Στο πολύβουο Σαν Φρανσίσκο, οι ζωές τον κατοίκων του αλληλεπιδρούν καθημερινά. Άνθρωποι που από μακριά μάς φαίνονται ξεχωριστοί και ιδιαίτεροι, συχνά προδίδονται από τις δικές τους πράξεις εκθέτοντας τον πραγματικό τους εαυτό σε κοινή θέα. Έτσι, μια τυχαία μέρα στον Σαν Φρανσίσκο Βάλεϊ, ένας ετοιμοθάνατος μεγιστάνας πατέρας, μια νεαρή συμφεροντολόγα σύζυγος, ένας αφελής αποκλειστικός νοσοκόμος, ένας διάσημος τηλεοπτικός «γκουρού» και γυναικοκατακτητής, ένας φλύαρος ερωτευμένος αστυνόμος, ένα παιδί θαύμα, ένας διάσημος παρουσιαστής τηλεπαιχνιδιού και μια αποξενωμένη, εξαρτημένη από τα ναρκωτικά κόρη, πρωταγωνιστές όλοι τους μικρών διαφορετικών περιπετειών, θα γίνουν ήρωες μιας ενιαίας δραματικής ιστορίας.

Σκηνοθεσία:

Paul Thomas Anderson

Κύριοι Ρόλοι:

Julianne Moore … Linda Partridge

William H. Macy … ‘Quiz Kid’ Donnie Smith

Tom Cruise … Frank T.J. Mackey

John C. Reilly … αστυνομικός Jim Kurring

Philip Seymour Hoffman … Phil Parma

Philip Baker Hall … Jimmy Gator

Jason Robards … Earl Partridge

Melora Walters … Claudia Wilson Gator

Jeremy Blackman … Stanley Spector

Alfred Molina … Solomon Solomon

Michael Bowen … Rick Spector

Ricky Jay … Burt Ramsey/αφηγητής

Melinda Dillon … Rose Gator

Felicity Huffman … Cynthia

Eileen Ryan … Mary

April Grace … Gwenovier

Luis Guzman … Luis

Henry Gibson … Thurston Howell

Don McManus … Δρ Landon

Michael Murphy … Alan Kligman

Pat Healy … Σερ Edmund William Godfrey

Neil Flynn … Stanley Berry

Patton Oswalt … Delmer Darion

Miriam Margolyes … Faye Barringer

Orlando Jones … Worm

Thomas Jane … Jimmy Gator (νεαρός)

Matt Gerald … αστυνομικός

Clark Gregg … υπεύθυνος ροής εκπομπής

Mary Lynn Rajskub … Janet (φωνή)

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Paul Thomas Anderson

Παραγωγή: Paul Thomas Anderson, JoAnne Sellar

Μουσική: Jon Brion

Φωτογραφία: Robert Elswit

Μοντάζ: Dylan Tichenor

Σκηνικά: William Arnold, Mark Bridges

Κοστούμια: Mark Bridges

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Magnolia
  • Ελληνικός Τίτλος: Μανόλια

Κύριες Διακρίσεις

  • Υποψήφιο για Όσκαρ δεύτερου αντρικού ρόλου (Tom Cruise), αυθεντικού σεναρίου και τραγουδιού (Save Me).
  • Χρυσή Σφαίρα δεύτερου αντρικού ρόλου (Tom Cruise). Υποψήφιο για τραγούδι (Save Me).
  • Χρυσή Άρκτος στο φεστιβάλ Βερολίνου.
  • Βραβείο FIPRESCI στο φεστιβάλ του Σαν Σεμπάστιαν.

Παραλειπόμενα

  • Ο Anderson είχε πει ότι του ήρθαν οι πρώτες ιδέες για το σενάριο κατά τη μακρά διαδικασία του μοντάζ του Ξέφρενες Νύχτες. Καθώς βρίσκονταν κοντά να τελειώσει, άρχισε να κρατάει σημειώσεις για αυτή την ταινία. Και μετά την εμπορική και καλλιτεχνική επιτυχία των “Νυχτών”, μπόρεσε να πάρει απόλυτο δημιουργικό έλεγχο για τη Μανόλια, αλλά και το τελικό μοντάζ που επιθυμούσε αποκλειστικά ο ίδιος.
  • Το σενάριο άρχισε να γράφεται με προοπτική να γίνει μια ταινία που θα ολοκλήρωνε γυρίσματα μέσα σε έναν μήνα. Καθόσον όμως το έγραφε, έβαζε ολοένα και περισσότερους ρόλους για ηθοποιούς που είχε κατά νου, καταλήγοντας σε ένα “έπος δίχως επικό χειρισμό”.
  • Πριν γίνει σκηνοθέτης, ο Anderson ήταν βοηθός σε ένα τηλεπαιχνίδι, το Quiz Kid Challenge, όπου κι ενσωμάτωσε στο σενάριο (ως What Do Kids Know?).
  • Από τα αρκετά μονόπλανα, το μεγαλύτερο κρατάει 2 λεπτά και 15 δευτερόλεπτα, με κεντρικό χαρακτήρα αυτόν του Jeremy Blackman.
  • Ο George C. Scott απέρριψε τον ρόλο του Ερλ, αφού δεν ενέκρινε το σενάριο. Ο ρόλος πήγε στον Jason Robards, που εδώ έκλεισε την κινηματογραφική του καριέρα. Επίσης, ο Burt Reynolds αρνήθηκε τη συμμετοχή του, παρόλο που ο σκηνοθέτης τού το ζήτησε.
  • Η New Line ήθελε να προωθήσει το φιλμ ως ταινία του Tom Cruise. Ο σκηνοθέτης όχι μόνο αρνήθηκε, αλλά για να είναι σίγουρος, σχεδίασε την αφίσα και μόνταρε το trailer μόνος του.
  • Με αποκορύφωμα τη βροχή από βατράχια, το κεφάλαιο της Εξόδου από τη Βίβλο υπονοείται πάνω από 100 φορές ανά την ταινία. Τα βατράχια δεν ήταν φυσικά αληθινά, αλλά από καουτσούκ, και χρειάστηκαν 7.900 συνολικά.
  • Η λέξη fuck ακούγεται 190 φορές.

Μουσικά Παραλειπόμενα

  • Ξεκινώντας να γράφει το σενάριο, ο Anderson άκουγε τραγούδια της Aimee Mann. Έτσι, την προσέγγισε και πήρε τραγούδια της που ετοιμάζονταν για το νέο της άλμπουμ, αλλά και δύο που γράφτηκαν ειδικά για το φιλμ: You Do και Save Me. Παρόλο που στο σάουντρακ υπάρχουν και άλλες συμμετοχές, αυτό αναγράφεται ως δουλειά της Aimee Mann.

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 23/12/2018

Η δεύτερη από τις μεγάλες δημιουργίες του Πολ Τόμας Άντερσον είναι ένα ολοκληρωμένο κοινωνικό έπος. Ένα έπος που δεν κοιτάει τα μεγάλα πλάνα, αλλά εκείνα τα ανεξάντλητα που κατακλύζουν τις ανθρώπινες αισθήσεις, αντιπαλεύοντας τις δυσκολίες της καθημερινότητας. Καταρχάς, έχουμε το ιδανικό μωσαϊκό, άξια συνέχεια του σινεμά του Ρόμπερτ Άλτμαν («Short Cuts»). Ο καθένας προσφέρει στο φιλμ μια διαφορετική εικόνα, κι όλοι μαζί σαν μια εξίσωση χαρακτήρων καταλήγουν σε ένα κοινό υπερβατικό συμπέρασμα. Η «Μανόλια» ανακατεύει τα συναισθήματα και τις καταστάσεις, δεν σε αφήνει ποτέ να νιώσεις κάποια σκαμπανεβάσματα ενδιαφέροντος κατά την τεράστια για το είδος χρονικά θέαση, αλλά και σε κερδίζει μέσω των επιλεγμένων ερμηνευτών που θα μπορούσαν όλοι να διεκδικήσουν βραβεία. Από την άλλη, ο Άντερσον αγνοεί ότι τρεις ώρες δίχως «παχιές» εντάσεις θα απομακρύνουν μια μερίδα κοινού που δεν βλέπει την «αναταραχή» κάτω από τις απαλές εικόνες. Υπό αυτή την έννοια, ίσως ζητούσε και πολλά, αλλά φταίξιμο δεν πρέπει κάποιος να του ρίξει. Εν κατακλείδι, μια ταινία που αν την αφήσεις να σου μιλήσει ευθέως, την ερωτεύεσαι.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

36 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *