Μίστερ Κλάιν

Το 1942, ο Β’ Παγκόσμιος μαίνεται και οι ναζί έχουν καταλάβει τη Γαλλία. Ο Ρόμπερτ Κλάιν είναι ένας έμπορος έργων τέχνης που πλουτίζει αγοράζοντας σε εξευτελιστικές τιμές την περιουσία των διωκόμενων Εβραίων. Δεν τρέφει πολιτικά αισθήματα και στέκεται αδιάφορος μπροστά σε όσα συμβαίνουν. Όλα όμως αλλάζουν όταν μια εβραϊκή εφημερίδα φτάνει κατά λάθος στο σπίτι του, και ο Κλάιν ανακαλύπτει πως υπάρχει ένας ακόμη Ρόμπερτ Κλάιν, που ζει στο Παρίσι και είναι Εβραίος. Οι αρχές δεν μπορούν να εντοπίσουν τον συνονόματό του, και οι υποψίες πέφτουν πάνω του.

Σκηνοθεσία:

Joseph Losey

Κύριοι Ρόλοι:

Alain Delon … Robert Klein

Jeanne Moreau … Florence Klein

Francine Berge … Nicole

Juliet Berto … Jeanine

Massimo Girotti … Charles

Michael Lonsdale … Pierre

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Franco Solinas

Παραγωγή: Alain Delon

Μουσική: Egisto Macchi, Pierre Porte

Φωτογραφία: Gerry Fisher

Μοντάζ: Marie Castro, Henri Lanoe, Michele Neny

Σκηνικά: Alexandre Trauner

Κοστούμια: Colette Baudot, Annalisa Nasalli-Rocca

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.

Τίτλοι

• Αυθεντικός Τίτλος: Mr. Klein
• Ελληνικός Τίτλος: Μίστερ Κλάιν
• Εναλλακτικός Τίτλος: Monsieur Klein
• Εναλλακτικός Τίτλος: Ο Κύριος Κλάιν [επανέκδοσης]

Κύριες Διακρίσεις

• Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Κανών.
• Καλύτερη ταινία, σκηνοθεσία και σκηνικά στα Cesar. Υποψήφιο για πρώτο αντρικό ρόλο (Alain Delon), φωτογραφία, μοντάζ και ήχο.

Παραλειπόμενα

• Το σενάριο ξεκίνησε να το δουλεύει ο Κώστας Γαβράς στο πλάι του Franco Solinas (βρίσκοντας το θέμα τους μέσα από το κλασικό ντοκιμαντέρ Ο Οίκτος και η Θλίψη του Marcel Ophuls). Αρχικά, ήταν και να το σκηνοθετήσει, με πρωταγωνιστή τον Jean-Paul Belmondo. Η σύγκρουση που επήλθε ανάμεσα στους παραγωγούς, αλλά κι ένας τραυματισμός σε ταινία του Belmondo είχαν ακυρώσει τον σχεδιασμό. Όταν δε ο Alain Delon δήλωσε ενδιαφέρον για τον ρόλο, ο Γαβράς αποσύρθηκε οριστικά.
• Ο Alain Delon αποφάσισε να χρηματοδοτήσει ο ίδιος την ταινία, και πρότεινε στον Joseph Losey, με τον οποίο είχαν συνεργαστεί ξανά το 1972, να τη σκηνοθετήσει. Ο Losey τότε δούλεψε ξανά το σενάριο μαζί με τον Solinas, ώστε να το κάνει πιο πυκνό και πιο σινεφιλικά πολιτικό.
• Υπάρχουν παραπομπές στα βιβλία του Franz Kafka: Η Μεταφόρτωση, Ο Πύργος και Η Δίκη. Επίσης, το σενάριο είναι μεν μυθοπλαστικό (ακόμα και σε σημείο να υπάρχουν αναχρονισμοί), αλλά παρεμβάλει και ιστορικά στοιχεία, όπως τη μαζική μάζωξη Εβραίων από τις γαλλικές αστυνομικές αρχές για λογαριασμό των ναζί.
• Ο Losey δεν το ανέφερε ποτέ, αλλά στη σκηνή του καμπαρέ υπάρχουν παραπομπές στο περιβόητο αντισημιτικό φιλμ The Jew Suss του 1940. Μια αφίσα μάλιστα της προπαγανδιστικής ταινίας υπάρχει στους τοίχους του καμπαρέ.