Ένα ζευγάρι, η Άναμπελ κι ο Λούκας, αναλαμβάνουν την πρόκληση να μεγαλώσουν τα ανιψάκια του Λούκας, τα οποία έζησαν χαμένα μέσα στο δάσος για πέντε χρόνια. Τα δύο κορίτσια είναι στοιχειωμένα με το φάντασμα μιας γυναίκας, την οποία πιστεύουν για μάνα τους. Η Άναμπελ είναι σίγουρη για τις πνευματικές τους δυνάμεις και μέσω μιας επίκλησης, θέλει να επιστρέψει στη ζωή τα δικά της νεκρά παιδιά.
Σκηνοθεσία:
Andy Muschietti
Κύριοι Ρόλοι:
Jessica Chastain … Annabel ‘Annie’
Nikolaj Coster-Waldau … Lucas ‘Luke’ Desange/Jeffrey Desange
Megan Charpentier … Victoria Desange
Isabelle Nelisse … Lilly Desange
Daniel Kash … Δρ Gerald Dreyfuss
Morgan McGarry … Victoria Desange (νεαρή)
Javier Botet … Mama
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Neil Cross, Andy Muschietti, Barbara Muschietti
Στόρι: Andy Muschietti, Barbara Muschietti
Παραγωγή: J. Miles Dale, Barbara Muschietti
Μουσική: Fernando Velazquez
Φωτογραφία: Antonio Riestra
Μοντάζ: Michele Conroy
Σκηνικά: Anastasia Masaro
Κοστούμια: Luis Sequeira
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Mama
- Ελληνικός Τίτλος: Mama
- Εναλλακτικός Ελλ. Τίτλος: Μαμά [τηλεόραση]
Σεναριακή Πηγή
- Σενάριο: Mama (2008) του Andy Muschietti.
Παραλειπόμενα
- Ριμέικ μιας μικρού μήκους ισπανικής ταινίας του 2008, από τον ίδιο σκηνοθέτη. Εκείνο ήταν παραγωγή Αργεντινής, που είναι και η πατρίδα του δημιουργού. Εδώ όμως ο Andy Muschietti δεν κάνει μόνο το αγγλόφωνο του ντεμπούτο, αλλά και το σκηνοθετικό του σε μεγάλου μήκους ταινία.
- Η Isabelle Nelisse δεν γνώριζε καθόλου αγγλικά, και για αυτό της έδωσαν τον μίνιμουμ διάλογο που ήταν δυνατόν να πάρει.
- Η εμφάνιση της Μαμάς είναι δάνειο από πίνακα του Amedeo Modigliani, που “τυχαίνει” να ανήκει στην προσωπική συλλογή του Andy Muschietti.
- Κάθε πρωί ο Javier Botet περνούσε τέσσερις ώρες στην καρέκλα του μακιγιάζ, αλλά και στο τέλος κάθε ημέρας γυρισμάτων χρειάζονταν επιπλέον δύο για να τον επαναφέρουν στο κανονικό.
- Η Jessica Chastain αποτελούσε όχι μόνο την πρώτη αλλά και τη μόνη επιλογή για τον κεντρικό ρόλο.
- Η ταινία προωθήθηκε από τη Universal Pictures με το όνομα του Guillermo del Toro, που εκτελεί εδώ χρέη εκτελεστή παραγωγού.
- Μεγάλη επιτυχία στα ταμεία. Με μικρό κόστος (15 εκατομμύρια δολάρια), κατάφερε να βγάλει 148,1. Αυτή η επιτυχία ώθησε τα στούντιο να σκεφτούν εκ νέου το ποιους μήνες θεωρούν άκυρους εμπορικά, μια και η πρεμιέρα έγινε μέσα στον “νεκρό” Ιανουάριο.
- Από το 2013 οι αναφορές ήθελαν να υπάρχει και σίκουελ, αν και ο Muschietti δεν ήταν άμεσα διαθέσιμος μια και του είχε ανατεθεί το Αυτό. Κι ενώ η Universal ανακοίνωσε τους Dennis Widmyer και Kevin Kolsch ως δημιουργούς του, τίποτα νεότερο δεν ακούστηκε πέρα από την άρνηση της Chastain να συμμετάσχει.
Κριτικός: Δημήτρης Κωνσταντίνου-Hautecoeur
Έκδοση Κειμένου: 7/5/2013
Βασικά, είναι για άλλη μια φορά ό,τι βλέπουμε τα τελευταία χρόνια στις μεταφυσικές ταινίες τρόμου. Για να κάνει ιδιαίτερη αίσθηση, το «Mama» θα χρειαζόταν κάτι πιο τραβηγμένο στα άκρα, κάτι πιο creepy, γενικώς «κάτι»… Για παράδειγμα, ενώ διαθέτει μια ενδιαφέρουσα κεντρική ιδέα, δεν ασχολείται επαρκώς με την ανάπτυξή της και προτιμά να κινηθεί σε πιο γνωστά και ασφαλή (χολιγουντιανά) μονοπάτια. Κι είναι κρίμα, γιατί υπήρχαν δυνατότητες για κάτι το διαφορετικό, μιας και η ταινία βασίζεται στην αξιοπρόσεκτη ομώνυμη μικρού μήκους του ίδιου σκηνοθέτη.
Βλέποντάς το όμως καθαρά ως αυτό που είναι, δηλαδή μια συνηθισμένη χολιγουντιανή ταινία τρόμου, το «Mama» δεν απογοητεύει παρά μόνο στο φινάλε του, όπου ρέπει προς ένα «μπαρτονικό» ύφος που μάλλον εντυπωσιάζει οπτικά παρά τρομάζει. Στην υπόλοιπη όμως διάρκειά του, το φιλμ εξυπηρετεί αποτελεσματικά το σκοπό του. Είναι ατμοσφαιρικό, διαθέτει αξιέπαινη φωτογραφία και πάντα υπάρχει η υπόνοια ενός στοιχειώδους μυστηρίου. Μεγάλο ατού αποτελούν οι ερμηνείες της Jessica Chastain και του (γνωστού κυρίως από το τηλεοπτικό «Game of Thrones») Nikolaj Coster-Waldau που βελτιώνουν αισθητά τη θέαση. Όσον αφορά όμως στο κυρίως ζητούμενο, τον τρόμο, η ταινία επίσης δεν σε αφήνει με παράπονο, καθώς διαθέτει στιγμές στις οποίες καθίσταται όχι συνταρακτικά, αλλά σίγουρα ικανοποιητικά τρομακτική. Ένσταση υπάρχει μόνο για την υπερβολική -και, από ένα σημείο κι έπειτα, καθόλου υπαινικτική- χρήση των CGI, γεγονός που εξακολουθεί να παρατηρείται στις ταινίες τρόμου παρότι έχει αποδειχτεί πολλάκις πως (σχεδόν) ποτέ δεν προσφέρει θετικό αποτέλεσμα…
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
