Ο αμερικανός ατζέντης του μπέιζμπολ Τζ. Μπ. Μπερνστάιν, του οποίου η καριέρα επισκιάστηκε από ντόπιους του ανταγωνιστές, εμπνέεται να δημιουργήσει ένα αθλητικό τηλεοπτικό ριάλιτι στην Ινδία για να τραβήξει παίκτες του κρίκετ. Μέσα από αυτό, επιλέγει δύο παίκτες, τον Ρινκού και τον Ντινές, και τους πηγαίνει στις ΗΠΑ για να ασχοληθούν με το μπέιζμπολ και τον προπονητή Τομ Χάουζ, έχοντας την ελπίδα να γίνουν καλοί και σε αυτό το άθλημα και να πάρουν μια καλή μεταγραφή. Κι ενώ ο Μπερνστάιν βοηθάει τους δύο Ινδούς να προσαρμοστούν στον αμερικανικό τρόπο ζωής, προσπαθεί να προσαρμοστεί κι αυτός στον δικό του.
Σκηνοθεσία:
Craig Gillespie
Κύριοι Ρόλοι:
Jon Hamm … J.B. Bernstein
Suraj Sharma … Rinku Singh
Madhur Mittal … Dinesh Patel
Bill Paxton … Tom House
Aasif Mandvi … Ash Vasudevan
Lake Bell … Brenda
Alan Arkin … Ray
Pitobash … Amit
Tzi Ma … Will Chang
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Tom McCarthy
Παραγωγή: Mark Ciardi, Gordon Gray, Joe Roth
Μουσική: A.R. Rahman
Φωτογραφία: Gyula Pados
Μοντάζ: Tatiana S. Riegel
Σκηνικά: Barry Robison
Κοστούμια: Kirston Leigh Mann
- Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Διανομή στις αίθουσες.
- Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
Αυθεντικός Τίτλος: Million Dollar Arm
Ελληνικός Τίτλος: Το Χέρι του Ενός Εκατομμυρίου
Παραλειπόμενα
- Η ταινία προέρχεται από αληθινό τηλεοπτικό ριάλιτι του 2008 κι αφορά αληθινά πρόσωπα.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Η KT Tunstall ερμηνεύει το We Could Be Kings, που βγήκε και σε σινγκλ.
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
Κριτικός: Γιώργος Δαβίτος
Έκδοση Κειμένου: 7/6/2014
Αν δεν εμφανιζόταν στην αρχή το κλασσικό «βασισμένο σε αληθινή ιστορία» και να μου το έλεγαν, δεν θα πίστευα ότι το «Χέρι του Ενός Εκατομμυρίου» είναι εξιστόρηση πραγματικών γεγονότων. Η πλοκή θέλει τον πρωταγωνιστή J.B. Bernstein να βρίσκεται σε χαλεπούς καιρούς, με αποτέλεσμα σε μια τελευταία προσπάθεια να σώσει την καριέρα του, να αποφασίζει την οργάνωση ενός πανεθνικού διαγωνισμού (από εκεί και το όνομα της ταινίας) στην Ινδία, προκειμένου να βρει τους καλύτερους παίκτες του κρίκετ με την ελπίδα ότι θα τους μετατρέψει σε παίκτες Α` Εθνικής στο μπέιζμπολ. Όσο ενδιαφέρουσα κι εμψυχωτική είναι η υπόθεση της ταινίας, παρόλα αυτά, η έλλειψη αληθοφάνειας της μετασχηματίζεται σε ένα αρκετά συμβατικό κι επιπόλαιο έργο. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είναι και κακό.
Με τον Thomas McCarthy στο σενάριο και τον Craig Gillespie στη σκηνοθεσία, η ταινία, αν και διαθέτει πολλά στερεότυπα στην απεικόνιση της ινδικής κουλτούρας και ακολουθεί ένα πολύ παραδοσιακό μονοπάτι έχοντας πέσει θύμα του mainstream κινηματογράφου, εξακολουθεί και καταφέρνει να βρει την ψυχή της στη διαδρομή. Μπορεί η υπόθεση να μην εκπλήξει κανέναν, αλλά σε έναν μεγάλο βαθμό καταφέρνει να δώσει ανθρώπινη διάσταση στους χαρακτήρες της. Με τη βοήθεια της, κλασσικής μεν αλλά καλής δε, σκηνοθεσίας του Gillespie, οι χαρακτήρες καταφέρνουν και βγάζουν μια πολύ θελκτική γνήσια συγκίνηση.
Μεγάλο κομμάτι της δημιουργίας της οφείλεται στο καστ της. Ο Jon Hamm δεν παραδίδει οσκαρική ερμηνεία, αλλά τα καταφέρνει καλά ως ένας άνθρωπος που μαθαίνει τι πραγματικά έχει σημασία στη ζωή. Η Lake Bell είναι πολύ καλή προσφέροντας συγκινητικά λόγια ενθάρρυνσης για περισσότερες από μία φορές στην ταινία. Ο Aasif Mandvi προσφέρει άφθονη κωμική ανακούφιση, ενώ οι Bill Paxton και Alan Arkin είναι αχρησιμοποίητοι στους ρόλους τους. Μεταξύ όλων αυτών, όμως, τις καλύτερες ερμηνείες δίνουν οι Suraj Sharma, Madhur Mittal, και Pitobash ως Rinku, Dinesh, και Amit αντίστοιχα. Ο καθένας φέρνει μια πραγματική πολυπλοκότητα στον χαρακτήρα του και το κάνει εξαιρετικά καλά, με αποτέλεσμα να είναι οι πραγματικοί σταρ της ταινίας.
Συμπερασματικά, από τις μικρές λεπτομέρειες έως τις μεγάλες, όλοι βλέποντας την ταινία θα γνωρίζετε ακριβώς τι πρόκειται να συμβεί, αλλά ακόμα κι έτσι το «Χέρι του Ενός Εκατομμυρίου» είναι μια ταινία που σε κρατά εμπλεκόμενο και σε διασκεδάζει σε ολόκληρη τη διάρκεια της.
Βαθμολογία:
Κριτικός: Χάρης Καλογερόπουλος
Έκδοση Κειμένου: 10/4/2015
Απόλυτα αμερικανική συνταγή πάνω στον «δρόμο για την επιτυχία μετ’ εμποδίων». Αρχικά έχουμε το ριάλιτι στην Ινδία για να βρεθούν οι πιθανοί παίκτες, οπότε διασκεδάζουμε με το φολκλόρ, μετά στην Αμερική έχουμε τις πολιτισμικές γκάφες που προκαλούνται απ’ την άγνοια των αγοριών, με το σχέδιο να κινδυνεύει, ολίγη από ένα αίσθημα του μάνατζερ και τελικά μπαίνει το νερό στ’ αυλάκι κι όλα πάνε καλά. Περίπου βασισμένο σε αληθινή ιστορία, ανώδυνο, κάπως χαριτωμένο, με ασθενές χιούμορ, ωστόσο διαθέτει αληθινούς κι όχι χάρτινους χαρακτήρες που μπορείς να τους πάρεις στα σοβαρά. Σίγουρα είναι πιο κατάλληλο για παιδιά της πρώιμης εφηβείας. Κρίμα, γιατί ο σκηνοθέτης Κρεγκ Γκιλέσπι ξεκίνησε πολύ καλύτερα, με τη δραμεντί «Lars and the Real Girl», το 2007.
Βαθμολογία: