Ραντεβού στα Κλεφτά (2015)

ΣΥΝΟΨΗ

Μια 34χρονη εργένισσα, η Νάνσι, αναρρώνει μετά από ένα ακόμα μεθύσι με φίλους, καθώς ταξιδεύει από τη μία άκρη του Λονδίνου στην άλλη για να βρεθεί σε ακόμα μία επέτειο των γονιών της. Τότε, θα πέσει πάνω σε έναν 40χρονο διαζευγμένο άντρα, τον Τζακ, που θα την περάσει για την 24χρονη που περίμενε για τυφλό ραντεβού. Η Νάνσι αποφασίζει να παίξει το παιχνίδι, και θα καταλήξει να μοιραστεί με τον Τζακ ένα απίθανο ταξίδι, το οποίο κανείς από τους δύο δεν πρόκειται να ξεχάσει ποτέ.

Σκηνοθεσία:

Ben Palmer

Κύριοι Ρόλοι:

Lake Bell … Nancy

Simon Pegg … Jack

Sharon Horgan … Elaine

Rory Kinnear … Sean

Ken Stott … Bert

Harriet Walter … Fran

Ophelia Lovibond … Jessica

Olivia Williams … Hilary

Stephen Campbell Moore … Ed

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Tess Morris

Παραγωγή: James Biddle, Nira Park, Rachael Prior

Μουσική: Dickon Hinchliffe

Φωτογραφία: Andrew Dunn

Μοντάζ: Paul Machliss

Σκηνικά: Dick Lunn

Κοστούμια: Suzie Harman

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Man Up
Ελληνικός Τίτλος: Ραντεβού στα Κλεφτά

Παραλειπόμενα

Το στόρι έχει ως βάση μια αληθινή εμπειρία της Tess Morris, όπου καθόταν σε σταθμό του Λονδίνου και κάποιος άγνωστος τη ρώτησε αν ήταν αυτή το τυφλό ραντεβού του. Έκτοτε, αναρωτιόταν τι θα συνέβαινε αν απαντούσε θετικά.
Simon Pegg και Lake Bell εξασκούνταν επί μία βδομάδα για τη σκηνή του χορού.
Η Κεφαλλονιά, όπου αναφέρεται στην ταινία, είναι ο αγαπημένος προορισμός διακοπών τόσο του Simon Pegg όσο και της σεναριογράφου Tess Morris.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Νίκος Ρέντζος
Έκδοση Κειμένου: 18/10/2015

Δεν ήμουν και ποτέ φίλος των ρομαντικών κομεντί, αλλά πρέπει να ομολογήσω ότι το Man Up, ίσως λόγω των πρωταγωνιστών του, κατάφερε να με διασκεδάσει.

Δεν θα βρείτε κάτι διαφορετικό στο Man Up από τον συνήθη τρόπο εξέλιξης μιας ρομαντικής κομεντί (αγόρι συναντά κορίτσι-ερωτεύονται-περνούν τέλεια-κάτι στραβώνει-καταλαβαίνουν ότι ήταν πλασμένοι ο ένας για τον άλλο-αγόρι ψάχνει κορίτσι ξανά-happy end!), αλλά είναι καλογυρισμένο και έχει μπόλικο καλό χιούμορ. Αν έχουμε κάτι που κάνει τη διαφορά εδώ, είναι το ότι οι πρωταγωνιστές δεν είναι οι κλασικοί «όμορφοι» χολιγουντιανοί αστέρες. Ο Σάιμον Πεγκ μοιάζει με έναν τύπο που θα μπορούσες να συναντήσεις στομ δρόμο και να μην τον προσέξεις ποτέ, ενώ ακόμα και η γοητευτική Λέικ Μπελ κατάφερε με κάποιο τρόπο να παρουσιαστεί περισσότερο σαν ένα καθημερινό κορίτσι. Πεγκ και Μπελ, πάντως, φτιάχνουν ένα ιδανικό δίδυμο με χημεία που βγαίνει στην οθόνη.

Μπορεί να μην είναι κάτι το εξαιρετικό το φιλμ του Μπεν Πάλμερ, είναι όμως μια αρκετά καλή ταινία που σου φτιάχνει τη διάθεση ακόμα και μέσα από τα κλισέ που τόσες και τόσες φορές έχεις δει στην οθόνη, και είναι σαφώς καλύτερη από παρόμοιες αμερικανικές παραγωγές. Όπως έχω ξαναπεί, δεν έχω πρόβλημα με τα κλισέ, αρκεί να χρησιμοποιούνται με φειδώ. Εδώ είμαστε λίγο πάνω από το όριο, αλλά δεν βαριέσαι. Χαλάλι και το μελιστάλαχτο φινάλε. Αφήστε τους ανθρώπους να ερωτευθούν. Δεν ενοχλούν κανένα!

Βαθμολογία: