Μικρά Πράγματα που Πήγαν Λάθος
- Μικρά Πράγματα που Πήγαν Λάθος
- Little Things That Went Wrong
- 2023
- Ελλάδα
- Ελληνικά
- Δραμεντί, Μαύρη Κωμωδία
- 12 Σεπτεμβρίου 2024
Μετά την τηλεοπτική δόξα που γνώρισε, ο Φάνης έχει πάρει για τα καλά την κατηφόρα. Το μόνο που χρειάζεται πλέον για να επανέλθει είναι ένα θεϊκό σημάδι. Ο Παύλος ζει στον τέλειο κόσμο. Εκείνο όμως που τον κρατάει μακριά από την καριέρα και την ιδανική οικογενειακή ζωή είναι η ίδια πραγματικότητα. Οι ζωές τους μπερδεύονται, όταν ένα σκυλάκι με το όνομα Μάφιν είναι πια νεκρό.
Σκηνοθεσία:
Χάρης Βαφειάδης
Κύριοι Ρόλοι:
Θάνος Τοκάκης … Φάνης
Μιχάλης Συριόπουλος … Παύλος
Χριστίνα Χειλά-Φαμέλη … Λυδία
Γαλήνη Χατζηπασχάλη … Ειρήνη
Αλέξανδρος Καραμούζης … Ιάσωνας
Αλίκη Μπακέλλα … Σόνια
Ζωή Ναλμπάντη … Μαίρη
Μάρω Παπαδοπούλου … Δάφνη
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Χάρης Βαφειάδης
Παραγωγή: Κώστας Ταγκαλάκης
Μουσική: Ted Regklis
Φωτογραφία: Αντώνης Ζκέρης
Μοντάζ: Θανάσης Τότσικας
Σκηνικά: Εύα Γουλάκου
Κοστούμια: Χριστίνα Μαθέα
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Μικρά Πράγματα που Πήγαν Λάθος
- Διεθνής Τίτλος: Little Things That Went Wrong
Κύριες Διακρίσεις
- Βραβείο Location Manager στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
- Υποψήφιο για καλύτερη ταινία, πρωτοεμφανιζόμενο σκηνοθέτη, σενάριο, πρώτο αντρικό ρόλο (Θάνος Τοκάκης) και σκηνικά στα βραβεία Ίρις.
Παραλειπόμενα
- Μεγάλου μήκους ντεμπούτο για τον Χάρη Βαφειάδη.
- Ο δημιουργός βάσισε τη βασική ιδέα του στόρι σε αληθινό περιστατικό.
- Κινηματογραφικό ντεμπούτο για την Αλίκη Μπακέλλα.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 11/9/2024
Μικρό φιλμ που πήγε… μια χαρά! Μπορεί ο Χάρης Βαφειάδης να φανερώνει τη μικρού μήκους καταγωγή του, μην έχοντας τόσο υλικό να γεμίσει 1μιση ώρα, αλλά μας απευθύνεται ειλικρινά και εύστοχα. Ένα αμάλγαμα του γνωστού μας ελληνικού ανεξάρτητου σινεμά των τελευταίων 20 ετών με αρκετές από τις weird-wave ιδιαιτερότητες που του προσδίδουν μια πικάντικη σινεφιλικά εικόνα.
Οι δύο πυλώνες της ταινίας, ο Φάνης και Παύλος, έχουν τελείως διαφορετικό παρελθόν και κυρίως ολότελα διαφορετικό παρόν. Οι χαρακτήρες τους, δε, μέρα με τη νύχτα. Ο μεν εκπροσωπεί τις χαμένες ευκαιρίες και το λούμπεν, ο δε τη μεθοδικότητα και την πλουτοκρατία. Ο Βαφειάδης τούς βάζει στο μικροσκόπιο, για να μας αποκαλύψει ότι οι δυο τους -με μια γεωμετρική λογική- είναι το ίδιο και το αυτό. Μάλιστα, χωρίς να αναπτύσσει άλλα κοινωνικά πρότυπα γύρω τους, αφήνει την εντύπωση πως το συμπέρασμα περί ομοιότητάς τους αφορά το σύνολο της «φάρας» τους. Κι αυτό που τους ενώνει με ισχυρούς δεσμούς είναι… η ψυχοπάθεια.
Το χιούμορ υπάρχει αληθινά σπάνια σε πρώτο επίπεδο, αλλά υποδόρια η φύση -και μαζί της εμείς οι θεατές- γελάμε συνεχώς εις βάρος τους. Ένα χιούμορ σκοτεινό αλλά και συνάμα πικρό, μια και το φιλμ δεν αφήνει περιθώρια για κουνήματα δαχτύλων, υπονομεύοντας το δικό μας «εγώ δεν θα ήμουν έτσι». Έξυπνη είναι και η μη τοποθέτηση των χαρακτήρων στα άκρα της φτώχιας και του πλούτου, αλλά με ένα δυνατό κλικ προς το κέντρο, ώστε να βρίσκονται σε σημεία που θα μπορούσε ο καθένας μας να βρεθεί… ή και ήδη βρίσκεται. Είναι η κοινωνία που νοσεί, κι εμείς έρμαια τού αν πετύχαμε κοινωνικά, επαγγελματικά, οικογενειακά, διαπροσωπικά. Ξεφεύγεις από τη χρυσή τομή; Απαντώντας δίχως ειρωνεία, την πάτησες!
Παρότι ο ρυθμός δεν έχει σκαμπανεβάσματα και ενώ οι εξελίξεις της πλοκής δεν είναι πλουσιοπάροχες -με κάποιες σκηνές να μοιάζουν αλλά να μην είναι περιττές-, ο Βαφειάδης μάς βοηθάει τόσο με μικρές απρόβλεπτες εξάρσεις, όσο και με ορθή χρήση της κάμερας. Η τεχνική του είναι ποιοτική, έστω κι αν το στόρι του θα μπορούσε να οπτικοποιηθεί πολύ πιο απλά και κωμικά, κάτι που προσμετράται υπέρ του. Έξυπνο και το αρκετά «έκθετο» φινάλε, που αφήνει υποσχέσεις υπαινικτικού τρόμου, μια και είναι φαεινό ότι τα χειρότερα για τους ήρωες δεν έχουν έρθει ακόμα. Υπάκουες σε αυτόν οι ερμηνείες, και γενικά ένα φιλμ που δεν απογοητεύει χωρίς κατ’ ανάγκη να γοητεύει τους πάντες.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
