Η Μαργκερίτα είναι μια σκηνοθέτις που γυρνάει ταινία για τον διάσημο αμερικανό ηθοποιό Μπάρι Χάκινς, ο οποίος στο πλατό επιδεικνύει έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα. Μακριά από το πλατό, η Μαργκερίτα προσπαθεί να κρατήσει σε ισορροπία τη ζωή της. Αισθάνεται εντελώς αδύναμη εμπρός στην ασθένεια της μητέρας της και στα εφηβικά σκιρτήματα της κόρης της.
Σκηνοθεσία:
Nanni Moretti
Κύριοι Ρόλοι:
Margherita Buy … Margherita
John Turturro … Barry Huggins
Giulia Lazzarini … Ada
Nanni Moretti … Giovanni
Beatrice Mancini … Livia
Stefano Abbati … Federico
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Nanni Moretti, Francesco Piccolo, Valia Santella
Στόρι: Nanni Moretti, Valia Santella, Gaia Manzini, Chiara Valerio
Παραγωγή: Nanni Moretti, Domenico Procacci
Φωτογραφία: Arnaldo Catinari
Μοντάζ: Clelio Benevento
Σκηνικά: Paola Bizzarri
Κοστούμια: Valentina Taviani
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Mia Madre
- Ελληνικός Τίτλος: Η Μητέρα μου
- Διεθνής Εναλλακτικός Τίτλος: My Mother
Κύριες Διακρίσεις
- Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Κανών. Βραβείο οικουμενικής επιτροπής.
- Βραβείο πρώτου γυναικείου (Margherita Buy) και δεύτερου γυναικείου ρόλου (Giulia Lazzarini) στα David di Donatello. Υποψήφιο για καλύτερη ταινία, σκηνοθεσία, δεύτερο αντρικό ρόλο (Nanni Moretti), σενάριο, παραγωγή, μοντάζ, ήχο και μακιγιάζ.
- Υποψήφιο για καλύτερη σκηνοθεσία και γυναικεία ερμηνεία (Margherita Buy) στα Ευρωπαϊκά Βραβεία.
Παραλειπόμενα
- Όταν έγραφε το σενάριο, ο Nanni Moretti ανακαλούσε τις προσωπικές του εμπειρίες από τότε που ήταν άρρωστη η δική του μητέρα.
- Αρκετό μέρος από την ερμηνεία του John Turturro είναι καθαρός αυτοσχεδιασμός.
Κριτικός: Νάνσυ Μιχαηλίδου
Έκδοση Κειμένου: 14/7/2015
Το Mia Madre του Νάνι Μορέτι, στο οποίο εκτός από τη σκηνοθεσία συνυπογράφει το σενάριο, συμμετέχει στην παραγωγή και ερμηνεύει έναν μικρό ρόλο, ακολουθεί μια εργαζόμενη μητέρα που προσπαθεί να ανταπεξέλθει στις καθημερινές της υποχρεώσεις, ενώ παράλληλα παρακολουθεί στενά την άρρωστη μητέρα της να βαδίζει αργά και σταθερά προς τον θάνατο. Ένα σενάριο που θυμίζει αρκετά μια αντίστοιχη προσωπική εμπειρία του δημιουργού, ο οποίος έχασε τη μητέρα του κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας Έχουμε Πάπα!.
Στην προκειμένη περίπτωση, συναντάμε μια γυναίκα δημιουργό, τη Μαργκερίτα, που γυρίζει ταινία με τον διάσημο αμερικανό ηθοποιό Μπάρι Χάκινς, έναν συνεργάτη που κανείς δεν θα ήθελε να έχει. Κι ενώ ο Χάκινς δίνει ρεσιτάλ… αντιεπαγγελματισμού στο πλατό, η Μαργκερίτα προσπαθεί να κρατήσει σε ισορροπία τη ζωή της καθώς έχει να αντιμετωπίσει όχι μόνο την ασθένεια της μητέρας της, αλλά και τα εφηβικά σκιρτήματα της κόρης της. Δύσκολο το εγχείρημα να διατηρήσει κανείς την ισορροπία ανάμεσα στο δράμα και την κωμωδία -που στη συγκεκριμένη περίπτωση θα χαρακτηρίζαμε τουλάχιστον ξεκαρδιστική- κι αυτό είναι κάτι που ο σκηνοθέτης των Αλιγάτορας και Αγαπημένο μου, Ημερολόγιο, μεταξύ άλλων, το καταφέρνει με χαρακτηριστική δεξιότητα. Το δραματικό κομμάτι της ταινίας αναλαμβάνει μια ηθοποιός που διακρίνεται για τη διακριτική και κομψή της παρουσία, η Μαργκερίτα Μπάι, η οποία καταφέρνει να αποτυπώσει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η ηρωίδα που υποδύεται. Κρατάει ακέραια τη θέση της, χωρίς να παρασυρθεί από τον χείμαρρο Τζον Τουρτούρο, έναν εξαιρετικό ηθοποιό που στη συγκεκριμένη περίπτωση τυχαίνει ενός αβανταδόρικου ρόλου, που αναδεικνύει στο έπακρο την κωμική του φλέβα. Ο χαρακτήρας που υποδύεται φαίνεται να δημιουργήθηκε για να αποφορτίσει το κλίμα – ένα κλίμα όμως που δεν πρόλαβε να φορτιστεί ποτέ – και να προσφέρει απλόχερη διασκέδαση, αν και σε σημεία το παρατραβάει με υπερβολικές και μη ρεαλιστικές σκηνές. Παρά τις άφθονες διασκεδαστικές νότες, το βάρος πέφτει στην πρωταγωνίστρια, καθώς έχει πολλά και διαφορετικά μέτωπα να αντιμετωπίσει: από τον επικείμενο χαμό της μητέρας της, τη φροντίδα της έφηβης κόρης της, τις προσωπικές της επαφές, τη σχέση της με τους συνεργάτες της, αλλά και τη διεκπεραίωση των επαγγελματικών της υποχρεώσεων – εξαιρετικά ενδιαφέρουσες οι σκηνές των γυρισμάτων που ενώ εξυπηρετούν την πλοκή, μας εισάγουν παράλληλα στο παρασκήνιο μιας κινηματογραφικής παραγωγής. Ωστόσο, όλοι οι παραπάνω παράμετροι, παρά το αρμονικό τους δέσιμο, έχουν και το κόστος τους, αφού αποπροσανατολίζουν τον θεατή από το κεντρικό θέμα της ταινίας, που αν λάβουμε υπόψη τον τίτλο, αφορά την σχέση μητέρας και κόρης, η οποία δεν καταφέρνει ποτέ να παραμείνει στο επίκεντρο, καθώς «καταπίνεται» από τις παράλληλες σεναριακές πλοκές.
Σε γενικές γραμμές, έχουμε να κάνουμε με μια δραμεντί, που στην προσπάθειά της να κρατήσει τις ισορροπίες και να αποφύγει το μελό, προκαλεί μάλλον κλαυσίγελο, χωρίς ωστόσο να καταφέρει να ξεπεράσει τον εαυτό της και να κρατήσει μια θέση στο πάνθεον των ταινιών που ασχολούνται με το κεφάλαιο «μητέρα».
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
