Σε μια χαμένη πόλη, η Μπίλι, μια ανύπαντρη μητέρα δύο παιδιών, βυθίζεται σε έναν μακάβριο και σκοτεινό κόσμο φαντασίας, ενώ ο Μπόουνς, ο 18χρονος γιος της, ανακαλύπτει έναν μυστικό δρόμο που οδηγεί σε μια υποθαλάσσια πολιτεία. Για να επιβιώσει η οικογένεια τους, και οι δύο πρέπει λύσουν το μυστήριο.
Σκηνοθεσία:
Ryan Gosling
Κύριοι Ρόλοι:
Christina Hendricks … Billy
Iain De Caestecker … Bones
Saoirse Ronan … Rat
Matt Smith … Bully
Ben Mendelsohn … Dave
Eva Mendes … Cat
Reda Kateb … ο ταξιτζής
Barbara Steele … η γιαγιά
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Ryan Gosling
Παραγωγή: Ryan Gosling, David Lancaster, Michel Litvak, Marc Platt, Adam Siegel, Jeffrey Stott
Μουσική: Johnny Jewel
Φωτογραφία: Benoit Debie
Μοντάζ: Nico Leunen, Valdis Oskarsdottir
Σκηνικά: Beth Mickle
Κοστούμια: Erin Benach
Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Home Cinema.- Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
Αυθεντικός Τίτλος: Lost River
Ελληνικός Τίτλος: Σκοτεινός Υπόκοσμος
Κύριες Διακρίσεις
- Συμμετοχή στο τμήμα Ένα Κάποιο Βλέμμα του φεστιβάλ Κανών.
Παραλειπόμενα
- Σκηνοθετικό αλλά και σεναριακό ντεμπούτο για τον Ryan Gosling.
- Μετά τη χαλαρή υποδοχή που έτυχε στις Κάνες, η Warner Brothers σκέφτονταν να πουλήσει τα δικαιώματα διανομής σε κάποια άλλη εταιρία. Εντέλει, την έβγαλε σε μικρή διανομή και κατευθείαν για on-demand.
- Αρχικά ονομάζονταν How to Catch a Monster.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Οι Chromatics έβγαλαν για την ταινία το Yes (Lullaby From Lost River).
- Πολλά τραγούδια που ακούγονται επί του σάουντρακ ανήκουν στον Johnny Jewel, με ένα από αυτά, το Tell Me, να ερμηνεύεται από τη Saoirse Ronan.
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 4/3/2016
Ακόμα κι αν είναι ανεξάρτητο, δεν παύει να είναι ένα υπερβολικά φιλόδοξο ντεμπούτο του Ράιαν Γκόσλινγκ στη σκηνοθετική καρέκλα. Και λέμε «υπερβολικά», αφού εμπλέκει τόσα πολλά και περίπλοκα στοιχεία, που μόνο ένας έμπειρος σκηνοθέτης θα αναλάμβανε με κάποια ευκολία. Ο Γκόσλινγκ πασχίζει να αποδώσει το υλικό του, σε δικό του σενάριο, με ένα καθαρά δικό του, πρωτότυπο θα το ονομάζαμε, στυλ. Αλλά σε αυτή του την προσπάθεια, χάνει σχεδόν κάθε σκηνή. Φιλμογραφεί όμορφα το πεδίο, αλλά αυτό το πεδίο δεν εμπεριέχει ουσία. Οι τρεις ιστορίες που παρεμβαίνουν η μία στην άλλη μοιάζουν πιότερο με επεισόδια μοντέρνας τηλεοπτικής σειράς, παρά με ολοκληρωμένο φιλμ. Και οι ηθοποιοί του, με εξαίρεση τη Σόρσι Ρόναν, μοιάζει να μην τον υπακούν, ίσως κι αυτός να τους «παραχαϊδεύει». Ένα φιλμ που επιβάλλεται ένας σινεφίλ να δει, αλλά για καθαρά εγκυκλοπαιδικούς λόγους.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
