Mamma Mia! Here We Go Again
- Mamma Mia! Here We Go Again
- 2018
- ΗΠΑ
- Αγγλικά, Γαλλικά, Ελληνικά
- Αισθηματική, Κομεντί, Μιούζικαλ
- 19 Ιουλίου 2018
Μια ακόμη μέρα ξημερώνει στο ελληνικό νησί Καλοκαίρι, και βρίσκει τη Σόφι, χωρίς τη μητέρα της πλέον στο πλάι της, να διευθύνει το ξενοδοχείο, και να χαιρετάει στην αποβάθρα του λιμανιού τις φίλες της, Τάνια και Ρόζι, ενώ τους ανακοινώνει την εγκυμοσύνη της. Παρά το γεγονός ότι νιώθει ευτυχισμένη, και παρά το ότι η σχέση της με τον Σκάι απειλείται, η Σόφι παραδέχεται ότι θα ήθελε να έχει κοντά της και τη μητέρα της. Τότε η Τάνια και η Ρόζι τής αφηγούνται την ιστορία της μητέρας της, που ως ανήλικη το 1979 γνώριζε τον έναν μετά τον άλλον τους υποψήφιους μπαμπάδες της.
Σκηνοθεσία:
Ol Parker
Κύριοι Ρόλοι:
Amanda Seyfried … Sophie Sheridan
Lily James … Donna Sheridan (νεαρή)
Andy Garcia … Fernando Cienfuegos
Christine Baranski … Tanya Chesham-Leigh
Julie Walters … Rosie Mulligan
Pierce Brosnan … Sam Carmichael
Colin Firth … Harry Bright
Stellan Skarsgard … Bill Anderson/Kurt Anderson
Dominic Cooper … Sky Ramand
Jessica Keenan Wynn … Tanya Chesham (νεαρή)
Alexa Davies … Rosie Mulligan (νεαρή)
Jeremy Irvine … Sam Carmichael (νεαρός)
Hugh Skinner … Harry Bright (νεαρός)
Josh Dylan … Bill Anderson (νεαρός)
Meryl Streep … Donna Sheridan-Carmichael
Cher … Ruby Sheridan
Celia Imrie … η αντιπρύτανης
Maria Vacratsis … Σοφία
Πάνος Μουζουράκης … Λάζαρος
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Ol Parker
Στόρι: Ol Parker, Richard Curtis, Catherine Johnson
Παραγωγή: Judy Craymer, Gary Goetzman
Μουσική: Anne Dudley
Φωτογραφία: Robert D. Yeoman
Μοντάζ: Peter Lambert
Σκηνικά: John Frankish, Alan MacDonald
Κοστούμια: Michele Clapton
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Mamma Mia! Here We Go Again
- Ελληνικός Τίτλος: Mamma Mia! Here We Go Again
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Mamma Mia! Η Ταινία (2008)
Σεναριακή Πηγή
- Θεατρικό (χαρακτήρες): Mamma Mia! της Catherine Johnson.
Παραλειπόμενα
- Τόσο σίκουελ όσο και πρίκουελ της επιτυχίας του 2008, μια και η πλοκή εναλλάσσεται σε δύο χρόνους.
- Αφού συμφώνησαν όλοι οι βασικοί συντελεστές ότι υπήρχαν ακόμα πολλά τραγούδια των ABBA προς χρήση, ο David Linde, συνιδιοκτήτης της Universal Pictures, ανακοίνωσε πως δεν μπορούσε να μην υπάρχει σίκουελ μετά την εμπορική επιτυχία του πρώτου μέρους. Και δεν ατύχησε, μια και οι εισπράξεις ήταν 402,3 εκατομμύρια δολάρια, με προϋπολογισμό 75.
- Λόγω οικονομικών θεμάτων, και παρότι υποθετικά βρισκόμαστε ακόμα στην Ελλάδα, τα γυρίσματα της Ελλάδας έγιναν σε νησάκι της Κροατίας (το Βις).
- Όλο το καστ χρειάστηκε να μαζευτεί στα Shepperton Studios της Βρετανίας, μια και μόνο εκεί μπορούσε η Cher να κάνει τις δικές της σκηνές.
- Έσχατη δουλειά για τον σχεδιαστή παραγωγής Alan MacDonald, με την ταινία να αφιερώνεται στη μνήμη του.
- Ο Bjorn Ulvaeus εμφανίζεται ως καθηγητής, ενώ ο Benny Andersson ως πιανίστας. Πρόκειται για τους δύο εκ των τεσσάρων μελών των θρυλικών ABBA.
- Πρώτη διεθνής παραγωγή για τον Πάνο Μουζουράκη, που συμμετέχει εδώ ερμηνευτικά στα Kisses of Fire και Hole in Your Soul.
- Το 2020, η Judy Craymer είχε μιλήσει για ένα ακόμα σίκουελ, που θα συμπεριλάμβανε και νέα κομμάτια των ABBA.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Τα τραγούδια των ABBA, με τη σειρά που ακούγονται στην ταινία: Thank You for the Music / When I Kissed the Teacher / One of Us / Waterloo / SOS / Why Did It Have to Be Me? / I Have a Dream / Kisses of Fire (Π. Μουζουράκης) / Andante, Andante / The Name of the Game / Knowing Me, Knowing You / Mamma Mia / Angel Eyes / Dancing Queen / I’ve Been Waiting for You / Fernando (Cher) / My Love, My Life / Super Trouper.
- Το σάουντρακ έφτασε στο νούμερο 3 του US Billboard 200, και στο νούμερο ένα της Βρετανίας και της Ελλάδας.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 21/10/2018
Πιο ανάλαφρα από αυτό, σε παίρνει και σε σηκώνει! Ξεχάστε ακόμα κι εκείνο το προσχηματικό σενάριο του πρώτου μέρους, μια και σε σχέση με εδώ μοιάζει με σενάριο του Bergman. Από την άλλη, ξεχάστε ακόμα κι ότι έχετε βάλει πλώρη να παρακολουθήσετε σινεμά. Εδώ είμαστε χαλαρώρετοι κι από τους κανόνες του πατροπαράδοτου μιούζικαλ της Χρυσής Εποχής. Μοιραστείτε τέλος με εμάς την απορία, αν πράγματι έκατσαν κι έγγραψαν κάποιο σενάριο, μια και περισσότερο μοιάζει να έγινε ένας υπεραπλουστευμένος σχηματισμός των όσων θα βγούνε (πάντα με βάση τού τι τραγούδια υπάρχουν να μπουν), κι από εκεί και πέρα γράφονταν οι ατάκες πέντε λεπτά πριν το γύρισμα. Θάβω ασύστολα; Μπα, περνάει μια χαρά η ώρα, σας διαβεβαιώνω…
Ακόμα κι αν το πραγματικά κωμικό στοιχείο που απορρέει από την εν λόγω περίπτωση είναι ότι όντως χρειάστηκαν πάνω από μία μέρα δουλειά για να βγάλουν το σενάριο, η κινηματογραφική συνέχεια του θεατρογενούς «Mamma Mia» (όχι δεν ονομάστηκε «Μάμα Δύο» στα ελληνικά…) παρέχει κάποιους λόγους για να σε κρατήσουν στη θέση σου. Ειδικά αν αυτή περιβάλλεται από καλά ηχεία, αφού η ανεξάντλητη ατομική βόμβα της ποπ με το όνομα Abba «βαράει» δυνατά κι εδώ. Το δεύτερο μεγάλο συν της πρώτης ταινίας, πέρα από ερμηνείες, ήταν και η φωτογραφία. Κι ενώ η Κροατία δεν είναι Ελλάδα, η παραγωγή χρησιμοποιεί κάθε τρικ για να πιστέψει ο θεατής ότι βρίσκεται στον ίδιο -και τόσο καλοφωτογραφισμένο- παράδεισο, και κυρίως κάτω από τον ίδιο ήλιο. Κάπου όμως είπα και για ερμηνείες, για να μην ξεχνιόμαστε ότι το πολυπρόσωπο καστ ήταν κι αυτό συστατικό της επιτυχίας του πρώτου μέρους.
Καταρχάς και πάνω από όλα, η Meryl Streep λείπει, και λείπει τραγικά. Όταν δε εμφανίζεται για ένα κλικ στο φινάλε, είναι σαν να μας περιπαίζουν οι παραγωγοί που δεν το πάλεψαν αληθινά να παίζει κανονικά κι εδώ η πολυτροπαιούχος σταρ. Κι ενώ η Lily James κάνει μια χαρά δουλειά ως νεαρή Ντόνα, είναι τόσο «φούσκα» η ιστορία που την περιβάλει, με τις οθόνες ακολούθως να μη γεμίζουν από την παρουσία της. Το ίδιο συμβαίνει και με το υπόλοιπο καστ. Στην ουσία, όλα είναι σαν μια τραβηγμένη «αποθέωση» του ορίτζιναλ μέρους, όπου σε αυτήν το μόνο που έχουν να κάνουν οι ηθοποιοί είναι απλά να περιφέρονται (και να τραγουδάνε, φυσικά…). Μη σας φανεί αστείο, αλλά ξεχωριστότερη ερμηνεία από αυτή τη στιγμιαία του Πάνου Μουζουράκη δεν υπάρχει καθόλη την ταινία. Κερασάκι σε όλα αυτά, η εκτός τόπου και χρόνου παρουσία στο φινάλε της Cher, όπου απλά είδε φως και μπήκε για να ρίξει κάνα τραγούδι…
Γενικά, αν κρίνει κανείς επί της ποιότητας το σίκουελ αυτό, μάλλον θα αναφωνήσει τον τίτλο κάπως τρομαγμένος. Αλλά έλα που ως μουσικοχορευτικό σόου όλα λειτουργούν στην εντέλεια για να περάσει ο θεατής δύο ξέγνοιαστες ώρες, που στο κάτω-κάτω είναι τόσο αναίμακτες που κακό δεν θα κάνουν σε κανέναν. Μα αν με ρωτούσατε τώρα που παρέλασαν ήδη όλα τα χιτ των Abba αν θα ήθελα να δω κι ένα ακόμα σίκουελ, η μοναδική μου απάντηση θα ήταν… «α, μπα».
Βαθμολογία: