1939, Λος Άντζελες. Ο ιδιωτικός ντετέκτιβ Φίλιπ Μάρλοου προσλαμβάνεται για να βρει τον πρώην εραστή μιας γκλάμουρ και μυστηριώδους ξανθιάς, κόρης διάσημης σταρ του κινηματογράφου. Η εξαφάνιση του εραστή όμως είναι μόλις η πρώτη από τις εκπλήξεις που θα βρεθούν στο διάβα του, και σύντομα ο Μάρλοου θα βρεθεί εγκλωβισμένος σε έναν θανατηφόρο ιστό ψεμάτων, χωρίς όμως να χάνει την αποφασιστικότητα του ως προς την ανεύρεση της αλήθειας.
Σκηνοθεσία:
Neil Jordan
Κύριοι Ρόλοι:
Liam Neeson … Philip Marlowe
Diane Kruger … Clare Cavendish
Jessica Lange … Dorothy Quincannon
Adewale Akinnuoye-Agbaje … Cedric
Ian Hart … Joe Green
Colm Meaney … Bernie Ohls
Danny Huston … Floyd Hanson
Alan Cumming … Lou Hendricks
Daniela Melchior … Lynn Peterson
Francois Arnaud … Nico Peterson
Seana Kerslake … Amanda Toxteth
Patrick Muldoon … Richard Cavendish
Stella Stocker … Hilda
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: William Monahan, Neil Jordan
Παραγωγή: Mark Fasano, Patrick Hibler, Billy Hines, Philip Kim, Gary Levinsohn, Alan Moloney
Μουσική: David Holmes
Φωτογραφία: Xavi Gimenez
Μοντάζ: Mick Mahon
Σκηνικά: John Beard
Κοστούμια: Betsy Heimann
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Marlowe
- Ελληνικός Τίτλος: Ντετέκτιβ Μάρλοου
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Ραντεβού με το Θάνατο (1944)
- Ο Μεγάλος Ύπνος (1946)
- Ο Τρίτος Δολοφόνος Περιμένει (1969)
- Μια Σφαίρα, Ένα Αντίο (1973)
- Δέκα Δολοφόνοι για τον Ντετέκτιβ Μάρλοου (1975)
- Ο Επιθεωρητής Μάρλοου Ξαναχτυπά! (1978)
Σεναριακή Πηγή
- Μυθιστόρημα: The Black-Eyed Blonde του John Banville.
- Χαρακτήρας: Philip Marlowe του Raymond Chandler.
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για πρώτο αντρικό ρόλο (Liam Neeson) και ειδικά εφέ στα εθνικά βραβεία της Ιρλανδίας.
Παραλειπόμενα
- Ο διάσημος ήρωας του Raymond Chandler γεννήθηκε κατά τη δεκαετία του 1920, κυρίως μέσα από σελίδες περιοδικών. Στο σινεμά μεγαλούργησε με τη γέννηση του φιλμ-νουάρ, ενώ αναγεννήθηκε κατά τη δεκαετία του 1970. Αυτή είναι όμως η επανεμφάνιση του από το μακρινό 1978, αλλά και η πρώτη φορά που η ταινία βασίζεται σε εγκεκριμένο μεν βιβλίο της μακράς σειράς, αλλά όχι από την πένα του Chandler.
- Σύμφωνα με τον δημιουργό του, ο Philip Marlowe είναι από 36 έως 40 ετών, ανάλογα το βιβλίο. Ο Neeson εδώ είναι 70.
- Ο Liam Neeson κλείνει εδώ 100 συμμετοχές στον κινηματογράφο.
- Η Jessica Lange επανεμφανίζεται στη μεγάλη οθόνη μετά από απουσία 6 χρόνων.
- Τα εξωτερικά γυρίσματα, που αφορούν πάντα το Λος Άντζελες, πραγματοποιήθηκαν στη Βαρκελώνη. Τα δε εσωτερικά είναι στο Δουβλίνο.
- Ο Neil Jordan επηρεάστηκε από το Μπλέιντ Ράνερ, “κρύβοντας” μια sci-fi ταινία σε σκηνικό εποχής.
Κριτικός: Πάρις Μνηματίδης
Έκδοση Κειμένου: 22/6/2023
Αγαπημένος ο Neil Jordan, ειδικά από μια παλιότερη γενιά σινεφίλ που τον πρόλαβαν στην ακμή του τις δεκαετίες του 1980 και του 1990, δυστυχώς όμως πρόκειται για έναν σκηνοθέτη εκτός φόρμας εδώ και αρκετό καιρό, με το νέο του φιλμ να μην «σπάει» αυτήν την κατάρα.
Το σενάριο δεν φοβάται τους μακροσκελείς διαλόγους στην παράδοση του κλασικού νουάρ, αλλά «πετάει» και μοντέρνες πινελιές με δράση που… θα περίμενε κανείς από ταινία του είδους των τελευταίων ετών με τον Neeson πρωταγωνιστή! Όμως και οι πένες των Monahan και Jordan δεν έχουν πραγματική έμπνευση εδώ, είναι σαν να αναμασούν τα γνωστά σκληροτράχηλα πρότυπα του Raymond Chandler αλλά χωρίς την ουσία (ίσως σε αυτό να φταίει και η συγγραφική πηγή, που δεν είναι έργο του ίδιου του Chandler). Και οι προσπάθειες για να ενθουσιαστεί ένα μεγαλύτερο σε ηλικία κοινό με ρυθμούς που παραπέμπουν σε παλιό Χόλιγουντ και εσκεμμένα μη πολιτικά ορθή φρασεολογία στα πλαίσια του «επιστρέφουμε σε άλλες εποχές» φαντάζουν υπερβολικά βεβιασμένες.
Και σε επίπεδο κατασκευαστικό το «Ντετέκτιβ Μάρλοου» αφήνει ανάμεικτα συναισθήματα. Από τη μία πλευρά ο Jordan είναι αρκετά ευφυής για να μην πέσει στην παγίδα της πλουσιοπάροχης αναπαράστασης εποχής με οποιοδήποτε κόστος: η δεκαετία του 1930 δεν ήταν απαστράπτουσα σε κάθε της πτυχή, κι ένας τέτοιος δρόμος θα στοίχιζε στη «βρομιά» της ιστορίας που αφηγείται… Από την άλλη φαίνονται και οι περιορισμοί του προϋπολογισμού, και ειδικά η δουλειά που έχει γίνει στη διεύθυνση φωτογραφίας ήθελε βελτίωση για να εκπέμπει μια πιο άρτια εικόνα.
Ένα επίσης σοβαρό φάουλ είναι ότι η έμφαση στην ατμόσφαιρα βλάπτει τις πιο ψυχαγωγικές πλευρές του συνόλου, την ένταση, το σασπένς, τον όποιο ενθουσιασμό. Ναι, η γενική αίσθηση του νουάρ υπάρχει, αλλά λείπουν αυτά τα συστατικά που το καθιστούν πραγματικά «νόστιμο». Και κάτι οξύμωρο: αν κι έχουν μεσολαβήσει πάνω από εβδομήντα χρόνια ανάπτυξης της κινηματογραφικής τέχνης από τη μία ταινία στην άλλη, ο κυνισμός του αρχετυπικού για τη μυθολογία του Marlowe «Πάθος και Αίμα» σίγουρα είναι πολύ καλύτερα επεξεργασμένος από αυτόν της εν λόγω σύγχρονης μεταφοράς των περιπετειών του.
Ακόμη και ο Liam Neeson, φαινομενικά μια ιδανική επιλογή για τον πρωταγωνιστικό ρόλο, δεν παίζει όλα τα χαρτιά του σωστά, ενίοτε χρησιμοποιώντας και μανιέρες που θα ταίριαζαν καλύτερα στην «Αρπαγή». Έχει πάντως κάποιες εκλάμψεις που σώζουν την «παρτίδα». Μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν κάποια «δεύτερα βιολιά», με την Jessica Lange ειδικά να φαίνεται να απολαμβάνει το πόσο σαρδόνια είναι η ηρωίδα της. Ωραίο και το στίγμα του Alan Cumming, ακόμη και αν έχει λίγο σχετικά χρόνο μπροστά από την κάμερα. Η Diane Kruger από την άλλη, παρότι έχει αποδείξει τις ικανότητές της πολλές φορές στο παρελθόν, εδώ δεν βγάζει αυτόν τον απαραίτητο για να λειτουργήσει ο χαρακτήρας της αέρα μοιραίας γυναίκας.
Οι δημιουργικές προθέσεις μπορεί να ήταν καλές, αλλά δυστυχώς δεν προκύπτει ένα καλλιτεχνικό αποτέλεσμα τέτοιο που θα έδινε τη δυνατότητα να γνωρίσει και να αγαπήσει από την αρχή μια νέα φουρνιά θεατών έναν χαρακτήρα που έχει γράψει τη δική του ιστορία στη λογοτεχνία και στο σινεμά. Πρόκειται για ένα φιλμ που δεν είναι αντίστοιχο του εκτοπίσματος των βασικών συντελεστών που σχετίζονται με αυτό.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
κρίμα για τους μεγάλους που συμμετέχουν. Άψυχο και άοσμο.