Καλοκαίρι στο Μπρούκλιν. Οι γονείς του Τζέικ έχουν μόλις μετακομίσει στο νέο τους σπίτι, το οποίο άνηκε στον παππού του. Η μητέρα του Τόνι νοικιάζει το μαγαζί ακριβώς από κάτω τους εδώ και μια ζωή, πλέον από τους γονείς του Τζέικ. Τα δύο 13χρονα αγόρια γρήγορα βρίσκουν κοινά σημεία, τόσο στις τέχνες και τα βιντεοπαιχνίδια, όσο και τα κορίτσια. Μαζί, έχουν το όνειρο να μεταφερθούν το Φθινόπωρο στο αναγνωρισμένο γυμνάσιο Λα Γκάρντια. Οι δυο τους είναι σύμμαχοι κι επί των μεγαλύτερων παιδιών της γειτονιάς, όσο και στις διαφορές που έχουν με το νοίκι οι γονείς τους. Προσπαθώντας να ανταπεξέλθουν στις επιδράσεις που έχουν οι ενήλικοι πάνω στη φιλία τους, αποφασίζουν να παρατάξουν μια διαμαρτυρία.
Σκηνοθεσία:
Ira Sachs
Κύριοι Ρόλοι:
Theo Taplitz … Jake Jardine
Greg Kinnear … Brian Jardine
Paulina Garcia … Leonor Calvelli
Jennifer Ehle … Kathy Jardine
Michael Barbieri … Tony Calvelli
Talia Balsam … Audrey
Alfred Molina … Hernan
Clare Foley … Sally
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Mauricio Zacharias, Ira Sachs
Παραγωγή: Lucas Joaquin, Χρήστος Κωνσταντακόπουλος, Jim Lande, Ira Sachs, L.A. Teodosio
Μουσική: Dickon Hinchliffe
Φωτογραφία: Oscar Duran
Μοντάζ: Mollie Goldstein, Affonso Goncalves
Σκηνικά: Alexandra Schaller
Κοστούμια: Eden Miller
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Little Men
- Ελληνικός Τίτλος: Μικροί Κύριοι
Παραλειπόμενα
- Κεντρική έμπνευση για το στόρι αποτέλεσαν δύο ταινίες του Yasujiro Ozu: το Otona no Miru Ehon-Umarete wa Mita Keredo (1932) και το Ohayo (1959), ακυκλοφόρητα στην Ελλάδα.
- Ντεμπούτο για τον Theo Taplitz, που όμως ήταν δημιουργός μικρού μήκους ταινιών από την εποχή που ήταν ακόμα μαθητής γυμνασίου.
Κριτικός: Δημήτρης Μπαμπούλης
Έκδοση Κειμένου: 10/2/2017
Δύο νέοι φίλοι,οι οποίοι λόγω κοινών ενδιαφερόντων δένονται πολύ γρήγορα, προσπαθούν να διατηρήσουν τη φιλία τους δυνατή όσο αυτή δοκιμάζεται από τις «οικονομικές διαφορές» των γονιών τους.
Μία ακόμη αξιοπρεπής ταινία από τον Ira Sachs, στην οποία μας περιγράφει με τον μοναδικό του τρόπο την έννοια της φιλίας και τους εξωτερικούς παράγοντες που την επηρεάζουν. Η ταινία έχει απλούστατη δομή και σχετικά μικρή διάρκεια που όμως είναι αρκετή για να περάσει το μήνυμα που επιδιώκει να αναδείξει ο σκηνοθέτης. Ο Sachs, όπως συνήθως, δεν υπερβάλλει σκηνοθετικά και βασίζεται σε απλούς , συμπαγείς διαλόγους που βοηθούν τους ηθοποιούς να παραδώσουν καλές ερμηνείες
Όσον αφορά λοιπόν του ηθοποιούς, η προσοχή στρέφεται, όπως είναι φυσικό , στους δύο μικρούς πρωταγωνιστές της ταινίας, Theo Taplitz και Μichael Barbieri, οι οποίοι φαίνεται να έχουν ταλέντο και βάσεις που θα τους επιτρέψουν να συνεχίσουν μελλοντικά στον χώρο. Από τις ερμηνείες των ενηλίκων αυτή που ξεχωρίζει είναι της Paulina Garcia, η οποία στα σημεία που χρειάζεται ερμηνεύει εξαιρετικά.
Στην ταινία αυτή, ο Sachs περιγράφει μια αρκετά δυνατή φιλία ανάμεσα σε δύο παιδιά, η οποία προσπαθεί να ανταπεξέλθει απέναντι σε αντιξοότητες που δημιουργούν κυρίως οι ίδιοι τους οι γονείς λόγω οικονομικών διαφορών, χωρίς να υπολογίζουν ούτε τη φιλία τους. Με αυτό τον τρόπο θέλει ο δημιουργός να μας δείξει ότι στη ζωή των ενηλίκων οι σχέσεις δεν είναι τόσο απλές και «παραμυθένιες» όπως αυτές των παιδιών και κάποιες φορές είναι τόσο περίπλοκες που καταλήγουν «αδίστακτες».
Ένα αρνητικό είναι ότι ανάμεσα στη γενικότερη ήπια μορφή που έχει η ταινία, ο Sachs δεν δημιουργεί ένταση, ούτε σε σκηνές που το απαιτούν, με αποτέλεσμα να μην καταφέρνει να μας δημιουργήσει ακόμη περισσότερα συναισθήματα. Ωστόσο, είναι μια γενικότερα καλή προσπάθεια που παρά την απλότητά της πετυχαίνει τον στόχο της.
Βαθμολογία:
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 30/3/2018
Ποτέ δεν μοιάζει να προσπαθεί ο Ίρα Σακς να δώσει έναν τέτοιο «όγκο» στην ταινία του, ικανό να του ανοίξει ακόμα και την πόρτα των Όσκαρ. Με αιχμή ένα ύφος που φαντάζει να επιβάλλεται από την ίδια την πόλη, τη Νέα Υόρκη, και τη σκηνοθετική της ιστορία, κινηματογραφεί όσο μπορεί πιο χαμηλόφωνα ένα όμορφο παραμύθι ενηλικίωσης. Η μεγάλη επιτυχία του Σακς, βέβαια, δεν είναι η σκηνοθετική του δεινότητα (δεν υπάρχει πουθενά επίδειξη τεχνοτροπίας), αλλά η σεναριακή, όπου ντύνει τις εικόνες του με ένα αδιάκοπα καλογραμμένο κείμενο, όπου και το μικρό παίρνει αξία. Η εικόνα δεν θα ξεσπάσει ποτέ, δεν θα έχουμε τις έντονες συγκινήσεις, αλλά όσα έχουν να μας πουν αυτοί οι δύο μικροί φίλοι θα τα ακούσουμε με θετική διάθεση, κι όχι εν μέσω δραματοποιημένων «εκβιασμών». Ερμηνευτική αποκάλυψη, δε, αμφότερα τα παιδιά.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
