Λολίτα

Ο βρετανός καθηγητής Χιούμπερτ Χιούμπερτ φτάνει στις ΗΠΑ για να διδάξει, και νοικιάζει δωμάτιο στο σπίτι της Σαρλότ Χέιζ. Όμως, ήδη έχει βάλει στο μάτι τη 14χρονη κόρη της, την Ντολόρες. Παρότι μισεί τη μάνα, την παντρεύεται για να πλησιάσει ακόμα περισσότερο την κόρη, η οποία αντιμετωπίζει υπερβολικά ώριμα τον έρωτα. Ο Χιούμπερτ θα την κλέψει, και οι δυο τους θα φύγουν για ταξίδι στην επαρχία, ενώ ξοπίσω τους είναι κάποιος που ίσως και να είναι αστυνομικός.

Σκηνοθεσία:

Stanley Kubrick

Κύριοι Ρόλοι:

James Mason … καθηγητής Humbert ‘Hum’ Humbert

Sue Lyon … Dolores ‘Lolita’ Haze

Shelley Winters … Charlotte Haze-Humbert

Peter Sellers … Clare Quilty/Δρ Zempf

Gary Cockrell … Richard ‘Dick’ T. Schiller

Lois Maxwell … νοσοκόμα Mary Lore

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Vladimir Nabokov, Stanley Kubrick, James B. Harris

Παραγωγή: James B. Harris

Μουσική: Nelson Riddle

Φωτογραφία: Oswald Morris

Μοντάζ: Anthony Harvey

Σκηνικά: William C. Andrews

Κοστούμια: Elsa Fennell

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

• Αυθεντικός Τίτλος: Lolita
• Ελληνικός Τίτλος: Λολίτα

Άμεσοι Σύνδεσμοι

• Λολίτα (1997)

Σεναριακή Πηγή

• Μυθιστόρημα: Lolita του Vladimir Nabokov.

Κύριες Διακρίσεις

• Υποψήφιο για Όσκαρ διασκευασμένου σεναρίου.
• Χρυσή Σφαίρα υποσχόμενης ηθοποιού (Sue Lyon). Υποψήφιο για σκηνοθεσία, πρώτο αντρικό ρόλο (James Mason) σε δράμα, πρώτο γυναικείο ρόλο (Shelley Winters) σε δράμα, και δεύτερο αντρικό ρόλο (Peter Sellers).
• Υποψήφιο για Bafta βρετανού ηθοποιού (James Mason).
• Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Βενετίας.

Παραλειπόμενα

• Λόγω του κώδικα λογοκρισίας των ΗΠΑ που ήταν ακόμα ενεργός, ο ερωτικός τόνος του βιβλίου χαλάρωσε, με τα κυριότερα να υπονοούνται και να μένουν στη φαντασία του θεατή. Μετά από χρόνια, ο Kubrick δήλωσε ότι αμφέβαλε αν θα έκανε τότε την ταινία, εάν γνώριζε αληθινά τους τόσους περιορισμούς που επιβλήθηκαν στην πορεία. Στην Αγγλία, παρότι χρειάστηκε να κοπούν μερικές σκηνές, πήρε τον χαρακτηρισμό του αυστηρά ακατάλληλου για κάτω των 18.
• Με την άδεια του Nabokov, ο δημιουργός άλλαξε τη χρονολογική σειρά των γεγονότων, πιστεύοντας ότι ενώ θυσίαζε ένα σπουδαίο φινάλε, κρατούσε σε μόνιμη εγρήγορση τον θεατή.
• Κάποιες σκηνές γυρίστηκαν στην πολιτεία της Νέας Υόρκης, αλλά το μεγαλύτερο μέρος έγινε στη Βρετανία, μια κι ο Kubrick είχε υποχρέωση να χαλάσει εκεί τα περισσότερα χρήματα της παραγωγής, αφού οι κύριοι χρηματοδότες ήταν Βρετανοί. Έτσι κι αλλιώς, ο αμερικανός σκηνοθέτης ζούσε στη Μεγάλη Βρετανία, και είχε επιπροσθέτως τρομερό φόβο για τα αεροπλάνα.
• Ο James Mason ήταν και η αρχική επιλογή, αλλά λόγω θεατρικών υποχρεώσεων είχε αρνηθεί την πρόταση (προτείνοντας όμως την κόρη του, Portland Mason, για τον ρόλο της Λολίτα). Επόμενος που αρνήθηκε ήταν ο Laurence Olivier, ενώ η σκέψη για τον Peter Ustinov απορρίφθηκε από τον σκηνοθέτη. Τότε ο παραγωγός πρότεινε τον David Niven, που ενώ αρχικά είπε το ναι, αργότερα φοβήθηκε την αντίδραση των χορηγών του τηλεοπτικού του σόου. Τα ονόματα των Noel Coward και Rex Harrison τέθηκαν ως επόμενα, αλλά τότε ο Mason είχε εγκαταλείψει πλέον το θεατρικό που έπαιζε και ήταν πλέον διαθέσιμος.
• Πρώτη επιλογή για τη Λολίτα ήταν η Jill Haworth, αλλά επειδή είχε συμβόλαιο με τον Otto Preminger, έπρεπε να αρνηθεί. Ήταν ο Vladimir Nabokov που έθεσε ως ιδανική επιλογή την πρωτοεμφανιζόμενη εδώ Sue Lyon, αν κι αργότερα είχε δηλώσει πως θα προτιμούσε την Catherine Demongeot του Η Ζαζί στο Μετρό.
• Παρότι το σενάριο χρεώθηκε μόνο στον Nabokov, λίγα από αυτά που παρέδωσε (με αρχή ένα κείμενο 400ων σελίδων) εντέλει χρησιμοποιήθηκαν. Kubrick και James B. Harris ήταν αυτοί που έβαλαν την τελική πινελιά, κυρίως για να προσέξουν να ικανοποιήσουν τις επιταγές της λογοκρισίας. Μία από αυτές, ήταν η ηλικία της Λολίτας να γίνει από 12 σε 14.

Μουσικά Παραλειπόμενα

• Η μουσική γράφτηκε μεν από τον Nelson Riddle, αλλά το κύριο θέμα ήταν μια σύνθεση του Bob Harris.