Ο Καρλ Μπρασίρ δεν έχει σκοπό ν’ αφήσει ανεκπλήρωτα τα όνειρα του. Ο γιος του αγρότη από το Κεντάκι εγκαταλείπει την πατρική εστία, αναζητώντας καλύτερη ζωή με μοναδικά εφόδια ένα αυτοσχέδιο ραδιόφωνο και τη συμβουλή του πατέρα: «να είσαι ο καλύτερος πάντα». Αφού καταταγεί στο ναυτικό, θα ξεκινήσει την προσπάθεια να γίνει ο πρώτος αφροαμερικανός δύτης στην ιστορία του αμερικανικού ναυτικού. Το πρώτο μεγάλο εμπόδιο του είναι η έντονη κόντρα του με τον Μπίλι Σάντεϊ, τον δυναμικό εκπαιδευτή του, γνωστό τόσο για τα ηρωικά του κατορθώματα όσο και για τον αχαλίνωτο χαρακτήρα του. Η εμμονή του Σάντεϊ είναι να αποτύχει ο Καρλ, πράγμα που αντιμετωπίζει ο δεύτερος με δεδομένη αποφασιστικότητα και ξεκάθαρο στόχο την τελική επιτυχία.

Σκηνοθεσία:

George Tillman Jr.

Κύριοι Ρόλοι:

Cuba Gooding Jr. … Carl Brashear

Robert De Niro … Leslie ‘Billy’ Sunday

Charlize Theron … Gwen Sunday

Aunjanue Ellis … Jo Brashear

Hal Holbrook … ‘Mr. Pappy’

Michael Rapaport … υποπλοίαρχος Snowhill

Powers Boothe … πλοίαρχος Pullman

David Keith … πλοίαρχος Hartigan

Holt McCallany … Dylan Rourke

Joshua Leonard … Timothy Douglas Isert

Lonette McKee … Ella Brashear

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Scott Marshall Smith

Παραγωγή: Bill Badalato, Robert Teitel

Μουσική: Mark Isham

Φωτογραφία: Anthony B. Richmond

Μοντάζ: John Carter, Dirk Westervelt

Σκηνικά: Leslie Dilley

Κοστούμια: Salvador Perez Jr.

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Men of Honor
  • Ελληνικός Τίτλος: Κώδικας Τιμής

Παραλειπόμενα

  • Βασίζεται εξολοκλήρου σε αληθινή ιστορία, που έλαβε χώρα τέλη της δεκαετίας του 1940, αρχές αυτής του 1950.
  • Η ταινία έγινε υπό την έγκριση αλλά και την έμπρακτη υποστήριξη του αμερικανικού πολεμικού ναυτικού.
  • Η στολή δύτη Mark V που εμφανίζεται στην ταινία χρησιμοποιήθηκε από το αμερικανικό ναυτικό την περίοδο 1915-1985. Την κατασκεύασε η DESCO, μια εταιρία προμηθευτής του ναυτικού των ΗΠΑ. Το βάρος του εξοπλισμού ήταν 91 κιλά.

Μουσικά Παραλειπόμενα

  • Ο Brian McKnight τραγουδάει για την ταινία το Win.

Κριτικός: Χάρης Καλογερόπουλος

Έκδοση Κειμένου: 18/3/2012

Το φιλμ θυμίζει παλιό, καλό Χόλιγουντ. Ξεκάθαρο θέμα, αληθοφάνεια, δυνατά σχεδιασμένοι χαρακτήρες, αποφυγή περιττής δράσης. Στη δεκαετία του 1940, ο ρατσισμός ήταν ακόμη πανταχού παρών και εδώ έχουμε να κάνουμε με την υπέρβαση του λόγω αντρειοσύνης. Μπορεί ο «βλάχος» εκπαιδευτής (Ρόμπερτ ντε Νίρο) να βάζει στο μάτι τον νεαρό έγχρωμο (μαζί με όλη τη μονάδα που αρχικά αγανακτεί για το θράσος του να θέλει να καταταγεί στο επίλεκτο σώμα), αλλά η πολεμική αρετή (με την ευρεία έννοια) αποδεικνύεται υπεράνω χρώματος. Ας μην το δούμε ως μιλιταριστικό μανιφέστο, αλλά ύμνο στην ψυχική αντοχή, άλλωστε ο σκηνοθέτης Τζορτζ Τίλμαν Τζούνιορ είναι αφροαμερικανός.  Ο Κούμπα Γκούντινγκ Τζούνιορ παραμερίζει τα εξωστρεφή στοιχεία του ταμπεραμέντου του προς χάριν μιας εσωτερικής έντασης.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

12 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *