Φεγγαρόσκονη (2021)

ΣΥΝΟΨΗ

Ο Πίτερ και η ονειροπόλα αδελφούλα του, η Ανέλι, περνούν δύσκολα. Έχουν μόλις μετακομίσει σε μια νέα γειτονιά και δέχονται εκφοβισμό από κάποια παιδιά στο σχολείο τους. Μια μέρα η Ανέλι συναντά τον κύριο Ζουζούνη, ένα σκαθάρι που μιλά, αλλά είναι απελπισμένο, γιατί έχει χάσει το μικροσκοπικό έκτο πόδι του σε ένα ατύχημα. Ακόμη χειρότερα: κάποιος του το έκλεψε και το πήρε μαζί του στο φεγγάρι! Σύμφωνα με μια παλιά προφητεία, ο κύριος Ζουζούνης μπορεί να πάρει πίσω το χαμένο του πόδι μόνο αν βρει δύο γενναία παιδιά, που θα τον συνοδεύσουν στο ταξίδι του στο φεγγάρι. Η Ανέλι είναι αποφασισμένη να βοηθήσει αμέσως τον μικρό τους φίλο, αλλά όταν το λέει στον Πίτερ, εκείνος δεν πιστεύει την “ανόητη ιστορία” της για έντομα που μιλούν και παράξενες προφητείες. Μόνο όταν η Ανέλι εξαφανίζεται ένα βράδυ και ο Πίτερ την ακολουθεί στον μυστηριώδη ποταμό Φεγγάρι, αρχίζει να αναρωτιέται μήπως η αδερφή του είχε δίκιο. Προς μεγάλη του έκπληξη παρατηρεί την Ανέλι και το μικρό έντομο να εξαφανίζονται μέσα στο νερό και -δευτερόλεπτα αργότερα- να εκτοξεύονται στον αέρα μέσα σε ένα γιγαντιαίο σιντριβάνι. Ο Πέτρος πρέπει να αποφασίσει γρήγορα. Αν θέλει να πάρει πίσω την αδελφή του, πρέπει να τους ακολουθήσει αμέσως και εκείνος.

Σκηνοθεσία:

Ali Samadi Ahadi

Κύριοι Ρόλοι:

Aleks Le … Peter (φωνή)

Howard Nightingall … Κος Zoomzeman/Rainy Robin (φωνή)

Lilian Gartner … Anne/Shooting Star (φωνή)

Raphael von Bargen … Moonman/Milkyway Man/Herschel (φωνή)

Cindy Robinson … Nightfairy (φωνή)

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Ali Samadi Ahadi, Arne Nolting

Παραγωγή: Mohammad Farokhmanesh, Frank Geiger, Ali Samadi Ahadi

Μουσική: Ali N. Askin

Μοντάζ: Andrea Mertens, Niclas Werres

Σκηνικά: Sven Hoffer

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Peterchens Mondfahrt
Ελληνικός Τίτλος: Φεγγαρόσκονη
Διεθνής Τίτλος: Moonbound

Σεναριακή Πηγή

Παραμύθι: Peterchens Mondfahrt του Gerdt von Bassewitz.

Παραλειπόμενα

Τεχνική: Computer-animated (ψηφιακό)
Βασίζεται σε γνωστό γερμανικό παραμύθι του 1912, που στα ελληνικά μεταφράζεται ως “το ταξίδι του μικρού Πέτερ στο φεγγάρι”. Είχε ήδη διασκευαστεί και για τη γερμανική τηλεόραση σε ζωντανή εκδοχή το 1959, αλλά και κινούμενη για τη μεγάλη οθόνη το 1990.
Και στα ελληνικά, με τις φωνές των: Παναγιώτης Αποστολόπουλος (Πίτερ), Ζωή Κατσάτου (Αν/Παγομαμά), Γιάννης Στεφόπουλος (Κος Ζουζούνης/Χένρι Χιονιάς), Πέτρος Δαμουλής (Άμμος), Αποστόλης Ψυχράμης (Φεγγαράνθρωπος/Κος Γαλαξίας), Βίκυ Νικολαΐδου (Μάγισσα Αστραπή), Θανάσης Κουρλαμπάς (Γίγαντας Θύελλας/Βροχερός Ρόμπιν), Βάσια Ζαχαροπούλου (μητέρα/νεράιδα της νύχτας). Σκηνοθετική επιμέλεια: Τάνια Παλαιολόγου. Μετάφραση: Νατάσα Καψάλη.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Πάρις Μνηματίδης
Έκδοση Κειμένου: 22/12/2021

Μπορεί κανείς να τους προσάψει πάρα πολλά για το πώς έχουν επιβάλει ένα ολιγοπώλιο στον χώρο τους και συγκεκριμένες νοοτροπίες που συχνά βάζουν το κέρδος μπροστά από την ποιότητα. Γεγονός όμως είναι πως τα μεγάλα στούντιο του σχεδιασμένου στον υπολογιστή animation εκεί έξω (Disney, Pixar, Dreamworks κ.ά.) έχουν θέσει κάποια στάνταρ στις σχετικές παραγωγές, τα οποία εμμέσως έχουν «εκπαιδεύσει» και την αισθητική εκατομμυρίων παιδιών από τη δεκαετία του 1990 και στο εξής. Ακριβώς για τον συγκεκριμένο λόγο γίνεται όλο και πιο δύσκολο όσο περνούν τα χρόνια να «πιαστεί κορόιδο» ο μέσος ανήλικος θεατής, ειδικά αν έχει μπει και στη διαδικασία να ψάξει από μόνος του τον τύπο animation της αρεσκείας του μέσω των δυνατοτήτων του διαδικτύου ή και με τις κατάλληλες «διδαχές» από γονείς, συγγενείς και φίλους.

Γι’ αυτό και περιπτώσεις σαν της «Φεγγαρόσκονης» έχουν χάσει το στοίχημα του γκελ στο κοινό στο οποίο στοχεύουν από το ξεκίνημα. Από την ποιότητα του σχεδίου παίρνει κανείς μια γενική ιδέα, όντας χοντροκομμένο, ενίοτε κιτς (ειδικά στην αποτύπωση του φανταστικού στοιχείου της ιστορίας) και με άτσαλη κίνηση. Εξίσου άσχημο όμως είναι το γεγονός πως η όψη των χαρακτήρων και των τοπίων μιμείται με κάκιστο τρόπο τα αντίστοιχα αμερικανικά πρότυπα αντί να πατήσει τουλάχιστον πάνω σε μια ευρωπαϊκή παράδοση, με δεδομένη τη χώρα παραγωγής του φιλμ.

Η βασική πηγή της όλης αποτυχίας όμως είναι ο σεναριακός σκελετός. Η ίδια η ιστορία συνδέει εντελώς ατσούμπαλα ξεχωριστές διαδρομές, και συχνά μοιάζει να μην έχει συνοχή ως προς την ακολουθία των γεγονότων. Πολύ συχνά παρατηρούνται και ανακολουθίες σχετικά με τους κανόνες που έχει θέσει το φιλμ για το σύμπαν του. Και κάπως έτσι, καταλήγει να επικρατεί ένα γενικότερο χάος, ως αποτέλεσμα τσαπατσουλιάς όμως και όχι ως προμελετημένη αναρχία. Το χιούμορ είναι χαμηλού επιπέδου, με το απόλυτο ναδίρ να αγγίζεται όταν ένας εκ των ηρώων… αερίζεται περήφανα καβάλα σε ένα βουβάλι.

Ούτε τα ηθικοπλαστικά μηνύματα που υπάρχουν διάσπαρτα (τύπου «να πιστεύεις στον εαυτό σου», «αγάπα τους δικούς σου ανθρώπους», σίγουρα ωφέλιμα για ένα παιδί όσον αφορά τον πυρήνα τους) καταφέρνουν να βρουν στόχο, είτε γιατί ακυρώνονται σε έναν βαθμό από την πορεία της πλοκής, είτε γιατί επικοινωνούνται με προχειρότητα.

Και τελικά, τι μένει από το όλο εγχείρημα; Βασικά, τίποτα… Η «Φεγγαρόσκονη» είναι τόσο κενή από παιδαγωγική και ψυχαγωγική αξία που φαντάζει προσβλητικό το ότι δημιουργήθηκε με σκοπό το να γεμίσει τον ελεύθερο χρόνο μιας οικογένειας, η οποία σίγουρα θα μπορούσε να τον αξιοποιήσει πολύ καλύτερα από το να κάνει μια κινηματογραφική επιλογή σαν τη συγκεκριμένη.

Βαθμολογία: