
Maleficent: Η Δύναμη του Σκότους
- Maleficent: Mistress of Evil
- Maleficent 2
- 2019
- ΗΠΑ
- Αγγλικά
- Έπος, Οικογενειακή, Περιπέτεια, Φαντασίας
- 17 Οκτωβρίου 2019
Η κατακερματισμένη σχέση ανάμεσα στη Μαλίφισεντ και την Ορόρα, μια σχέση που σέρνεται ανάμεσα στην εκδίκηση και την άδολη αγάπη, δείχνει να ανθίζει, όσο η έχθρα ανάμεσα στους ανθρώπους και στις νεράιδες επιβιώνει. Ο γάμος της Ορόρα με τον πρίγκιπα Φίλιππο είναι αιτία για γιορτή για το βασίλειο των Ούλστιντ και των γειτόνων Μουρς, αφού ο γάμος θα φέρει κοντά τους δύο κόσμους. Όταν ένας καινούργιος επισκέπτης θα συστήσει έναν παντοδύναμο νέο εχθρό που δεν υπολόγιζαν, η Μαλίφισεντ και η Ορόρα θα χωριστούν, συμμετέχοντας σε έναν μεγάλο πόλεμο, που θα δοκιμάσει την αφοσίωση τους και θα τις κάνει να αναρωτηθούν αν είναι στ’ αλήθεια οικογένεια.
Σκηνοθεσία:
Joachim Ronning
Κύριοι Ρόλοι:
Angelina Jolie … Maleficent
Elle Fanning … πριγκίπισσα Aurora
Michelle Pfeiffer … βασίλισσα Ingrith
Chiwetel Ejiofor … Connal
Sam Riley … Diaval
Harris Dickinson … πρίγκιπας Phillip
Ed Skrein … Borra
Imelda Staunton … Knotgrass
Juno Temple … Thistletwit
Lesley Manville … Flittle
Robert Lindsay … βασιλιάς John
Miyavi … Udo
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Micah Fitzerman-Blue, Noah Harpster, Linda Woolverton
Στόρι: Linda Woolverton
Παραγωγή: Duncan Henderson, Angelina Jolie, Joe Roth
Μουσική: Geoff Zanelli
Φωτογραφία: Henry Braham
Μοντάζ: Laura Jennings, Craig Wood
Σκηνικά: Patrick Tatopoulos
Κοστούμια: Ellen Mirojnick
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Maleficent: Mistress of Evil
- Ελληνικός Τίτλος: Maleficent: Η Δύναμη του Σκότους
- Εναλλακτικός Τίτλος: Maleficent 2 [ανεπίσημος]
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Η Ωραία Κοιμωμένη (1959)
- Maleficent (2014)
Σεναριακή Πηγή
- Παραμύθι (χαρακτήρες): La Belle au Bois Dormant του Charles Perrault.
- Στόρι (χαρακτήρες): Η Ωραία Κοιμωμένη του Erdman Penner.
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για Όσκαρ μακιγιάζ/κομμώσεων.
Παραλειπόμενα
- Το σενάριο γράφτηκε έχοντας κατά νου πάλι την Angelina Jolie, κι αυτή δεν άργησε να επιβεβαιώσει τη συμμετοχή της, παρότι αρχικά αυτή δεν ήταν σίγουρη.
- Ο Harris Dickinson αντικατέστησε τον Brenton Thwaites στον ρόλο του πρίγκιπα, λόγω υποχρεώσεων του τελευταίου.
- Έκανε πρεμιέρα στην 60η επέτειο της κυκλοφορίας του Η Ωραία Κοιμωμένη (1959).
- Ο τίτλος Mistress of Evil είχε χρησιμοποιηθεί σε αρκετές χώρες για την πρώτη ταινία.
- Πρώτος “ζωντανός” ρόλος για την Angelina Jolie από το 2015.
- Τα Walt Disney Pictures είχαν υπολογίσει πως οι εισπράξεις έπρεπε να φτάσουν στο μισό δις για να θεωρηθεί η ταινία κερδοφόρα. Το μπάτζετ ήταν στα 185 εκατομμύρια δολάρια, αλλά δαπανήθηκαν πολλά και για την προώθηση. Εντέλει, τα έσοδα σταμάτησαν στα 491,7 εκατομμύρια δολάρια.
- Το 2021, το στούντιο ανέφερε ότι οι Linda Woolverton και Evan Spiliotopoulos εργάζονταν πάνω στο σενάριο για ένα τρίτο μέρος. Αργότερα, η Jolie επιβεβαίωσε ότι θα είναι και πάλι η Μαλίσιφεντ σε αυτό.
- Η ταινία βγήκε και τρισδιάστατη.
- Και στα ελληνικά, με τις φωνές των: Ινώ Στεφανή (Μαλέφισεντ), Έλενα Δελακούρα (Αυγή), Βίνα Παπαδοπούλου (βασίλισσα Ίνγκριθ), Θοδωρής Σμέρος (Κόναλ), Γιώργος Ματαράγκας (Φίλιππος), Ντένης Μακρής (Διαβάλ), Νίκος Παπαδόπουλος (Μπόρα), Ανδρέας Ευαγγελάτος (βασιλιάς Ιωάννης), Βασίλης Μήλιος (Πέρσιβαλ), Γεωργία Ιωαννίδου (Γκέρντα/κ.α.), Ειρήνη Τσίγκα (Αγκαθούλα), Ιφιγένεια Στάικου (Φτερουγίτσα), Λένα Μαραβέα (Πασχαλίτσα), Χάρης Βεραμόν (Σιχαγλίτσας), Σοφία Τσάκα (αφηγήτρια), Αναστασία Ανδρεαδάκη, Στέφανος Γεωργόπουλος, Κρις Γουόλμσλι, Βασιλική Κατσικερού, Δημήτρης Λασκαράτος, Τάσος Νταπαντάς, Βασίλης Παπαστάθης, Αυγερινός Σουλόπουλος, Γιάννης Υφαντής, Σκηνοθετική επιμέλεια: Ειρήνη Τσίγκα. Μετάφραση: Λένα Μαραβέα.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Η Bebe Rexha ερμηνεύει το You Can’t Stop the Girl, το σινγκλ της ταινίας.
Κριτικός: Δημήτρης Κωνσταντίνου-Hautecoeur
Έκδοση Κειμένου: 17/10/2019
Το πρώτο «Maleficent» βγήκε σε μια εποχή που δεν είχαν ακόμα καθιερωθεί τα πλέον περίφημα ντισνεϊκά ριμέικ. Η τότε χολιγουντιανή μόδα (την οποία υπηρετούσε και το εν λόγω φιλμ) ήταν οι παραλλαγές των κλασικών ντισνεϊκών παραμυθιών που φλέρταραν με διαφορετικά κινηματογραφικά είδη, με πιο επικρατές τα επικά περιπετειώδες μπλοκμπάστερ -η «Χιονάτη και ο Κυνηγός», αλλά και, εν μέρει, η μπαρτονική «Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων» ήταν χαρακτηριστικά παραδείγματα. Σιγά-σιγά, οι παραμυθο-ταινίες άρχισαν να γίνονται πιστότερες στις παιδικές ντισνεϊκές καταβολές τους («Σταχτοπούτα», «Η Πεντάμορφη και το Τέρας» κτλ), κι όσες απόπειρες έγιναν για τη συνέχιση εκείνης της βραχύβιας μόδας πέρασαν καταστροφικά απαρατήρητες («Ο Κυνηγός: Η Μάχη του Χειμώνα» και «Η Αλίκη Μέσα Από τον Καθρέφτη»). Βεβαίως, το Χόλιγουντ ποτέ δεν ξεχνά μια κότα που κάποτε έδωσε ένα χρυσό αυγό, κι έτσι η Ντίσνεϊ δεν θα έχανε την ευκαιρία να προσφέρει ετεροχρονισμένα ένα ακόμα σίκουελ που κανείς δεν ζήτησε σε μια ταινία που ελάχιστοι θυμούνται…
Καταρχάς, οι πιστοί οπαδοί του πρώτου φιλμ και της Angelina Jolie ως Maleficent θα περάσουν ένα αναμφίβολα ευχάριστο δίωρο, παραμυθένιο και φαντασμαγορικό, μιας και η ατμοσφαιρική εικονογραφία και ο αεικίνητος ρυθμός το καθιστούν μάλλον αποτελεσματικό στα πλαίσια ενός εύπεπτου «χαζέματος», δίχως την ανάγκη σπατάλης φαιάς ουσίας. Αν όμως αποφασίσετε να μη γελαστείτε από την εκθαμβωτική ψηφιακή εικόνα και την απεγνωσμένα βαρύγδουπη αφήγηση, τότε θα κατανοήσετε και την ταπεινά… κυνική στάση μας απέναντι σε ένα παρωχημένο, άψυχο εταιρικό προϊόν. Γιατί στην πραγματικότητα δεν μιλάμε παρά για ένα ημιδουλεμένα συνταγογραφημένο σενάριο, που ρίχνει μεγαλεπήβολες ιδέες στο τραπέζι και δεν τις κάνει τίποτα, πουλάει στομφωδώς «επικότητα» κι αφήνει ανεκμετάλλευτο κάθε χαρακτήρα και υποπλοκή, σκαρώνει ανατροπές και τις προδίδει άθελά του από τα πρώτα λεπτά.
Μιλάμε για έναν κινηματογράφο εν έτει 2019, όπου κάθε κακό αποδίδεται σε μια ατομική ύπαρξη που αν εξοντωθεί λύνεται κάθε πρόβλημα του κόσμου, τη στιγμή που η εξόντωσή του στηρίζεται στον ηρωισμό μίας καλής πριγκίπισσας -όλος ο υπόλοιπος κόσμος παραμένει αναπηρικά άχρηστος και μαζοποιημένα προβατικός. Η παρεξηγημένη «κακιά» έχει πάντα καλή καρδιά, οι βασιλικοί γάμοι ορίζουν το κατά πόσον είναι θεμιτή ή όχι η… γενοκτονία, και η αποκάλυψη ενός -γενετικά- «εκλεκτού» συνεπάγεται θριαμβευτικές υποκλίσεις σεβασμού. Κάθε «επικό» χολιγουντιανό κλισέ παρελαύνει από εδώ απροκάλυπτα και διεκπεραιωτικά, συνθέτοντας μια θεματικά άκρως ξεπερασμένη αφήγηση, βγαλμένη, θαρρείς, από κάποιο παρατημένο σενάριο του 2003.
Ξαναζεσταμένο φαγητό που σερβίρεται καλοστολισμένο για να θαμπώσει το μάτι και να μη γευτεί κανείς την… καταψυξίλα. Αυτό θυμίζει, ατυχώς, η νέα «Maleficent», χωρίς αυτό να σημαίνει ότι πειράζει να «θαμπωθείτε» και να περάσετε καλά με ένα παλιάς κοπής χολιγουντιανό παραμύθιασμα. Απλώς, μάλλον δεν θα θυμάστε καν ότι το είδατε μέχρι την επομένη.
Βαθμολογία: