Mamma Mia! Η Ταινία
- Mamma Mia!
- Mamma Mia! The Movie
- 2008
- ΗΠΑ, Μ. Βρετανία
- Αγγλικά, Ελληνικά
- Αισθηματική, Κομεντί, Μιούζικαλ
- 03 Ιουλίου 2008
Η Ντόνα είναι μια ανεξάρτητη μητέρα, που μεγάλωσε μόνη της την κόρη της και είναι ιδιοκτήτρια ενός μικρού ξενοδοχείου που βρίσκεται σε ένα ελληνικό νησί. Η κόρη της, Σόφι, σύντομα θα παντρευτεί, και η μητέρα της κάλεσε για τον γάμο δυο πολύ καλές της φίλες, τη Ρόζι και την Τάνια, οι οποίες μαζί με την Ντόνα αποτελούσαν κάποτε τη μουσική μπάντα Donna and the Dynamos. Η μέλλουσα νύφη, από την άλλη, θέλοντας να μάθει την ταυτότητα του πατέρα της, αποφασίζει να καλέσει στον γάμο της τρεις άντρες από το παρελθόν της μητέρας της, όπου ανάμεσα τους κρύβεται αυτός που πρέπει να τη συνοδεύσει στην εκκλησία.
Σκηνοθεσία:
Phyllida Lloyd
Κύριοι Ρόλοι:
Meryl Streep … Donna Sheridan-Carmichael
Amanda Seyfried … Sophie Sheridan
Christine Baranski … Tanya Chesham-Leigh
Julie Walters … Rosie Mulligan
Pierce Brosnan … Sam Carmichael
Colin Firth … Harry Bright
Stellan Skarsgard … Bill Anderson
Dominic Cooper … Sky Ramand
Niall Buggy … πάτερ Alex
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Catherine Johnson
Παραγωγή: Judy Craymer, Gary Goetzman
Μουσική: Benny Andersson, Bjorn Ulvaeus
Φωτογραφία: Χάρης Ζαμπαρλούκος
Μοντάζ: Lesley Walker
Σκηνικά: Maria Djurkovic
Κοστούμια: Ann Roth
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Mamma Mia!
- Ελληνικός Τίτλος: Mamma Mia! Η Ταινία
- Εναλλακτικός Τίτλος: Mamma Mia! The Movie [προώθησης]
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Mamma Mia! Here We Go Again (2018)
Σεναριακή Πηγή
- Θεατρικό: Mamma Mia! της Catherine Johnson.
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ταινίας (κωμωδία/μιούζικαλ) και πρώτου γυναικείου ρόλου (Meryl Streep) στην ίδια κατηγορία.
- Υποψήφιο για Bafta καλύτερης βρετανικής ταινίας, μουσικής και πρωτοεμφανιζόμενου (για την παραγωγό Judy Craymer).
Παραλειπόμενα
- Μεταφορά στη μεγάλη οθόνη του πετυχημένου jukebox μιούζικαλ του 1999, πάλι σκηνοθετημένο από τη Phyllida Lloyd, που με τη σειρά του βασίστηκε στους στοίχους κομματιών των ABBA.
- Οι Benny Andersson, Bjorn Ulvaeus των ABBA έχουν κάμεο εμφάνιση, ο πρώτος ως πιανίστας και ο δεύτερος ως έλληνας θεός. Κάμεο έχει και η Rita Wilson.
- Γυρίσματα έγιναν στη Σκόπελο (εκκλησάκι Αγίου Ιωάννη, παραλία Καστάνη), στη Σκιάθο και στη Μαγνησία (Μούρεσι).
- Για τον ρόλο της Σόφι, υποψήφιες ήταν οι: Mandy Moore, Amanda Bynes, Rachel McAdams, και Emmy Rossum.
- Η Olivia Newton-John και η Michelle Pfeiffer ήταν υποψήφιες για την Ντόνα.
- Η Cher αρνήθηκε τον ρόλο της Τάνια λόγω τραγουδιστικών υποχρεώσεων. Εμφανίστηκε όμως στο σίκουελ.
- Η πλοκή της ταινίας και φυσικά του θεατρικού είναι εμπνευσμένη από την ταινία Μπουόνα Σέρα, Κυρία Κάμπελ του 1968 με την Gina Lollobrigida.
- Όταν ανακοινώθηκε η ταινία το 2004, ακούγονταν τα ονόματα των Nicole Kidman, Keira Knightley και Antonio Banderas.
- Πέμπτη πιο εμπορική ταινία της χρονιάς της, με έσοδα 615,7 εκατομμύρια δολάρια, έναντι μπάτζετ των 52.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Τα τραγούδια των ABBA, με τη σειρά που ακούγονται από το καστ στην ταινία: I Have a Dream / Honey, Honey / Money, Money, Money / Mamma Mia / Chiquitita / Dancing Queen / Our Last Summer / Lay All Your Love on Me / Super Trouper / Gimme! Gimme! Gimme! (A Man After Midnight) / Voulez-Vous / The Name of the Game / SOS / Does Your Mother Know / Slipping Through My Fingers / The Winner Takes It All / I Do, I Do, I Do, I Do, I Do / When All Is Said and Done / Take a Chance on Me / Waterloo / Thank You for the Music.
- Το σάουντρακ έφτασε στο νούμερο ένα των ΗΠΑ (πλατινένιο) και πολλών άλλων χωρών (μεταξύ αυτών και στη χώρα μας), και έγινε 5 φορές πλατινένιο στη Μεγάλη Βρετανία και 3 στην Ευρώπη. Για την προώθηση του, το Gimme! Gimme! Gimme! (A Man After Midnight) με την Amanda Seyfried βγήκε και σε βίντεο-κλιπ.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 21/6/2008
Μια πυρηνική δύναμη ενώνεται με μια υπερδύναμη και το αποτέλεσμα δεν μπορεί να πέσει -τελείως…- έξω. Οι Abba είναι το μόνο πραγματικά σημαντικό ποπ συγκρότημα όλων των εποχών και το μόνο που θα τραγουδιέται και στο μέλλον. Όμως η πυρηνική δύναμη δεν είναι άλλη από τη μικρή μας χώρα, που πρέπει, δυστυχώς, να έρθει το Καλοκαίρι για να την εκτιμήσουμε αληθινά…
Όμως μιλάμε για καθαρό και ατόφιο Χόλιγουντ και δεν θα μπορούσαν να πάνε όλα ρολόι. Το σεναριάκι, γιατί περί αυτού πρόκειται, είναι δύο-τρεις κομμένες και ραμμένες ατάκες, έτσι απλά για να δέσουν τα κομμάτια των Abba. Παραπάνω κι από σχηματικό με λίγες πινελιές χιούμορ και μερικά αρχαιοελληνικά πρόσθετα (χορικό, Πάνας) για εφέ. Για να ξεμπερδεύουμε με τα αρνητικά, πρέπει να πούμε πως από κάποιο σημείο που η εικόνα και ο ήχος έχουν γίνει πια στερεότυπα στην ταινία, αρχίζει να γίνεται λιγάκι βαρετό το θέαμα. Φυσικά κι αυτό βαραίνει πάλι το σενάριο, που δεν δίνει ποτέ ώθηση προς τα μπρος, και θυμίζει πολύ την εξίσου χαριτωμένη περίπτωση του Γκρηζ.
Η Meryl Streep, σε έναν πολύ επικίνδυνο ρόλο, απλουστεύει τα πράγματα και δείχνει ότι της ταιριάζει και η κωμωδία. Δεν είναι βέβαια και η πρώτη της, αφού υπάρχει αρκετό προηγούμενο (Ο Θάνατος σου Πάει Πολύ, ο Διάβολος Φοράει Prada, Η Διαβολογυναίκα… πολύ «μαύρο» δεν μαζεύτηκε;), αλλά η επιβεβαίωση δεν πάει στράφι. Οι τρεις διάσημοι πατεράδες κάνουν απλά συμπαθητικά περάσματα, και τελικά ξεχωρίζει η παρέα της Streep, με τις Julie Walters, Christine Baraski σε κέφια. Πολύ καλή και η φωνή της χαριτωμένης νεαρής Amanda Seyfried, που για αυτήν το ημερολόγιο της επιτυχίας γράφει «ή τώρα, ή ποτέ».
Όλα αυτά όμως είναι σχηματικά, αφού αναγκάζομαι να επανέλθω στην ελληνο-σουηδική σύμπραξη που είναι όλα τα λεφτά. Οι καλές διασκευές των τραγουδιών των Abba, που από κάποιο γρήγορο σημείο πέφτουν βροχή, συναντούν το καλύτερο τοπίο του κόσμου, σε μια φωτογραφία που δεν χρειάζεται να κάνει τίποτα περισσότερο, παρά να θαυμάζει τον ελληνικό ήλιο. Μα μόνο η ήλιος; Η θάλασσα, αυτό το απέραντο γαλάζιο, η πέτρα, τα βράχια, το μάρμαρο, τα λουλούδια, η νιότη, οι ζωγραφιστοί τοίχοι… Είπα πολλά; Καλά έκανα! Και εσείς το ίδιο θα προσέξετε πρώτο στην επιμέλεια της παραγωγής, που εξυμνεί αυτό που υπάρχει ήδη και δεν προσβάλει ούτε υπόγεια τα ελληνικά χρώματα, όπως αρκετές άλλες ταινίες έκαναν στο παρελθόν.
Επί του συνόλου, πανέμορφο σαν τη χώρα μας, εύηχο σαν το καλύτερο συγκρότημα ποπ του πλανήτη, χαριτωμένο σαν τα νιάτα και τα ζωηρά γερατειά, αλλά κι ελαφρύ σαν πούπουλο, σεναριακά ανύπαρκτο και ερμηνευτικά στημένο. Τα αρνητικά δεν θα σας απασχολήσουν πολύ, εκτός από τη λεπτομέρεια της μεγαλούτσικης κοιλιάς από τα μέσα προς το τέλος. Συνιστάται σε όσους ετοιμάζονται να ζήσουν το «μιούζικαλ» από κοντά, κάπου εδώ γύρω, αλλά και σε όσους δεν έχουν την ευκαιρία, σαν μια ευκαιρία δροσιάς μες στο σκοτάδι της πόλης. Εν κατακλείδι, κάπως χαζούλι, αλλά πολύ μα πολύ χαριτωμένο!
Βαθμολογία: