Μαρλίνα: Η Δολοφόνος σε Τέσσερις Πράξεις

• Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Διανομή στις αίθουσες.
• Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Θετική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Marlina si Pembunuh Dalam Empat Babak

Ελληνικός Τίτλος: Μαρλίνα: Η Δολοφόνος σε Τέσσερις Πράξεις

Διεθνής Τίτλος: Marlina the Murderer in Four Acts

Κύριες Διακρίσεις

• Υποψήφιο για πρώτο γυναικείο ρόλο (Marsha Timothy), φωτογραφία, σκηνικά και ήχο στα Ασιατικά Βραβεία.
• Επίσημη πρόταση της Ινδονησίας για το ξενόγλωσσο Όσκαρ.

Παραλειπόμενα

• Η ταινία χαρακτηρίστηκε ως “Satay Western”, ως απόρροια μιας συνύπαρξης φεμινιστικού γουέστερν με ινδονησιακό τοπίο.
• Η πρωταγωνίστρια Marsha Timothy χρειάστηκε δύο μήνες για να διδαχτεί την προφορά του χαρακτήρα της. Επίσης, χρειάστηκε να ανεβαίνει και άλογο, κάτι που δεν είχε κάνει ποτέ.

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι

• imdb
• Wikipedia
• Rotten Tomatoes

Κριτικός:  Σπύρος Δούκας

Έκδοση Κειμένου: 29/11/2018

Ανατολίτικο γουέστερν! Η ινδονήσια Mouly Surya πετυχαίνει ένα δυνατό σινεφιλικό κράμα, αυθεντικό σε οπτική σύλληψη, όσο και ενδιαφέρον σε ροή και ρυθμό. Όσον αφορά την ίδια την πλοκή, έχουμε μια καθαρόαιμη ιστορία εκδίκησης με ηχηρή φεμινιστική φωνή.

Το αχανές, άγριο τοπίο ενισχύει την αντίρροπη φύση του έργου. Η εστίαση στην πλοκή από πλευράς σεναρίου δίνει μια χροιά αφηγηματικότητας που παραπέμπει σε αμερικάνικο γουέστερν. Έχουμε την κλασική φόρμα, όπου ένα έγκλημα κινητοποιεί την δυναμική πρωταγωνίστρια να αναλάβει δράση για να αποκαταστήσει την αδικία. Από την άλλη, έχουμε κι έναν ρυθμό ανατολικής λογικής, μια λιτότητα στον τρόπο σκέψης και δράσης των χαρακτήρων ασύμφωνη με τη δυτική κουλτούρα (μόνο τον Ταραντίνο έχουμε δει κατά καιρούς να αναπαράγει σε ένα βαθμό κάτι αντίστοιχο), που επίσης συνάδει αισθητικά με την εικόνα.

Η ίδια η πλοκή, όντας το κέντρο βάρους, δίνει χώρο σε ένα κοινωνικό πλαίσιο να αναπτυχθεί, ώστε να προκύψει σχετικά αβίαστα το φεμινιστικό μήνυμα. Πρόκειται για ένα νησί της Ινδονησίας με ανύπαρκτες υποδομές, και την ανδρική κυριαρχία επί της γυναίκας στον βαθμό που μας έχει συνηθίσει το Ισλάμ, στοιχεία που παρουσιάζονται συχνά με τη μορφή ενός καυστικού χιούμορ. Είναι μια μορφή σαρκασμού αυτής της αρνητικής εικόνας. Όλη η δυναμική της Μαρλίνα που χτίζεται στην πρώτη πράξη, απομυθοποιείται στη συνέχεια μέσα από τις αντιδράσεις των άλλων όσο εκείνη περιφέρεται στην πόλη κρατώντας ένα κομμένο κεφάλι στο χέρι. Μα το ταξίδι της νοηματοδοτείται εύστοχα. Πρόκειται ουσιαστικά για το ταξίδι του κομμένου κεφαλιού, όσο η Μαρλίνα αναζητά τη δικαιοσύνη. Ένα άδοξο ταξίδι, καθώς κανείς δεν δείχνει έτοιμος ή πρόθυμος να αλλάξει. Στην πορεία κάνει έμμεσα συνεργό της ένα μικρό κορίτσι, μα την προστατεύει από την φρικιαστική εικόνα (η ελπίδα να κερδηθεί κάτι καλύτερο για την επόμενη γενιά). Τελικά, καταλήγει και πάλι στην αρχή: στο έλεος ενός άλλου εκ των συμμοριτών που την λήστεψαν, μα αυτή τη φορά η υπέρβαση πρέπει να γίνει από την ετοιμόγεννη φίλη της. Εντέλει, δύο γυναίκες αρκούν για τη συνέχιση της ζωής.

Το έργο λειτουργεί ολοκληρωμένα ως επί το πλείστον, αν και η συνήθης θεματική, καθώς και η όχι πάντα πλήρως κατανοητή κινηματογραφική γλώσσα περιορίζουν ελαφρώς τη λάμψη που θα μπορούσε να δώσει η συγκεκριμένη φόρμα. Πρόκειται όμως σαφώς για μια δημιουργό με καθαρή φωνή και όραμα.

Βαθμολογία: