Το 1770, καθαρά για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας, η 15χρονη Αντουανέτα της Αυστρίας παντρεύεται τον Λουδοβίκο Αύγουστο της Γαλλίας. Η ζωή στις Βερσαλλίες είναι ανιαρή, και το γεγονός ότι δεν κάνουν παιδιά βαραίνει το κλίμα. Όταν ο Λουδοβίκος ο 15ος πεθαίνει, η Μαρία Αντουανέτα και ο σύζυγός της στέφονται βασιλείς. Όμως, στο Παρίσι κυοφορείται η Γαλλική Επανάσταση…
Σκηνοθεσία:
Sofia Coppola
Κύριοι Ρόλοι:
Kirsten Dunst … βασίλισσα Marie Antoinette
Jason Schwartzman … βασιλιάς Louis XVI
Judy Davis … κόμισσα Anne de Noailles
Steve Coogan … κόμης Florimond Claude de Mercy-Argenteau
Rip Torn … βασιλιάς Louis XV
Rose Byrne … δούκισσα Yolande de Polastron de Polignac
Asia Argento … κόμισσα Jeanne Becu du Barry
Molly Shannon … πριγκίπισσα Victoire Louise Marie Therese
Shirley Henderson … πριγκίπισσα Sophie Philippine Elisabeth Justine
Danny Huston … αυτοκράτορας Joseph II
Marianne Faithfull … αυτοκράτειρα Maria Theresa
Mary Nighy … πριγκίπισσα Marie Louise de Lamballe
Jamie Dornan … κόμης Axel von Fersen
Al Weaver … κόμης Charles d’Artois
Sarah Adler … κόμισσα Maria Theresa d’Artois
Sebastian Armesto … κόμης Louis Stanislas Xavier de Provence
Clementine Poidatz … κόμισσα Marie Josephine de Provence
Celine Sallette … κυρία επί των τιμών
Aurore Clement … δούκισσα Louise Marie Adelaide de Char
Guillaume Gallienne … κόμης Charles Gravier de Vergennes
Jean-Christophe Bouvet … δούκας Etienne Francois de Choiseul
Tom Hardy … Raumont
James Lance … Leonard Autie
Andre Oumansky … καρδινάλιος Charles Antoine de la Roche Aymon
Alexia Landeau … κόμισσα de la Londe
Jean-Marc Stehle … Δρ Lassonne
Joe Sheridan … αυλικός
Katrine Boorman … βρετανή δούκισσα
Mathieu Amalric … άντρας στον χορό μασκέ
Carlo Brandt … κηπουρός ανακτόρων
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Sofia Coppola
Παραγωγή: Sofia Coppola, Ross Katz
Μουσική: Dustin O’Halloran
Φωτογραφία: Lance Acord
Μοντάζ: Sarah Flack
Σκηνικά: K.K. Barrett
Κοστούμια: Milena Canonero
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Marie Antoinette
- Ελληνικός Τίτλος: Μαρία Αντουανέτα
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Μαρία Αντουανέτα, η Τραγική Βασίλισσα (1938)
- Αντίο Βασίλισσα (2012)
Σεναριακή Πηγή
- Βιβλίο: Marie Antoinette: The Journey της Antonia Fraser.
Κύριες Διακρίσεις
- Όσκαρ κοστουμιών.
- Υποψήφιο για Bafta σκηνικών, κοστουμιών και μακιγιάζ/κομμώσεων.
- Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Κανών. Βραβείο Palm Dog.
Παραλειπόμενα
- Το αρχικό πλάνο ήταν να γίνει διασκευή του βιβλίου της Evelyne Lever, Marie-Antoinette: La Derniere Reine (2000). Η Coppola χρειάστηκε να πάρει τα δικαιώματα του εις διπλούν, πριν όμως αποφασίσει ότι ήταν πολύ αυστηρό στη γραφή του, και να πατήσει σε βιβλίο του 2001 από την Antonia Fraser.
- Η παραγωγή έχαιρε απεριόριστης πρόσβασης στα ανάκτορα των Βερσαλλιών, μετά από ειδική άδεια από τη γαλλική κυβέρνηση.
- Η Coppola υιοθέτησε ένα μεταμοντέρνο ύφος για την ταινία της, με επιρροές από Stanley Kubrick, Terrence Malick, Milos Forman και Ken Russell.
- Η σχεδιάστρια κοστουμιών Milena Canonero είχε στη διάθεση της 6 κεντρικούς βοηθούς, δέκα διαμερίσματα ενοικιασμένα για να δουλέψει με την ευκολία της, αλλά και 5 οχήματα για τις μετακινήσεις. Για τα παπούτσια είχε τη συνδρομή από τις φίρμες των Manolo Blahnik και Pompei, ενώ για τις εκατοντάδες περούκες και ειδικές κομμώσεις τη φίρμα Rocchetti & Rocchetti.
- Το ποπ είδωλο των 1980, Adam Ant, ήταν το πρότυπο για τον κόμη Άξελ.
- Ο ρόλος του Λουδοβίκου XV προσφέρθηκε πρώτα στον Alain Delon. Ενώ όμως αρνήθηκε λέγοντας ότι οι θαυμαστές του δεν θα τον δέχονταν σε κάτι τέτοιο, πήγε στο ραντεβού με τη Sofia Coppola κουβαλώντας μια πελώρια ανθοδέσμη. Οι φήμες όμως ήθελαν την άρνηση του να σχετίζεται με το νεαρό της δημιουργού και την αμερικανική της καταγωγή.
- Το όχι εισέπραξε όμως η Coppola και στην αναζήτηση για τη Μαντάμ ντι Μπαρί, προσφέροντας τον ρόλο αρχικά στην Angelina Jolie και έπειτα στην Catherine Zeta-Jones.
- Κινηματογραφικό ντεμπούτο για τον Jamie Dornan.
- Η Sofia Coppola σκηνοθετεί εδώ τον ξάδελφο της, Jason Schwartzman, ενώ ο πατέρας της, Francis Ford Coppola, είχε σκηνοθετήσει τη μητέρα του ηθοποιού, την Talia Shire, στους τρεις Νονούς. Ο διάσημος πατέρας της δημιουργού συμμετέχει και σε αυτή την παραγωγή μέσω της American Zoetrope.
- Κατά τη δημοσιογραφική προβολή στο φεστιβάλ των Κανών, η ταινία συνοδεύτηκε τόσο από χειροκροτήματα όσο και γιουχαΐσματα. Μια επίσημη εκδοχή ήθελε τα τελευταία να επήλθαν από τον γαλλικό τύπο, που δεν ενέκρινε την έλλειψη έντονης κριτικής επί της γαλλικής μοναρχίας. Από την άλλη, ο Roger Ebert είχε επισημάνει ότι τα γιουχαΐσματα προήλθαν μόνο από κάνα δύο δημοσιογράφους. Επί του συνόλου, η ταινία κατάφερε να πολώσει τους κριτικούς, αλλά να έχει γενικά θετικό πρόσημο.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Το σάουντρακ αποτελεί αιχμή της μεταμοντέρνας οπτικής της ταινίας, με αναχρονιστικές επιλογές από New Wave και post-punk συγκροτήματα, όπως τους New Order, Gang of Four, The Cure, Siouxsie and the Banshees, Bow Wow Wow, Adam and the Ants, the Strokes, Dustin O’Halloran και Radio Dept. Αυτά συνυπάρχουν με κλασικές επιλογές από Jean-Philippe Rameau, Antonio Vivaldi και Francois Couperin, αλλά και ηλεκτρονική μουσική από τους Squarepusher και Aphex Twin.
- Ο Roger Neill διατέλεσε ιστορικός σύμβουλος επί του σάουντρακ, με τη συλλεκτική εκδοχή του σε βινύλιο να φιλοτεχνείται από την Elizabeth Peyton.
- Η μπάντα των Phoenix εμφανίζεται ζωντανά επί του φιλμ, ερμηνεύοντας το δικό τους, όσο και σύντομο, Ou Boivent Les Loups. Διόλου περίεργο βέβαια, αφού ο τραγουδιστής τους, ο Thomas Mars, είναι ο τότε σύντροφος και νυν σύζυγος της Sofia Coppola.
Γκαλερι φωτογραφιων
