Το Πιετραπάρε, ένα χωριό της Σικελίας, μετράει τις πληγές του από την ανομία. Ως λύση βλέπουν τις εκλογές για την ανάδειξη ενός τίμιου δημάρχου και αυτός; Που βγαίνει υπόσχεται νόμο και τάξη στην περιοχή. Αλλά η διαφθορά είναι τόσο βαθιά, που και ο νέος δήμαρχος θα αρχίσει να παίζει με τους παλιούς κανόνες.
Σκηνοθεσία:
Salvatore Ficarra
Valentino Picone
Κύριοι Ρόλοι:
Salvatore Ficarra … Salvo
Valentino Picone … Valentino
Vincenzo Amato … Pierpaolo Natoli
Tony Sperandeo … Gaetano Patane
Leo Gullotta … Δον Raffaele
Sergio Friscia … Gianni
Antonio Catania … Michele
Gaetano Bruno … αστυνόμος Gaetano
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Salvatore Ficarra, Valentino Picone, Edoardo De Angelis, Nicola Guaglianone, Fabrizio Testini
Παραγωγή: Attilio De Razza
Μουσική: Carlo Crivelli
Φωτογραφία: Ferran Paredes
Μοντάζ: Claudio Di Mauro
Σκηνικά: Sabrina Balestra
Κοστούμια: Cristina Francioni
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: L’Ora Legale
- Ελληνικός Τίτλος: Τα Παράπονα στον Δήμαρχο
- Διεθνής Τίτλος: It’s the Law
Κριτικός: Φίλιππος Χατζίκος
Έκδοση Κειμένου: 29/6/2017
Το περσινό «Πού Πάω, Θεέ μου» αφηγήθηκε τη γεμάτη στερεότυπα ιστορία ενός δημοσίου υπαλλήλου στην Ιταλία και έσπασε ταμεία. Απ’ ό,τι φαίνεται, η σαρωτική επιτυχία που γνώρισε οδήγησε στη δημιουργία σχολής ψευδοπολιτικών κωμωδιών που θεωρητικά πραγματεύονται σοβαρά θέματα, αλλά στην πραγματικότητα τα προσεγγίζουν με τον πιο επιφανειακό τρόπο που θα μπορούσαν. Έτσι τουλάχιστον μαρτυρά το «Τα Παράπονα στο Δήμαρχο», το φετινό δηλαδή κωμικό σουξέ της γειτονικής χώρας, που καταπιάνεται με τον αμαρτωλό τομέα της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Το Πιετραμάρε είναι ένα σικελικό χωριό που κατακλύζεται από λαμόγια μικρής κλίμακας. Μόνιμος δήμαρχος του είναι ένας γκροτέσκος μπερλουσκονικός τύπος που διευθύνει με επιτυχία την πανταχού παρούσα διαφθορά. Όταν όμως χάνει τις εκλογές, κόντρα σε όλα τα προγνωστικά, από έναν έντιμο καθηγητή που ευαγγελίζεται την αλλαγή, το χωριό μοιάζει έτοιμο να αλλάξει σελίδα. Ή και όχι, καθώς η διαφθορά έχει καταστεί μέρος του DNA των κατοίκων, οι οποίοι εξεγείρονται εναντίον της νομιμότητας που προσπαθεί ο νέος δήμαρχος να καθιερώσει.
Πρόκειται για μια φαρσοκωμωδία που δεν διαθέτει καμία σοβαρή πολιτική χροιά και επενδύει σε μια χυδαία υπεραπλούστευση των κοινωνικών συνθηκών. Μακριά από οποιαδήποτε επαφή με την πραγματικότητα, η ταινία περιέχει μια σειρά από κλισέ που επαναλαμβάνονται διαρκώς. Σε κάποια σημεία καταφέρνει να προκαλέσει το γέλιο, όμως είναι τόσο εξοργιστική η ακραία στερεοτυπική απεικόνιση των πολιτών που γρήγορα κυριαρχεί η αγανάκτηση στην ψυχή του θεατή. Θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι η ιστορία απεικονίζεται με ακραίο τρόπο για να υπηρετηθεί ο σατιρικός σκοπός των δημιουργών ως προς την πολιτική πραγματικότητα της Ιταλίας. Ωστόσο, η συνολική εικόνα καταντάει τόσο φαιδρή που τελικώς οποιαδήποτε αναλογία εξαφανίζεται προτού καν εμφανιστεί. Στη συγκεκριμένη ταινία, το στερεότυπο προηγείται της ιστορίας: οι δημιουργοί αγκιστρώνονται από μια παγιωμένη αντίληψη ενός λαού για τον εαυτό του και χτίζουν το έργο τους πάνω σε αυτήν, χωρίς να την αναλύουν σε κανένα σημείο.
Τέτοια στερεότυπα κυριαρχούν και στη χώρα μας, οπότε είναι δεδομένο πως ο έλληνας θεατής θα αισθανθεί κάποια οικειότητα με το περιβάλλον που δημιουργεί η ταινία. Αποτελεί όμως μια φτηνή κι επιπόλαιη δημιουργία, που κάνει τα πάντα για να γίνει πιασάρικη και να μείνει κατ` ουσίαν ηθικά αδιάφορη απέναντι σ` ένα ζήτημα που είναι εν μέρει υπαρκτό, περιοριζόμενη σε προφανείς διαπιστώσεις και καταγγελίες.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
