Ο Λαός Προστάζει
- Meet John Doe
- Ο Άνθρωπος του Δρόμου
- 1941
- ΗΠΑ
- Αγγλικά
- Αισθηματική, Δραμεντί, Σάτιρα
Η δημοσιογράφος Αν Μίτσελ γράφει μια ψεύτικη επιστολή στην εφημερίδα της για έναν Τζο Ντο, ο οποίος θα αυτοκτονήσει για τα δεινά της κοινωνίας. Το άρθρο θα γνωρίσει τεράστια επιτυχία, και η εφημερίδα όχι απλά δεν θα απολύσει τη δημοσιογράφο, αλλά θα αναζητήσει και Τζο Ντο. Το κατάλληλο πρόσωπο θα βρεθεί και είναι ο Τζον Γουίλοουμπι, ένας άστεγος που θα αποδειχθεί κοινωνικά ευαισθητοποιημένος.
Σκηνοθεσία:
Frank Capra
Κύριοι Ρόλοι:
Gary Cooper … Long John Willoughby/John Doe
Barbara Stanwyck … Ann Mitchell
Edward Arnold … D.B. Norton
Walter Brennan … ο ‘συνταγματάρχης’
Spring Byington … Κα Mitchell
James Gleason … Henry Connell
Gene Lockhart … δήμαρχος Lovett
Rod La Rocque … Ted Sheldon
Irving Bacon … ‘Beany’
Regis Toomey … Bert Hansen
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Robert Riskin
Στόρι: Robert Presnell Sr.
Παραγωγή: Frank Capra, Robert Riskin
Μουσική: Dimitri Tiomkin
Φωτογραφία: George Barnes
Μοντάζ: Daniel Mandell
Σκηνικά: Stephen Goosson
Κοστούμια: Natalie Visart
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Meet John Doe
- Ελληνικός Τίτλος: Ο Λαός Προστάζει
- Εναλλακτικός Τίτλος: Frank Capra’s ‘Meet John Doe’
- Εναλλακτικός Ελλ. Τίτλος: Ο Άνθρωπος του Δρόμου [τηλεόραση]
Σεναριακή Πηγή
- Διήγημα: A Reputation του Richard Connell.
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για Όσκαρ σεναρίου/στόρι.
Παραλειπόμενα
- Εμπορική επιτυχία για την εποχή του, αλλά όχι αγαπημένο των κριτικών, που πηγάζει από ένα διήγημα που είχε παρουσιαστεί το 1922 στο περιοδικό Century Magazine.
- Ο Gary Cooper ήταν εξαρχής η πρώτη επιλογή του Frank Capra, με τον οποίο είχε ξανά συνεργαστεί.
- Ο Cooper ήταν αυτός που προέτρεψε να προσληφθεί η Barbara Stanwyck, επειδή πάντα ήθελε να δουλέψει μαζί της. Η πρώτη όμως επιλογή για τον ρόλο της ήταν η Ann Sheridan, που όμως είχε πρόβλημα με το συμβόλαιο της με τη Warner Bros., και η δεύτερη ήταν η Olivia de Havilland.
- Άμεσα το σενάριο διασκευάστηκε για χάρη του ραδιοφώνου, όπου οι Gary Cooper, Barbara Stanwyck και Edward Arnold επανέλαβαν τους ρόλους τους. Το Μπόλιγουντ έκανε ένα ριμέικ το 1988 ως Main Azaad Hoon, ενώ από το 2007 ξεκίνησε πετυχημένη θεατρική καριέρα υπό τη μορφή μιούζικαλ.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 2/6/2019
Από τις πλέον ουσιαστικές κοινωνικές σάτιρες του παλιού Χόλιγουντ, και μία από αυτές που μονάχα ο Frank Capra θα μπορούσε με παρόμοιο τρόπο να βγάλει στις ΗΠΑ. Με τον πόλεμο να έχει ξεσπάσει στην άλλη όχθη του Ατλαντικού, και τη μεγάλη οικονομική ύφεση ακόμα να τυραννάει τους Αμερικανούς του Νιου-Ντιλ, το φιλμ αυτό έρχεται να μιλήσει με απλή γλώσσα για υψηλά νοήματα. Ξεκινάει εν είδει μίας ακόμα καπρικής φάρσας, που από μόνη της θα αρκούσε για ένα ικανοποιητικότατο φιλμ, αλλά είναι ο χαρακτήρας του Gary Cooper που περνάει αλώβητος από την κωμική χροιά, για να καταλήξει σε έναν αξέχαστο για όσους τύχει να τον ακούσουν λόγο περί δια-ταξικής ανθρωπιάς. Διόλου μάλιστα μακριά, ή θα μπορούσε κανείς ακόμα να πει και ως προέκταση όσων ακούστηκαν στο φινάλε του Μεγάλου Δικτάτορα. Πρόκειται για ένα έργο που δεν έχει χάσει την «μπογιά» του, μια και διατηρεί τη διαχρονική δύναμη των έργων του Capra, αλλά και παράλληλα δεν συγκεκριμενοποιεί τα νοήματα του στην εποχή μονάχα που άμεσα απευθύνθηκε. Επίσης, ακόμα ένας Capra που αδικήθηκε από την κριτική της εποχής του, και θα μπορούσε ακόμα και σήμερα να βρει δικαίωση όπως και το Μια Υπέροχη Ζωή, που εκμεταλλεύτηκε την τηλεόραση για να αποκτήσει την αθανασία του κλασικού.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
