Κάτω από τη Λάμψη του Φεγγαριού (1987)

ΣΥΝΟΨΗ

Η Λορέτα Καστορίνι πλησιάζει τα 40, κι αποφασίζει πως είναι καιρός να παντρευτεί ξανά, εφόσον έχει μείνει καιρό χήρα. Θα δεχτεί τη σοβαρή πρόταση του μεσόκοπου Τζόνι Καμαρέρι, αλλά πρώτα πρέπει να περάσει από τον νεότερο αδελφό του, Ρόνι, για να τους συμβιβάσει. Η συνάντηση θα γίνει ραντεβού και το ραντεβού έρωτας, περιπλέκοντας τα πράγματα.

Σκηνοθεσία:

Norman Jewison

Κύριοι Ρόλοι:

Cher … Loretta Castorini

Nicolas Cage … Ronny Cammareri

Olympia Dukakis … Rose Castorini

Vincent Gardenia … Cosmo Castorini

Danny Aiello … Johnny Cammareri

Julie Bovasso … Rita Cappomaggi

Louis Guss … Raymond Cappomagi

John Mahoney … Perry

Feodor Chaliapin Jr. … παππούς Castorini

Anita Gillette … Mona

Leonardo Cimino … Felix

Robin Bartlett … Barbara

Joe Grifasi … σερβιτόρος

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: John Patrick Shanley

Παραγωγή: Norman Jewison, Patrick J. Palmer

Μουσική: Dick Hyman

Φωτογραφία: David Watkin

Μοντάζ: Lou Lombardo

Σκηνικά: Philip Rosenberg

Κοστούμια: Θεώνη Βαχλιώτη

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Moonstruck
Ελληνικός Τίτλος: Κάτω από τη Λάμψη του Φεγγαριού

Κύριες Διακρίσεις

Όσκαρ πρώτου γυναικείου ρόλου (Cher), δεύτερου γυναικείου ρόλου (Olympia Dukakis) και αυθεντικού σεναρίου. Υποψήφιο για καλύτερη ταινία, σκηνοθεσία και δεύτερο αντρικό ρόλο (Vincent Gardenia).
Χρυσή Σφαίρα πρώτου γυναικείου ρόλου (Cher) σε κωμωδία/μιούζικαλ, και δεύτερου γυναικείου ρόλου (Olympia Dukakis). Υποψήφιο για καλύτερη ταινία (κωμωδία/μιούζικαλ), πρώτο αντρικό ρόλο (Nicolas Cage) στην ίδια κατηγορία, και σενάριο.
Υποψήφιο για Bafta πρώτου γυναικείου ρόλου (Cher), δεύτερου γυναικείου ρόλου (Olympia Dukakis), σεναρίου και μουσικής.
Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Βερολίνου. Βραβείο σκηνοθεσίας.

Παραλειπόμενα

Ο John Patrick Shanley έγραφε το -πρώτο του αυτό- σενάριο έχοντας κατά νου τη Sally Field για τον πρώτο ρόλο.
Το δοκιμαστικό του Nicolas Cage δεν εντυπωσίασε το στούντιο, και ήθελαν να συνεχίσουν την αναζήτηση για τον ρόλο του Ρόνι. Όμως, η Cher επέμεινε ότι ήταν ο μόνος κατάλληλος για τον ρόλο, και απείλησε ότι θα φύγει από την ταινία αν δεν τον έπαιρναν.
Για τον ρόλο της Ρόουζ, υποψήφιες ήταν οι Anne Bancroft και Maureen Stapleton.
Η “μαμά” Olympia Dukakis περνάει μόνο 15 χρόνια την “κόρη” Cher. Η τελευταία με τη σειρά της περνάει 17 χρόνια τον Nicholas Cage.
Αρχικά ήταν να ονομαστεί The Bride and the Wolf.
Ο Norman Jewison είχε δηλώσει πως αυτή ήταν η πλέον αγαπημένη του από τις ταινίες του.
Το κόστος των 15 εκατομμυρίων δολαρίων απέφερε κέρδη των 122,1 και μία από τις πλέον αξιομνημόνευτες κομεντί των 1980.

Μουσικά Παραλειπόμενα

Το κλασικό τραγούδι That’s Amore του Dean Martin οδηγεί το σάουντρακ και παίζει σημαντικό ρόλο επί της ταινίας.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 25/3/2017

Μία από τις πλέον τρυφερές στιγμές της δεκαετίας του 1980, η οποία χαίρει της αίσθησης να μην ανήκει ουσιαστικά σε καμία γενιά σινεμά. Κι αυτό επειδή έχει μια δόση νοσταλγίας από παλιό Χόλιγουντ, έχει εξαιρετική και πολύχρωμη φωτογραφία που περισσότερο παραπέμπει στο σήμερα, έχει αυτό το ιταλικό ταμπεραμέντο που είναι υπεράνω εποχών, και μια αέναη αίσθηση χιούμορ μακριά από το σύνηθες χοντροκομμένο εκείνης της εποχής. Μια ταινία καμωμένη για τα Όσκαρ, τα οποία το τίμησαν δεόντως, με κυριότερο προτέρημα το ήρεμο, όμορφο, καλοσυνάτο και με έφεση στην προσεκτική λεπτομέρεια σενάριο του John Patrick Shanley.

Βέβαια, τα πρώτο που κάνει εντύπωση παρακολουθώντας, δεν είναι άλλο από τις ερμηνείες. Εδώ όμως έχουμε ένα μικρό πρόβλημα, κι αυτό είναι ο Nicolas Cage. Δεν είναι κακός, μη βιάζεστε να βγάλετε συμπεράσματα με βάση το απώτερο για τότε μέλλον του, απλά δεν ταιριάζει σε κανένα «χημικό στοιχείο» με τη Cher. Σαν να της πέφτει και λίγος, παρά τη φιλότιμη παρουσία του. Και η διάσημη σταρ μπορεί να δίνει οσκαρικά ρέστα, αλλά είναι κομμάτι μακριά από το είδος του τρυφερού συναισθηματισμού που αδράζουμε από τους Ολυμπία Δουκάκη, Vincent Gardenia, Danny Aiello, Julie Bovasso, οι οποίοι είναι αυτοί που ευτυχώς καθορίζουν το γενικό ερμηνευτικό ύφος.

Χαλαρώστε, αφήστε το «That’s Amore» υπό το φως της σελήνης να σας βάλει σε διάθεση, και πολύ δύσκολα θα βγείτε συναισθηματικά αλώβητοι από αυτή την ιταλικο-θρεμμένη αμερικανική κομεντί.

Βαθμολογία: