Ο Ρόι είναι ένας παράξενος μικροαπατεώνας με πολλές έμμονες ιδέες. Ένας μοναχικός, υποχόνδριος τύπος που πάσχει από αγοραφοβία. Μαζί με τον συνεργάτη και «προστατευόμενο» του, Φρανκ, ετοιμάζουν ένα κόλπο που ελπίζουν να τους αποφέρει πολλά κέρδη. Όταν, όμως, εμφανίζεται αναπάντεχα η 14χρονη κόρη του, Άντζελα, την παρουσία της οποίας μέχρι τώρα αγνοούσε, η προγραμματισμένη ζωή του Ρόι αναστατώνεται, ενώ το τέλειο σχέδιο τής πολυαναμενόμενης ληστείας κινδυνεύει να τιναχθεί στον αέρα.

Σκηνοθεσία:

Ridley Scott

Κύριοι Ρόλοι:

Nicolas Cage … Roy Waller

Sam Rockwell … Frank Mercer

Alison Lohman … Angela

Bruce Altman … Δρ Harris Klein

Bruce McGill … Chuck Frechette

Sheila Kelley … Kathy

Melora Walters … Heather

Jenny O’Hara … Κα Schaffer

Tim Kelleher … επίσκοπος

Beth Grant … θύμα απάτης

Fran Kranz … χασομέρης

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Nicholas Griffin, Ted Griffin

Παραγωγή: Sean Bailey, Ted Griffin, Jack Rapke, Ridley Scott, Steve Starkey

Μουσική: Hans Zimmer

Φωτογραφία: John Mathieson

Μοντάζ: Dody Dorn

Σκηνικά: Tom Foden

Κοστούμια: Michael Kaplan

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Matchstick Men
  • Ελληνικός Τίτλος: Επαγγελματίες Απατεώνες

Σεναριακή Πηγή

  • Μυθιστόρημα: Matchstick Men του Eric Garcia.

Παραλειπόμενα

  • Λόγω της εξαρχής συμμετοχής του Robert Zemeckis ως εκτελεστή παραγωγής, σε κάποιο αρχικό στάδιο ήταν να πάρει την ταινία η DreamWorks. Επί αυτού είχε γίνει πρόταση στον Steven Spielberg να το σκηνοθετήσει, μα τύχαινε να προτιμάει το Πιάσε με Αν Μπορείς.
  • Πρώτη ταινία του Ridley Scott για τη Warner Bros., από την εποχή του 1982 και το Μπλέιντ Ράνερ.
  • Η Alison Lohman πήγε στην οντισιόν και συμπεριφέρονταν ως 14χρονη. Ο Ridley Scott κατάλαβε ότι αυτή δεν ήταν η αληθινή ηλικία της, μονάχα όταν του είπε εκείνη ότι είναι 23ών.
  • Το όνομα Frank Mercer είναι ένα “πάντρεμα” αυτών των Frank Sinatra και Johnny Mercer.
  • Μικρή η αποδοχή από τα ταμεία, μια και τα έσοδα των 65,6 εκατομμυρίων δολαρίων ήταν πολύ κοντά στο μπάτζετ των 62.

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 4/1/2004

Μέχρι τη μέση της, η ταινία του Ρίντλεϊ Σκοτ πάσχει από κρίση ταυτότητας, αφού κινείται από το σινεφίλ δράμα στην αστυνομική δραμεντί. Και τα δύο ασυνήθιστα για τον σκηνοθέτη, αφού προτιμά μεγαλύτερα θεάματα, με το δεύτερο να είναι πιο κοντά στα πρότυπα του. Όμως, παραδόξως το πρώτο είναι και το δημιουργικότερο από τα δύο, αφήνοντας μας να απολαύσουμε την ερμηνεία του Νίκολας Κέιτζ (ένας ηθοποιός των άκρων, ερμηνευτικά) και γίνεται σωστή ψυχανάλυση των χαρακτήρων. Στο δεύτερο μέρος, η πλάστιγγα κλείνει προς το δεύτερο είδος, κι ενώ το ενδιαφέρον αυξάνεται για την ίντριγκα, η ταινία θυμίζει πολλές άλλες του είδους και μένει το αναπάντεχο τέλος για απλή αποζημίωση. Συνολικά, αφήνει ανάμικτα συναισθήματα, έχει πετύχει όμως έναν συνδυασμό εγκεφαλικής μαύρης κωμωδίας και περίτεχνης δημιουργίας.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

11 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *