Ο Άλεξ Λιούις είναι ένας έμπειρος εκτελεστής, φημισμένος για τη διακριτική του ακρίβεια. Όταν αρνηθεί να ολοκληρώσει τη δουλειά για μια επικίνδυνη εγκληματική οργάνωση, μετατρέπεται σε στόχο και πρέπει να κυνηγήσει όσους τον θέλουν νεκρό. Ο βετεράνος πράκτορας του FBI Βίνσεντ Σερά, η Λίντα Άμιστεντ και ο μεξικανός κατάσκοπος Χιούγκο Μάρκεζ αναλαμβάνουν να ακολουθήσουν τον σωρό πτωμάτων που αφήνει στο πέρασμά του ο Άλεξ. Κυνηγημένος από εγκληματίες και FBI, o Άλεξ έχει όλα τα εφόδια να ξεφύγει, εκτός από ένα… παλεύει με την απώλεια μνήμης που επηρεάζει κάθε του κίνηση και δυσκολεύει τον στόχο του. Όσο οι λεπτομέρειες θολώνουν και οι εχθροί πλησιάζουν, ο Άλεξ υποχρεώνεται να αμφισβητήσει κάθε του κίνηση και ποιον μπορεί να εμπιστευτεί.
Σκηνοθεσία:
Martin Campbell
Κύριοι Ρόλοι:
Liam Neeson … Alex Lewis
Guy Pearce … Vincent Serra
Taj Atwal … Linda Amistead
Harold Torres … Hugo Marquez
Monica Bellucci … Davana Sealman
Ray Fearon … Gerald Nussbaum
Ray Stevenson … ντετέκτιβ Danny Mora
Natalie Anderson … Maryanne Borden
Stella Stocker … Maya
Lee Boardman … Mauricio
Mia Sanchez … Beatriz Leon
Daniel De Bourg … Willam Borden
Josh Taylor … Randy Sealman
Louis Mandylor … μεθυσμένος χρηματιστής
Atanas Srebrev … Δρ Joseph Myers
Scot Williams … Ellis Van Camp
Antonio Jaramillo … Leon
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Dario Scardapane
Παραγωγή: Moshe Diamant, Michael Heimler, Rupert Maconick, Arthur Sarkissian, Cathy Schulman
Μουσική: Photek
Φωτογραφία: David Tattersall
Μοντάζ: Jo Francis
Σκηνικά: Kes Bonnet, Wolf Kroeger
Κοστούμια: Irina Kotcheva
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Memory
- Ελληνικός Τίτλος: Η Μνήμη του Δολοφόνου
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- De Zaak Alzheimer (2003)
Σεναριακή Πηγή
- Μυθιστόρημα: De Zaak Alzheimer του Jef Geeraerts.
- Σενάριο: De Zaak Alzheimer των Carl Joos, Erik Van Looy.
Παραλειπόμενα
- Ριμέικ της φλαμανδικής ταινίας De Zaak Alzheimer του 2003, που στα αγγλικά είχε μεταφραστεί ως The Memory of a Killer. Η ταινία του Erik Van Looy είχε πολύ καλή πορεία στα βελγικά ταμεία, ενώ ακολουθήθηκε από δύο σίκουελ: Dossier K. (2009) και Het Tweede Gelaat (2017).
- Παρότι και οι δύο ενεργοποιούνται κυρίως στον τομέα της δράσης επί δεκαετίες, αυτή είναι η πρώτη συνεργασία ανάμεσα στον Martin Campbell και τον Liam Neeson.
- Πρώτο κινηματογραφικό σενάριο για τον Dario Scardapane μετά το 1993.
- Τα βασικά εξωτερικά γυρίσματα έγιναν στο Ελ Πάσο του Τέξας, και όλα τα υπόλοιπα στη Βουλγαρία.
Κριτικός: Πάρις Μνηματίδης
Έκδοση Κειμένου: 28/4/2022
Το ενδιαφέρον εδώ είναι ότι, ενώ υπάρχουν αλλαγές που έχουν τη σημασία τους για την αμερικάνικη αγορά, το σενάριο του Dario Scardapane είναι σε γενικές γραμμές πολύ πιστό στην πρωτότυπη ταινία. Και όμως, το τελικό αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακά χειρότερο. Το μεγαλύτερο πρόβλημα έγκειται στην αβάσταχτη αίσθηση ρουτίνας που εκπέμπει η όλη προσπάθεια, με μια οκνηρή σκηνοθεσία που καταλήγει να υπονομεύει και το σασπένς και τη δράση. Οι αναληθοφάνειες του φιλμ που αποτελεί πηγή έμπνευσης για το συγκεκριμένο ριμέικ διατηρούνται, και μάλιστα σε ορισμένες περιπτώσεις διογκώνονται κιόλας. Κερασάκι στην τούρτα και η γνωστή τάση των χολιγουντιανών ταινιών δράσης να αποτυπώνουν τους Λατινοαμερικάνους με ένα αρνητικό πρόσημο, που εδώ προσπαθεί να καλυφθεί και μ’ ένα υποτιθέμενα αντιρατσιστικό αντίβαρο στο στρατόπεδο των «καλών».
Μια ακόμη σημαντική διαφορά ανάμεσα στα δύο φιλμ βρίσκεται στη νοηματική τους. Η ταινία του Erik Van Looy εστιάζει ιδιαίτερα στο να περιγράψει ένα δίκτυο διαπλοκής και διαφθοράς που καλύπτει το σκάνδαλο που βρίσκεται στο επίκεντρο της πλοκής, αναδεικνύοντας έτσι την παρακμή των θεσμών ως κεντρική θεματική της. Η «Μνήμη του Δολοφόνου» δεν είναι εξίσου αναλυτική στη ματιά της γύρω από το εν λόγω στοιχείο της ιστορίας, και αναπόφευκτα έτσι χάνει πολύ συγκριτικά σε δραματουργική δύναμη. Γενικά, παρά το ότι τα γεγονότα στο χαρτί θεωρητικά έχουν ένταση, η έλλειψη νεύρου στο ύφος του Campbell είναι εντυπωσιακή κι επηρεάζει σημαντικά τη μεγάλη εικόνα.
Ακόμη και ο Liam Neeson, που είναι πάντα μια ευπρόσδεκτη παρουσία επί της μεγάλης οθόνης, εδώ μοιάζει πραγματικά να μην πιστεύει καθόλου στον ήρωα που αναλαμβάνει να ενσαρκώσει, με συνέπεια να μην του εμφυσεί καθόλου ζωή. Και με το υπόβαθρο του ίδιου σε δράματα θα περίμενε κανείς να ανταποκρίνεται στις αντίστοιχες απαιτήσεις του ρόλου του, που τον θέλει πιο ευάλωτο από το συνηθισμένο που αναμένεται σ’ ένα θρίλερ δράσης, αλλά είναι ειδικά σ’ αυτό το κομμάτι που παίρνει κάτω από τη βάση. Αλλά και το καστ που τον πλαισιώνει είναι εξαιρετικά αδύναμο ερμηνευτικά, με μια Monica Bellucci ειδικά που είναι σαν να μην ενδιαφέρεται καν να δείξει έστω μια υπόνοια συναισθήματος.
Ομολογουμένως υπάρχει ένας στοιχειώδης επαγγελματισμός που διασώζει κάπως τα προσχήματα, αλλά δεν είναι αρκετός για να αλλάξει ριζικά τις άσχημες εντυπώσεις. Ανάμεσα στις αμέτρητες περιπέτειες που έχει γυρίσει τα τελευταία χρόνια ο Neeson από την επιτυχία της «Αρπαγής» και ύστερα, η συγκεκριμένη ανήκει σίγουρα στις χειρότερες. Είναι ένα προϊόν εξαιρετικά «άγευστο», που αποτελεί μια κακή προσθήκη στο βιογραφικό κάποιων συντελεστών που έχουν αποδείξει διαχρονικά για πόσο καλύτερα πράγματα είναι ικανοί.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
