Magic Hour
- Magic Hour
- 2011
- Ελλάδα
- Ελληνικά
- Δραμεντί, Σάτιρα, Ταινία Δρόμου
- 19 Απριλίου 2012
Ο Διομήδης κι ο Αριστείδης, δύο εντελώς διαφορετικοί μεταξύ τους άντρες, συναντιούνται τυχαία και ξεκινάνε μια διασκεδαστική περιήγηση στην ελληνική επαρχία. Για τους δικούς του λόγους ο καθένας, προσπαθεί να ξεπεράσει μια προσωπική κρίση. Ο πρώτος έχει μόλις ανακαλύψει ότι η γυναίκα του τον έχει απατήσει με τον καλύτερο του φίλο, ενώ ο δεύτερος προβληματίζεται για τη ματαιωμένη πορεία του ως σκηνοθέτης. Μαζί αυτοί οι δύο ήρωες περιπλανώνται και παραδοξολογούν σχετικά με τα βασικά διλήμματα της ζωής και της κρίσης.
Σκηνοθεσία:
Κώστας Καπάκας
Κύριοι Ρόλοι:
Ρένος Χαραλαμπίδης … Διομήδης
Τάσος Αντωνίου … Αριστείδης
Κώστας Τσάκωνας … βοσκός
Γιώργος Σουξές … βενζινοπώλης
Μαρία Αντουλινάκη … σύζυγος βενζινοπώλη
Θανάσης Νάκος … παππούς
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Κώστας Καπάκας
Παραγωγή: Κώστας Καπάκας
Μουσική: Παναγιώτης Καλαντζόπουλος
Φωτογραφία: Γιάννης Δασκαλοθανάσης
Μοντάζ: Τάκης Γιαννόπουλος
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Magic Hour
- Διεθνής Τίτλος: Magic Hour
Παραλειπόμενα
- Γυρίστηκε αποκλειστικά σε βίντεο με μια ψηφιακή φωτογραφική μηχανή.
- Ο δημιουργός δήλωσε πως χρειάστηκε έναν μήνα για να ολοκληρώσει το σενάριο, και 25 ημέρες για τα γυρίσματα.
- Με αυτή την ταινία έκλεισε την καριέρα του ο Κώστας Τσάκωνας.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Οι δύο πρωταγωνιστές, κυρίως ο Ρένος Χαραλαμπίδης, είναι οι ερμηνευτές του Πετάει Πετάει, σε σύνθεση και μουσική του Παναγιώτη Καλαντζόπουλου.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 17/4/2012
Αν μου έλεγαν πως η ταινία δεν είναι του Κώστα Καπάκα αλλά του Ρένου Χαραλαμπίδη, θα το πίστευα εύκολα. Ο Χαραλαμπίδης έχει μια έντονη «κουστουριτσική» αύρα που σημαδεύει τον τρόπο που παρατηρεί τα πράγματα. Κι εδώ έχουμε μια ταινία παρατήρησης. Παρατήρησης πάνω στα κοινωνικά φαινόμενα, παρατήρησης πάνω στο κινηματογραφικό γίγνεσθαι. Και φυσικά, μιλάμε για σάτιρα, που σε γενικές γραμμές, πολιτικά και σινεφιλικά, είναι εύστοχη. Η ταινία μιλάει, και διαμέσου του τίτλου της, για το μεταίχμιο που χαρακτηρίζει την εποχή μας. Το πριν ανακατεύεται μέσα σε ένα μίξερ επιρροών και καταστάσεων που θα φέρουν -λογικά- ένα ολοκαίνουργιο αύριο. Όλα αυτά διανθισμένα με όμορφη κάμερα και μουσική, αλλά… η κριτική δεν σταματάει, δυστυχώς, εδώ!
Σαν να του είπε ο Χαραλαμπίδης «κάνε την ταινία χύμα», κι ο Καπάκας χάνει ρυθμούς, χάνει σκηνές ολόκληρες, ξεπέφτει σε λάθη παλιότερων δεκαετιών, κι εκεί που έχει μια λειτουργικότητα, εκεί παραπαίει. Καλές ατάκες χάνονται σε ένα σενάριο που δεν αναμένεις να πάει πουθενά, για την ακρίβεια, λίγο σε ενδιαφέρει. Το ότι ο Καπάκας ήξερε να αφηγείται ιστορίες, φτάνει μονάχα να το αναπολείς. Το πολύ μεγάλο κακό βέβαια δεν γίνεται, και για αυτό υπάρχει ένας σημαντικός λόγος: ποιος είπε ότι είναι τόσο κακό το χύμα, και ποιος είπε ότι δεν ζούμε σε μια κατάσταση που θέλει να μοιάζει οργανωμένη, αλλά δεν είναι ούτε στις λεπτομέρειες. Έτσι, η ταινία φαντάζει να μη σε βγάζει από τα νερά σου και να σε διασκεδάζει χαλαρά. Περισσότερο θα ευχαριστηθείτε με το όλο κλίμα, παρά με τη σάτιρα. «Magic hour», πάντως, δεν είχαμε…
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
