Πόλη του Μεξικό. Εξαθλίωση, φτώχεια. Γέροι, σακάτηδες, άνεργοι, και μέσα σε αυτούς δύο χαμίνια, ο Χαΐμπο που δεν διστάζει να σκοτώσει, και ο Πέδρο που τον ακολουθεί πιστά στις εγκληματικές του ενέργειες, αλλά προσπαθεί να μην πράττει αξιόποινες πράξεις και ονειρεύεται μια τίμια ζωή. Όμως, η μοίρα δεν κάνει διακρίσεις και επιφυλάσσει και στους δύο άσχημο τέλος.
Σκηνοθεσία:
Luis Bunuel
Κύριοι Ρόλοι:
Alfonso Mejia … Pedro
Roberto Cobo … El Jaibo
Estela Inda … η μητέρα του Pedro
Miguel Inclan … Δον Carmelo
Alma Delia Fuentes … Meche
Ernesto Alonso … αφηγητής (φωνή)
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Luis Alcoriza, Luis Bunuel
Παραγωγή: Oscar Dancigers, Sergio Kogan, Jaime A. Menasce
Μουσική: Rodolfo Halffter, Gustavo Pittaluga
Φωτογραφία: Gabriel Figueroa
Μοντάζ: Carlos Savage
Σκηνικά: Edward Fitzgerald
Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Διανομή στις αίθουσες.- Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Πολύ θετική.
Τίτλοι
Αυθεντικός Τίτλος: Los Olvidados
Ελληνικός Τίτλος: Ξεχασμένοι από την Κοινωνία
Διεθνής Εναλλακτικός Τίτλος: The Young and the Damned
Διεθνής Εναλλακτικός Τίτλος: The Forgotten Ones
Εναλλακτικός Ελλ. Τίτλος: Λος Ολβιδάδος
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για Bafta καλύτερης ταινίας από οποιαδήποτε προέλευση και βραβείο Ηνωμένων Εθνών.
- Καλύτερη ταινία και 10 ακόμα βραβεία Ariel, τα εθνικά βραβεία του Μεξικού.
- Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Κανών. Βραβείο σκηνοθεσίας.
Παραλειπόμενα
- Μετά την εμπορική επιτυχία που είχε στο Μεξικό το El Gran Calavera (ακυκλοφόρητο στη χώρα μας), ο παραγωγός Oscar Dancigers ζήτησε από τον ισπανό δημιουργό να κάνει ακόμα μία ταινία. Ο Bunuel είχε ήδη έτοιμο ένα σενάριο για ένα αγόρι που πουλάει λαχνούς, αλλά ο μεξιακανός παραγωγός ήθελε από αυτόν κάτι το πιο ρεαλιστικό, που θα έδειχνε τη φτώχεια των παιδιών στην Πόλη του Μεξικό.
- Η ταινία συνδυάζει τον ιταλικό νεορεαλισμό, με στοιχεία όμως από σουρεαλισμό, όπως άλλωστε άρμοζε και στον Bunuel, εκ των πρωτοπόρων του κινήματος.
- Το 2002 ανακοινώθηκε ότι ανακαλύφθηκε ένα εναλλακτικό φινάλε σε αποθήκη πανεπιστημίου του Μεξικού, και το 2005 παρουσιάστηκε με αυτό μια νέα εκδοχή της ταινίας. Ήταν ένα πιο χαρούμενο φινάλε από το ορίτζιναλ.
- Στην πρεμιέρα της στο Μεξικό, οι ντόπιοι δεν εκφράστηκαν με τα καλύτερα λόγια, λόγω της μουντής εικόνας που προβάλλονταν για τη χώρα τους. Αποτέλεσμα ήταν να παιχτεί μονάχα τρεις ημέρες! Παρόλα αυτά, σήμερα έχει αναγνωριστεί ως ένα από τα αριστουργήματα του λατινοαμερικανικού σινεμά, κι έχει επηρεάσει ταινίες όπως, μεταξύ και άλλων, το Πισότε, το Χαμίνι του Σάο Πάολο (1981), το Χαμένες Αγάπες (2000) και το Η Πόλη του Θεού (2002).
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
Γκαλερι φωτογραφιων
