Machete

• Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Διανομή στις αίθουσες.
• Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Θετική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Machete

Ελληνικός Τίτλος: Machete

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Machete: Η Επιστροφή (2013)

Σεναριακή Πηγή

• Χαρακτήρας: Machete του Robert Rodriguez.

Παραλειπόμενα

• Όσοι είδαν από την αρχή το Planet Terror ή το Death Proof, θα θυμούνται το ψεύτικο τρέιλερ με τον Danny Trejo. Το ψεύτικο έγινε αληθινό κι έχουμε ακόμα μια Grindhouse λογικής ταινία. Ο χαρακτήρας βέβαια του Ματσέτε πρωτοσυστήθηκε στη σειρά ταινιών Spy Kids.
• Σε κάποιο σημείο, ο Rodriguez είχε δηλώσει ότι το συγκεκριμένο τρέιλερ του Grindhouse θα γινόταν ταινία ως μπόνους για το Home Cinema.
• Ο Robert Rodriguez είχε έτοιμο το σενάριο, αφού το έγραψε αμέσως μετά το Ντεσπεράντο.
• Ο Chris Cooper διάβασε το σενάριο με την πιθανότητα να παίξει, κι αφού αρνήθηκε, δήλωσε… «Είναι το πιο γελοίο πράγμα που έχω διαβάσει»! Τον συγκεκριμένο ρόλο τον πήρε ο Robert De Niro.
• Αρχικός Χούλιο ήταν ο Jonah Hill.
• Η Lindsay Lohan τελείωσε τις σκηνές της μέσα σε τρεις ημέρες.
• Η Jessica Alba δεν υπέγραψε συμβόλαιο για “γυμνές” σκηνές, έτσι τα ρούχα της βγαίνουν μέσω της ψηφιακής τεχνολογίας στο φιλμ.
• Πρώτη φορά, μετά από χρόνια καριέρας, που είναι πρωταγωνιστής ο Danny Trejo.

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι

• imdb
• Wikipedia
• Rotten Tomatoes

Κριτικός: Βασίλης Καγιογλίδης

Έκδοση Κειμένου: 27/10/2010

Η Lindsay Lohan από ξεβράκωτη, καλόγρια. Ο Steven Seagal εναντίον του Danny Trejo. Η Jessica Alba μπατσίνα του Αλλοδαπών, η Michelle Rodriguez μονόφθαλμη εκδικήτρια και ο Robert De Niro λαϊκιστής γερουσιαστής και δολοφόνος, με εμμονή στην καταπολέμηση της παράνομης μετανάστευσης. Εικόνες μίας σύγχρονης σταύρωσης, ένα κινητό που βγαίνει από αιδοίο (!), παρέλαση κομμένων μελών επί της οθόνης, ναρκωτικά, αλλοδαποί, στρατός, κυβέρνηση, αυτοκίνητα, γκόμενες, σεξ και πάρτι. Το απόλυτο κωμικοτραγικό σούρεαλ σύμπαν του Robert Rodriguez. Ταινία αντιθέσεων, που διακατέχεται από την τάση του σκηνοθέτη να προπαγανδίζει όχι μόνο το ορθολογιστικά επιβεβλημένο, αλλά και την κατεστημένη εντύπωση που υφίσταται για πρόσωπα και καταστάσεις. Το σύγχρονο καλτ βρήκε το βασιλιά του…και τους απογυμνώνει όλους.

Ένα πράγμα μου έδωσε να καταλάβω ο Rodriguez: Σκηνοθετικά, οτιδήποτε άλλο πέρα από το trash, την b-μουβιά, τη gore διάθεση, παραμένει έξω από τα νερά του, γιατί πολύ απλά αυτά είναι τα όριά του. Εδώ, όλα υπάρχουν και συγχέονται για να αναδείξουν το καλτ ύφος του, να επιβεβαιώσουν ότι είναι καλός, ενδεχομένως ο καλύτερος, σε αυτό που λατρεύει να υπηρετεί. Καυτηριάζει, προβοκάρει, σνιφάρει το κινηματογραφικό του ναρκωτικό με πάθος και μέσα στις παραισθήσεις του απογειώνεται. Όμως ξεχειλώνει το σενάριο του, υποβαθμίζοντας οτιδήποτε χωράει μέσα σε αυτό, ήτοι χαρακτήρες, δράση, σχόλια και κρίσεις. Κυρίως όμως την απόλαυση αυτής της αισθητικά προσεγμένης δημιουργίας. Γιατί αρνείται να αποτινάξει τις λαϊκίστικες προεκτάσεις στην πολιτική του στόχευση, παραφορτώνει τους κλισέ διαλόγους και τις προβλέψιμες σκηνές βίας και τις επαναλαμβάνει, ναι μεν με μαεστρία, γοητεία και με δόσεις αναληθοφάνειας αλλά χωρίς κανένα άλλοθι. Άλλοθι όμως λείπει και από τους χαρακτήρες, που τους περιορίζει στα τείχη μίας θαυματουργής gore πόλης, η οποία μεταβάλλεται ανάλογα με τον παραλογισμό των ανθρώπων της, αφήνοντάς τους να δρουν χωρίς ουσιαστικό λόγο και με θεμελιώδη κίνητρα.

Το Machete είναι ο φόρος τιμής σε οτιδήποτε ερωτικά διαστροφικό και κολασμένα αποκρουστικό έδωσε νόημα στα `60ς, ουσία και ύπαρξη στο σύγχρονο σινεμά. Ότι και να είναι το φιλμ του Rodriguez, όποια έννοια κι αν του αποδώσει κανείς, ότι και αν αντιπροσωπεύει, ο ίδιος ο δημιουργός καταφέρνει να το θέσει στο περιθώριο για να αναδείξει και πάλι την προσωπικότητα του, την δημιουργικότητα του, την καλλιτεχνική του ύπαρξη. Θέτει επί του πιεστηρίου την κινηματογραφική λογική και τη δομεί με μία αναχρονιστική, παρακμιακή και βρώμικη αισθητική παρέμβαση, στηριζόμενη στην ατάκα, από την οποία αναδύονται οι συγχρονότεροι των προβληματισμών με επίκεντρο τη λαθρομετανάστευση. Όλα λειτουργούν για να εξαργυρώσουν την πολύτιμη αξία της φτήνιας και της παρακμής στο κοινωνικό σύνολο. Ακόμα και οι επαναλαμβανόμενες κορώνες στο φινάλε, οι οπτικά δεσπόζουσες φανφάρες και η μαζικής απήχησης σκηνοθετική μανιέρα του, βρίσκονται εκεί για να θυμίζουν, μέσα στην υπερβολή τους, κάτι από τα παλιά. Το Machete είναι κομμάτι από το παρελθόν. Υπάρχει για να επαναφέρει στη μνήμη μας όσα αγαπήθηκαν και όλα όσα λατρεύουμε να μισούμε. Αποκαλύπτει όμως και την εμμονή που διακατέχει τον ταλαντούχο Rodriguez και δεν τον αφήνει να πάει ένα βήμα πιο μπροστά.

Βαθμολογία:

Κριτικός: Χάρης Καλογερόπουλος

Έκδοση Κειμένου: 22/11/2010

Στην παραφιλολογία του εγκλήματος, του υπόκοσμου, της υποκουλτούρας κ.λπ. ο Ταραντίνο έφερε ένα νέο αναφορικό στιλ, στον πυρήνα του οποίου βρίσκεται ο ανθρωπολογικός τύπος της εποχής του θεάματος. Ζούμε μέσα σε ένα τοξικό θέαμα, είμαστε εθισμένοι στη γλώσσα του και ο Κουέντιν παίζει με την γραμματική και το συντακτικό. Δεν ξεχνά όμως ότι αφηγείται, άρα στήνει χαρακτήρες και τύπους και δουλεύει διαλόγους. Ο Ροντρίγκεζ μοιάζει όλο και περισσότερο σαν ασυγκράτητος, ασυμμάζευτος μαθητής που μαγνητίζεται από το καλαμπούρι και κολλάει. Το Machete στην ίδια λογική με το Grindhouse είναι ένα διασκεδαστικό πανηγύρι βίας αριστοτεχνικά οργανωμένο αλλά μόνο αυτό και τίποτε άλλο. Χέρια, κεφάλια κόβονται σαν σπαρτά, ενώ θερμόμετρα για ψητό φούρνου χτυπάνε κόκκινο καρφωμένα σε λαιμούς και αυτοκίνητα με πατημένο το γκάζι χοροπηδάνε ακινητοποιημένα αλλά ανυπόμονα, σαν άλογα πριν την επέλαση. Παιδικά διάφανο στόρι χωρίς ίχνος θολούρας, ηθελημένα αφελές σενάριο και comics αναληθοφάνεια, εξαιρετικός ρυθμός, τέλειο timing στο μοντάζ, πολύ ρευστές χορογραφίες δράσης και στιγμές εδώ κι εκεί που σε κάνουν να ξεκαρδίζεσαι στα γέλια.

Το πολιτικό περιεχόμενο είναι συγκυριακό. Βρώμικοι πολιτικοί παίζουν με το θέμα της λαθρομετανάστευσης των λατινοαμερικανών ανάλογα τα οικονομικά συμφέροντα τους, διαπλεκόμενα με εμπόριο ναρκωτικών, ενώ αμερικάνοι αφελείς εθνικιστές «κυνηγοί κεφαλών», περιπλέκουν ακόμη περισσότερο τα πράγματα. Από την άλλη, νόμιμοι και παράνομοι λατίνοι εντός τους Τέξας οργανώνουν μυστικά, κίνημα αντίστασης. Δηλαδή το θέμα αντικατοπτρίζει την σημερινή κατάσταση. Μια τέτοια ταινία μπορεί να λειτουργήσει ως προπαγάνδα για λαϊκά στρώματα, όμως δεν απορρέει από κάποιο σοβαρό προβληματισμό του σκηνοθέτη, που «παίζει με τα κουβαδάκια του». Πάντως καταφέρνει να δείχνει και τις πιο φρικτές καταστάσεις χωρίς να σε σοκάρει – μάλλον χαμογελάς. Θέμα ύφους.

Βαθμολογία: