Η Χέι-τζα είναι η ανύπαντρη μαμά του 27χρονου Ντο-τζουν. Ο γιος της είναι ο λόγος ύπαρξης της. Αν και ενήλικας εδώ και χρόνια, ο Ντο-τζουν είναι αφελής και εξαρτάται από τη μητέρα του. Μερικές φορές συμπεριφέρεται με τρόπους που είναι ανόητοι ή και επικίνδυνοι. Είναι μια συνεχής πηγή άγχους για όλους. Μια μέρα, ένα νεαρό κορίτσι βρίσκεται νεκρό σε ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο και ο Ντο-τζουν κατηγορείται για τη δολοφονία του. Καθώς η υπόθεση του κλείνει γρήγορα λόγω της αναποτελεσματικότητας του δικηγόρου και της απάθειας της αστυνομίας, η Χέι-τζα αποφασίζει να αναλάβει την υπόθεση μόνης της, να ενεργήσει ως Μητέρα στην πιο αρχετυπική της μορφή. Ανακαλώντας όλα τα μητρικά της ένστικτα και χωρίς να εμπιστεύεται κανέναν, ξεκινά να βρει τον δολοφόνο και να αποδείξει την αθωότητα του γιου της.

Σκηνοθεσία:

Bong Joon Ho

Κύριοι Ρόλοι:

Hye-ja Kim … η μητέρα

Won Bin … Yoon Do-joon

Goo Jin … Jin-tae

Je-mun Yun … Je-moon

Mi-seon Jeon … Mi-sun

Sae-byeok Song … ντετέκτιβ

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Eun-kyo Park, Bong Joon Ho

Στόρι: Bong Joon Ho

Παραγωγή: Yang-kwon Moon, Tae-joon Park, Woo-sik Seo

Μουσική: Byung-woo Lee

Φωτογραφία: Kyung-pyo Hong

Μοντάζ: Sae-kyoung Moon

Σκηνικά: Seong-hie Ryu

Κοστούμια: Se-yeon Choi

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Madeo
  • Ελληνικός Τίτλος: Μητέρα
  • Διεθνής Τίτλος: Mother

Κύριες Διακρίσεις

  • Καλύτερη ταινία, πρώτος γυναικείος ρόλος (Hye-ja Kim) και σενάριο στα ασιατικά βραβεία. Υποψήφιο για σκηνοθεσία, δεύτερο αντρικό ρόλο (Won Bin) και μοντάζ.
  • Συμμετοχή στο τμήμα Ένα Κάποιο Βλέμμα του φεστιβάλ Κανών.
  • Καλύτερη ταινία και δύο ακόμα βραβεία στα Blue Dragon, τα εθνικά βραβεία της Κορέας.
  • Επίσημη πρόταση της Νότιας Κορέας για το ξενόγλωσσο Όσκαρ.

Παραλειπόμενα

  • Ο Bong Joon Ho είχε επί χρόνια τη βασική ιδέα της πλοκής κατά νου, αλλά μόνο όταν γνώρισε τη Hye-ja Kim ξεκίνησε να διαμορφώνει το σενάριο. Κατά τη συγγραφή είχαν συχνές συναντήσεις, ώστε να διαμορφώσει τις λεπτομέρειες πάνω στις ικανότητες της.
  • Με βάση τις φωνητικές διαφορές ανάμεσα στα ιαπωνικά και τα κορεατικά, ο τίτλος Madeo παραπέμπει τόσο στη λέξη “μητέρα” όσο και στο “φόνος”.
  • Το 2013, βγήκε η ταινία σε ασπρόμαυρη βερσιόν.

Κριτικός: Βασίλης Καγιογλίδης

Έκδοση Κειμένου: 23/11/2009

Όταν η γονεϊκή προστασία μετατρέπεται σε εφιάλτη για τον ίδιο το γονιό. Στην εναρκτήρια σεκάνς του φιλμ, γεμάτη λυρισμό και μεσήλικο αισθησιασμό, η μητέρα επιδίδεται σε ένα χορό συναισθημάτων, εκφράζοντας με αυτό τον τρόπο τα υγιή αισθήματα που την κατακλύζουν. Το ίδιο μέρος, θα καταστεί προς το φινάλε, τόπος εξαγνισμού και ηθικής απελευθέρωσης, όταν η ίδια μάνα θα έρθει αντιμέτωπη με τη βασανιστική αλήθεια, παρατηρώντας τα χέρια της, που έγιναν το μέσο εκδήλωσης διφορούμενων και ποινικά ή κοινωνικά κατακριτέων πράξεων, για χάρη της σωτηρίας του γιου της.

Ο σκηνοθέτης της ταινίας Ο Επισκέπτης, Joon-ho Bong, παραδίδει ένα δράμα, που εξυμνεί τη μητρική στοργή και ταυτόχρονα ένα δοκίμιο για τη διαφύλαξη των οικογενειακών αξιών. Το Maedo είναι κάτι περισσότερο από μία σύγχρονη παραβολή αναφερόμενη στη δύναμη της ενδοοικογενειακής αγάπης. Συνδυάζει τη μυθιστορηματική λογική των αμερικάνικων ταινιών μυστηρίου, με τη μινιμαλιστική απεικόνιση των συναισθημάτων του κορεάτικου σινεμά, μέσα από μία συνεχή χρήση συμβόλων και μία γραφική, πολλές φορές, απόδοση σοβαρών περιστατικών. Ο Bong καταφέρνει να διατηρήσει το σασπένς για την αστυνομικού περιεχομένου ιστορία του μέχρι το φινάλε και εκεί, θα προβεί στην ψυχική αποκαθήλωση της μητέρας, που η συμπεριφορά της αντιβαίνει ανθρώπινες αξίες και νόμους. Δεν δίνει χαρακτηριστικά διδακτισμού και αφόρητου συναισθηματισμού, προκληθέντα μέσα από έναν οπτικό λόγο για την αδικία και τις νομικές ισορροπίες, αλλά ενισχύει το χαρακτήρα της μητέρας με στοιχεία τραγωδίας, την ίδια στιγμή που τον εκτοξεύει μέσα από κωμικές απεικονίσεις και τον αφήνει να δράσει σε πλαίσια ρεαλιστικά, πέρα από σεναριακές υπερβολές και περιττές αναπαραστάσεις. Οι δευτερεύοντες ρόλοι είναι πέρα ως πέρα αληθοφανείς, με συμμετοχή στο μυστηριακό κλίμα, που αγγίζει χρονικά αλλά και μυθιστορηματικά άκρα, χωρίς ωστόσο να διεισδύει στην έννοια του πληκτικού ή του αφόρητα υποτονικού.

Ταινία για τις ηθικές αναστολές και τη μητρική αγάπη, που ξεπερνάει κάθε λογική, αφήνοντας στην άκρη το σωστό και το λάθος, το δίκιο και το άδικο. Προκαλεί μία μικρή συναισθηματική σύγχυση μέσα από την εναλλαγή γρίφων και κωμικών ευτράπελων και δεν προσφέρει βαθιά επίγνωση των εσωτερικών συγκρούσεων της ηρωίδας. Διαθέτει χιτσκοκικό τόνο, δοσμένο με τη γνωστή κορεάτικη ειρωνεία, είναι πλήρης σε όλα τα επίπεδα, αλλά κυρίως φτιαγμένη με πνεύμα και εμφανή σκηνοθετική ηρεμία, πάνω από όλα, όμως, με καλλιτεχνική λογική, φλεγματώδες χιούμορ και ευσεβή πόθο, με απώτερο σκοπό να σε οδηγήσει καθηλωμένο σε ένα ιδιοφυές και ανατρεπτικό φινάλε.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

17 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *