Το Αδελφάτο των Ιπποτών της Ελεεινής Τραπέζης

Ο βασιλιάς Αρθούρος, μαζί με τους Ιππότες της Ελεεινής Τραπέζης, θα ξεκινήσουν το ταξίδι τους για την αναζήτηση του Ιερού Δισκοπότηρου. Στο δρόμο τους θα συναντήσουν πολλά εμπόδια, όμως τίποτα δεν θα μπορέσει να τους εμποδίσει από το να ολοκληρώσουν την αποστολή που τους έχει αναθέσει ο ίδιος ο Θεός.

Σκηνοθεσία:

Terry Gilliam

Terry Jones

Κύριοι Ρόλοι:

Graham Chapman … βασιλιάς Arthur & διάφοροι

John Cleese … Σερ Lancelot & διάφοροι

Eric Idle … Σερ Robin & διάφοροι

Terry Gilliam … Σερ Bors & διάφοροι

Terry Jones … Σερ Bedevere & διάφοροι

Michael Palin … Σερ Galahad & διάφοροι

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Graham Chapman, John Cleese, Eric Idle, Terry Gilliam, Terry Jones, Michael Palin

Παραγωγή: Mark Forstater, Michael White

Φωτογραφία: Terry Bedford

Μοντάζ: John Hackney

Σκηνικά: Roy Forge Smith

Κοστούμια: Hazel Pethig

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.

Τίτλοι

• Αυθεντικός Τίτλος: Monty Python and the Holy Grail
• Ελληνικός Τίτλος: Το Αδελφάτο των Ιπποτών της Ελεεινής Τραπέζης
• Εναλλακτικός Τίτλος: Mønti Pythøn ik den Høli Gräilen
• Εναλλακτικός Ελλ. Τίτλος: Οι Ιππότες της Ελεεινής Τραπέζης [επανέκδοσης]

Άμεσοι Σύνδεσμοι

• Οι Ιππότες της Στρογγυλής Τραπέζης (1953)
• Το Σπαθί του Βασιλιά Αρθούρου (1963)
• Κάμελοτ (1967)
• Ο Λανσελότος της Λίμνης (1974)
• Εξκάλιμπερ (1981)
• Λάνσελοτ, ο Πρώτος Ιππότης (1995)
• Ο Μάγος Μέρλιν (1998)
• Το Μαγικό Σπαθί: Αναζητώντας το Κάμελοτ (1998)
• Βασιλιάς Αρθούρος (2004)
• Η Τελευταία Λεγεώνα (2007)
• Βασιλιάς Αρθούρος: Ο Θρύλος του Σπαθιού (2017)

Παραλειπόμενα

• Η πρώτη ουσιαστικά ταινία των Monty Python (είχε προηγηθεί το Το Αδελφάτο με τις Τρελές, αλλά ήταν συρραφή από σκετς) γυρίστηκε κατά το διάλειμμα ανάμεσα στον τρίτο και τον τέταρτο κύκλο της σειράς Monty Python’s Flying Circus, που έγραψε ιστορία επί του BBC.
• Το αρχικό σενάριο τοποθετούνταν κατά το ήμισυ στον μεσαίωνα και το υπόλοιπο στη σύγχρονη εποχή. Χρειάστηκαν τέσσερις ή πέντε εκδοχές του για να οριστικοποιήσουν το τελικό.
• Τα ελάχιστα χρήματα που χρειάζονταν οι Monty Python τα βρήκαν από επενδυτές μέσα από την εγγλέζικη ροκ σκηνή (κανένα στούντιο δεν ήταν διαθέσιμο να αναλάβει), και ανάμεσα σε αυτούς που βοήθησαν ήταν οι Pink Floyd, οι Led Zeppelin, ο Elton John (αν και πάνω στον συγκεκριμένο υπάρχει διχογνωμία) και ο Ian Anderson των Jethro Tull. Επίσης επενδυτές ήταν οι Heartaches (μια ομάδα κρίκετ του στιχουργού Tim Rice) και τρεις δισκογραφικές εταιρίες. Ο λόγος που επένδυσαν όλοι αυτοί στην ταινία ήταν καθαρά φορολογικός, μια κι από εδώ μπορούσαν να γλυτώσουν χρήματα, αφού η βρετανική εφορία αποσπούσε εκείνη την εποχή κοντά στο 90% των εσόδων τους.
• Τα γυρίσματα στη Σκωτία έγιναν κάτω από άσχημες συνθήκες, η χειρότερη των οποίων ήταν ο αλκοολισμός και η υψοφοβία του Graham Chapman. Κεντρικό σκηνικό ήταν το κάστρο Doune (στο κέντρο της χώρας), το οποίο χρησιμοποίησαν από διάφορες πλευρές του ώστε να καλύπτει διαφορετικές σκηνές, ενώ έντονη χρήση έγινε από μινιατούρες. Ο Terry Jones είχε πει πάνω σε αυτό ότι είχαν επιλεχθεί αρκετά κάστρα, αλλά η σκωτσέζικη περιβαλλοντολογική υπηρεσία είχε αρνηθεί κάθε άδεια.
• Στο σχέδιο ήταν να υπάρχουν αληθινά άλογα, αλλά μια και δεν υπήρχαν χρήματα για κάτι τέτοιο, εμπνεύστηκαν από ένα παλιό ραδιοφωνικό τρικ τη χρήση καρύδων.
• Ο διαβόητος Λαγός του Κέρμπανογκ ήταν αληθινός, αν κι όταν δολοφονεί είναι μαριονέτα. Χρειάστηκε όμως να τον βάψουν με κόκκινο υγρό (μια κι έπρεπε να έχει πάνω του αίμα), κάτι που έγινε δίχως γνώση του ιδιοκτήτη του. Και αφού δεν μπορούσαν έπειτα να τον ξεβάψουν τελείως, αναγκάστηκαν να τον αγοράσουν (αναφέρθηκε ότι δεν έπαθε κανένα κακό).
• Το μπάτζετ ήταν όλο κι όλο 175.350 λίρες (περίπου 410 χιλιάδες δολάρια). Έτσι, τα έσοδα των 5 εκατομμυρίων δολαρίων ήταν αληθινός θρίαμβος.
• Στην τηλεοπτική πρεμιέρα στο CBS το 1977, οι Monty Python ανακάλυψαν “μετά εορτής” ότι το κανάλι είχε κάνει δικό του μοντάζ ώστε να κάνει το φιλμ “κατάλληλο”. Τότε πήραν τα τηλεοπτικά δικαιώματα πίσω, και τα έδωσαν αλλού με την προϋπόθεση πως δεν θα άλλαζε τίποτα πλέον στην ταινία τους.
• Οι αρχικά ανάμεικτες κριτικές πήραν χρόνο με τον χρόνο χαρακτήρα απόλυτου ενθουσιασμού. Η ταινία φιγουράρει πια σε όλες τις λίστες των κλασικότερων cult της έβδομης τέχνης.
• Ενώ η ομάδα σκεφτόταν τα γυρίσει μια συνέχεια το 1990, ο θάνατος του Chapman οριστικοποίησε τη διάλυση των Monty Python.
• Το 2005, ο Eric Idle ηγήθηκε της θεατρικής παραγωγής Spamalot, μια μιούζικαλ παρωδία βασισμένη στην ταινία. Η μουσική άνηκε στον John Du Prez, ενώ σκηνοθέτης ήταν ο Mike Nichols. Ήταν υποψήφιο για 14 βραβεία Tony, κερδίζοντας τρία.

Μουσικά Παραλειπόμενα

• Τα τραγούδια υπογράφονται από τον Neil Innes, στενό συνεργάτη των Python. Παρεμβάλλονται όμως και μερικά από τη βιβλιοθήκη της ιστορικής De Wolfe Music. Κι αυτό επειδή κόπηκαν αρκετά του Innes, μια και φάνηκαν στην ομάδα πολύ σοβαρά για αυτό που είχαν κατά νου.