Κάτι σαν Έρωτας
- Like Someone in Love
- Raiku Samuwan in Rabu
- 2012
- Γαλλία, Ιαπωνία
- Ιαπωνικά
- Αισθηματική, Δραματική, Σινεφίλ
- 06 Δεκεμβρίου 2012
Η Ακίκο είναι μια νεαρή φοιτήτρια από την επαρχία που ζει στο Τόκιο, κι εξασφαλίζει τα δίδακτρα της κάνοντας το call-girl. Με αυτή την ιδιότητα θα συναντηθεί με τον ευγενικό και μοναχικό ηλικιωμένο καθηγητή Τακάσι, ο οποίος την υποδέχεται σπίτι του, της μαγειρεύει, της βάζει ρομαντική μουσική και της φέρεται σαν ερωτευμένος. Η γνωριμία τους θα εξελιχθεί σε μια ιδιαίτερη σχέση.
Σκηνοθεσία:
Abbas Kiarostami
Κύριοι Ρόλοι:
Tadashi Okuno … Takashi Watanabe
Rin Takanashi … Akiko
Ryo Kase … Noriaki
Denden … Hiroshi
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Abbas Kiarostami
Παραγωγή: Marin Karmitz, Abbas Kiarostami
Φωτογραφία: Katsumi Yanagijima
Μοντάζ: Bahman Kiarostami
Σκηνικά: Toshihiro Isomi
Κοστούμια: Masae Miyamoto
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Like Someone in Love
- Ελληνικός Τίτλος: Κάτι σαν Έρωτας
- Εναλλακτικός Τίτλος: Raiku Samuwan in Rabu [ιαπωνικά]
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για σκηνοθεσία, δεύτερο αντρικό ρόλο (Ryo Kase) και φωτογραφία στα Ασιατικά Βραβεία.
- Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Κανών.
Παραλειπόμενα
- Αυτή ήταν η έσχατη ταινία του Abbas Kiarostami που έκανε πρεμιέρα όσο αυτός ζούσε.
- Τα γυρίσματα ήταν προγραμματισμένα για τον Απρίλιο του 2011, αλλά καθυστέρησαν λόγω του μεγάλου σεισμού στο Τόκιο.
- Δεύτερη ταινία του Kiarostami που γυρίστηκε εξολοκλήρου εκτός Ιράν.
- Ο αρχικός τίτλος ήταν The End.
- Κατά τα τέλη των 1990, ο ιρανός δημιουργός επισκέφτηκε το Τόκιο, και οδηγώντας αργά τη νύχτα πρόσεξε μια κοπέλα ντυμένη νύφη. Όποτε επισκεπτόταν ξανά την ίδια πόλη για την προώθηση κάποιας ταινίας, έπιανε τον εαυτό του να αναζητεί την ίδια κοπέλα. Αυτό αποτέλεσε τη βάση για τη συγκεκριμένη ταινία.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 21/11/2014
Μόνο με σεβασμό μπορεί κανείς να μιλήσει για τον ιρανό δημιουργό Αμπάς Κιαροστάμι, που άλλαξε για τα καλά τον ρου της ιστορίας του εγχώριου κινηματογράφου του. Και παρότι στην πρώτη του «έξοδο» («Copie Conforme») τα πήγε μια χαρά, σε αυτή τη δεύτερη μοιάζει σαν χρυσόψαρο έξω από τη γυάλα. Πρόκειται για ένα άτσαλο παιχνίδι χαρακτήρων, αφού όλο το φιλμ φορτώνεται σε έναν από αυτούς, και οι υπόλοιποι απλά παρακολουθούν σε χαλαρούς τόνους. Και το «χαλαρό» χαρακτηρίζει όλο το φιλμ, σε σημείο όμως που γίνεται ακόμα και κουραστικό. Η τεχνική και καλλιτεχνική υποστήριξη ολοκληρώνουν μια γενικά όμορφη ταινία (αντίστοιχης με της πρωταγωνίστρια της), αλλά η ψυχή αυτής χάνεται κάπου στην έλλειψη διαλόγων. Αυστηρά για σινεφίλ ορέξεις.
Βαθμολογία: