta Serrano … Lucia
Rossy de Palma … Marisa
Maria Barranco … Candela
Fernando Guillen … Ivan
Kiti Manver … Paulina Morales
Guillermo Montesinos … ταξιτζής
Chus Lampreave … μάρτυρας του Ιεχωβά
Loles Leon … γραμματέας
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Pedro Almodovar
Παραγωγή: Pedro Almodovar
Μουσική: Bernardo Bonezzi
Φωτογραφία: Jose Luis Alcaine
Μοντάζ: Jose Salcedo
Σκηνικά: Felix Murcia
Κοστούμια: Jose Maria de Cossio
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Mujeres al Borde de un Ataque de Nervios
- Ελληνικός Τίτλος: Γυναίκες στα Πρόθυρα Νευρικής Κρίσης
- Διεθνής Τίτλος: Women on the Verge of a Nervous Breakdown
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας (Ισπανία).
- Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα ξενόγλωσσης ταινίας.
- Υποψήφιο για Bafta ξενόγλωσσης ταινίας.
- Βραβείο γυναικείας ερμηνείας (Carmen Maura) και νεότητας στα Ευρωπαϊκά Βραβεία. Υποψήφιο για ειδικό χαρακτηριστικό (σκηνικά).
- Βραβείο καλύτερης ταινίας, πρώτου γυναικείου ρόλου (Carmen Maura), δεύτερου γυναικείου ρόλου (Maria Barranco), σεναρίου και μοντάζ στα Goya. Υποψήφιο για σκηνοθεσία, δεύτερο αντρικό ρόλο (Guillermo Montesinos), δεύτερο γυναικείο ρόλο (Julieta Serrano), μουσική, φωτογραφία, σκηνικά, κοστούμια, διεύθυνση παραγωγής, ήχο, ειδικά εφέ και μακιγιάζ/κομμώσεις.
- Βραβείο κοινού στο φεστιβάλ του Τορόντο.
- Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Βενετίας. Βραβείο σεναρίου.
Παραλειπόμενα
- Αυτή ήταν η ταινία με την οποία τράβηξε παγκοσμίως την προσοχή ο Pedro Almodovar, παρότι εγχώρια και φεστιβαλικά θεωρούνταν ήδη πετυχημένος.
- Το σενάριο είναι επηρεασμένο από το θεατρικό La Voix Humaine του Jean Cocteau.
- Ο αυθεντικός τίτλος δεν μεταφράστηκε ορθά. Το “ataque de nervios” δεν σημαίνει “νευρική κρίση”, αλλά παραπέμπει σε ένα καλλιτεχνικής φύσης-ψυχολογικό φαινόμενο, κατά το οποίο κάποιος, συνήθως γυναίκα, ξεσπάει σε αρνητικά συναισθήματα, χειρονομίες, συχνά πέφτει κάτω και λιποθυμάει, ως αποτέλεσμα του ακούσματος κάποιας κακής είδησης ή τη συμμετοχή σε ένα αρνητικό γεγονός. Περισσότερο αναφέρεται ως υστερία ή κρίση πανικού.
- Κατά τα γυρίσματα, η σχέση ανάμεσα στον Almodovar και τη μούσα του, Carmen Maura, ήρθε σε ρήξη (η Maura το περιέγραφε ως “ζωντανή κόλαση”), και χρειάστηκαν να περάσουν 18 χρόνια για να συνεργαστούν εκ νέου.
- Για καιρό είχε προγραμματιστεί ένα αμερικανικό ριμέικ, σε σκηνοθεσία Richard Benjamin και την Jane Fonda στον κύριο ρόλο. Εντέλει, δεν έγινε ποτέ.
- Λόγω της ομοιότητας τους, πολλοί εσφαλμένα πίστευαν ότι τον ρόλο του ταξιτζή τον ερμήνευε ο ίδιος ο σκηνοθέτης.
- Η Victoria Abril, πριν γίνει η δεύτερη στη σειρά μούσα του Almodovar, είχε αρνηθεί τον ρόλο της Καντέλα.
- Με 1,1 δισεκατομμύριο πεσέτες, είχε γίνει η εμπορικότερη ισπανική ταινία όλων των εποχών. Αλλά και με κέρδη 7,2 εκατομμύρια δολάρια, ήταν και η πιο πετυχημένη ισπανική στις ΗΠΑ.
Κριτικός: Σοφία Γουργουλιάνη
Έκδοση Κειμένου: 15/12/2009
Τέσσερις γυναίκες για δύο άντρες, πολύ χρώμα και θεότρελο σενάριο. Yes, this is Pedro Almodovar! Το 1988, o Aλμοδοβάρ μάς χαρίζει αυτή την υπέροχη μαύρη κωμωδία και μια μεγάλη δόση της μοναδικής σκηνοθετικής του ματιάς και του ύφους που λίγα χρόνια αργότερα θα τον καθιερώσουν ως έναν από τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες της εποχής μας…
Μια ταινία στην οποία ο Aλμοδοβάρ χωρίς να -φαίνεται πώς- καταβάλει καμία ιδιαίτερη προσπάθεια, καταφέρνει να καταθέσει μια πλήρως εμπεριστατωμένη ανάλυση της γυναικείας ψυχολογίας και να παρουσιάσει τέσσερις ενδοφλεβικά ανεπτυγμένους και αναλυμένους γυναικείους χαρακτήρες. Θα βρείτε και την «καλή» και την «τρελή» και την «εύκολη» και τη «σκύλα». Πέρα, όμως, από τις τέσσερις γυναίκες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης, υπέροχοι και ξεκαρδιστικοί είναι κι όλοι ανεξαιρέτως οι δευτεραγωνιστές.
Μπορεί να μην είναι η καλύτερη ταινία του Aλμοδοβάρ, είναι σίγουρα όμως αυτή με τους πιο σινεφιλικά πλασμένους, πιο ξεκαρδιστικούς και συνάμα τραγικούς χαρακτήρες. Μια ταινία που θα σας κάνει να γελάσετε, να συγκινηθείτε και τελικά να υποκλιθείτε στον τεράστιο Πέδρο Αλμοδοβάρ. Ναι, θέλω κι εγώ να ξανακάνει κωμωδία…
Βαθμολογία: