Η Αν πλησιάζει τα 40 έτη και δεν αισθάνεται ολοκληρωμένη. Η ζωή της παίρνει μια διαφορετική τροπή όταν αρχίζει να λαμβάνει σπίτι της μπουκέτα από λουλούδια από κάποιον ανώνυμο αποστολέα. Αυτό συνεχίζεται μία φορά την εβδομάδα. Αλλά και δύο άλλες γυναίκες, η Λούρδη και η Τερέ, βλέπουν τη ζωή τους να αλλάζει με παρόμοια μέθοδο. Κάποιος άγνωστος αφήνει αυτά τα μπουκέτα στη μνήμη κάποιου που ήταν πολύ σημαντικός για αυτόν.
Σκηνοθεσία:
Jon Garano
Jose Mari Goenaga
Κύριοι Ρόλοι:
Nagore Aranburu … Ane
Itziar Ituno … Lourdes
Itziar Aizpuru … Tere
Josean Bengoetxea … Benat
Egoitz Lasa … Ander
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Aitor Arregi, Jon Garano, Jose Mari Goenaga
Παραγωγή: Xabier Berzosa, Inaki Gomez, Inigo Obeso
Μουσική: Pascal Gaigne
Φωτογραφία: Javier Agirre
Μοντάζ: Raul Lopez
Σκηνικά: Mikel Serrano
Κοστούμια: Saioa Lara
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Loreak
- Ελληνικός Τίτλος: Λουλούδια
- Διεθνής Τίτλος: Flowers
- Εναλλακτικός Τίτλος: Loreak (Flores)
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για καλύτερη ταινία και μουσική στα Goya.
- Επίσημη πρόταση της Ισπανίας για το ξενόγλωσσο Όσκαρ.
Παραλειπόμενα
- Έγινε η πρώτη ταινία από τη Χώρα των Βάσκων που ήταν υποψήφια για το βραβείο Goya καλύτερης ταινίας. Ήταν και η πρώτη βασκική που αποτέλεσε την υποψηφιότητα της Ισπανίας για το Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας.
Κριτικός: Βασίλης Καγιογλίδης
Έκδοση Κειμένου: 22/2/2016
Το Loreak απέκτησε παγκόσμια φήμη, ως το πρώτο φιλμ, γυρισμένο εξολοκλήρου στη βασκική γλώσσα, που διεκδίκησε το βραβείο Goya για την καλύτερη ισπανική ταινία της χρονιάς. Από εκεί και πέρα, η φεστιβαλική του διαδρομή και το «πολιτικό» buzz που το συνόδευε, μαζί με το δίκαιο χαρακτηρισμό για την πιο εσωτερική ταινία της χρονιάς, έκαναν τη δημιουργία των Jon Garano και Jose Mari Goenaga να ακολουθήσει μία αξιόλογη κινηματογραφική πορεία. Αποτέλεσε δε και την πρόταση της Ισπανίας για το ξενόγλωσσο όσκαρ.
Το “Loreak” με πρόσχημα μία μικρή πράξη ρομαντισμού, με όχημα μία συνεχή αμφιβολία για τις ανθρώπινες πρακτικές και έχοντας ως αρωγό την κινηματογραφική αλληγορία, καταπιάνεται με τη γυναικεία ψυχοσύνθεση κατά τρόπο στοχαστικό και υπόγειο. Πρόκειται για μία ταινία, αυστηρώς γυναικεία, στην οποία οι άντρες απλά αποτελούν τους κομπάρσους της ζωής, ταυτόχρονα όμως και την κινητήριο δύναμή της. Ο χώρος δίδεται στις εκπροσώπους του «αδύναμου» φύλου, διαφορετικής κοινωνικής και κυρίως ιδεολογικής διαστρωμάτωσης, με έντονες συναισθηματικές συγκρούσεις, που επιδίδονται σε μία συνεχή, σχεδόν ατέρμονη, αναζήτηση του τι πραγματικά σημαίνει να είσαι γυναίκα στο σύγχρονο κόσμο.
Ταινία θεματικά δύσκολη, που κρύβει ουσιαστικά σημειολογικά στίγματα μέσα στην σεναριακή της απλότητα και η οποία δεν γίνεται ποτέ πληκτική -αν και θα μπορούσε- λόγω της αφηγηματικής της στωικότητας και της ελαφρώς ανορθόδοξης διαχείρισης του κινηματογραφικού χωροχρόνου. Πίσω από τα γεμάτα αμφιβολία βλέμματα των ηρωίδων, την γκρίζα φωτογραφία και τα βρεγμένα, μελαγχολικά πλάνα, οι δημιουργοί φιλοσοφούν. Καταγγέλλουν την γυναικεία ανυπαρξία σε μια ανδροκρατούμενη εθελοτυφλούσα κοινωνία, αντιμετωπίζουν με ωριμότητα τις ενδοοικογενειακές σχέσεις και επισημαίνουν την ανάγκη για ελάχιστο ρομαντισμό και ουσιαστική επικοινωνία, σε περιόδους αποξένωσης και οξυνόμενης κοινωνικής απομόνωσης. Κι αυτό που εν συνόλω πετυχαίνουν, είναι να πιαστούν από τα μικρά και με αφορμή αυτά να μιλήσουν στοχευμένα, σαφώς πολύ συγκεκριμένα, για ένα πολυσύνθετο και παρακινδυνευμένα γενικευμένο θέμα, αυτό της ζωής.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
