Όταν η Ρεμπέκα άφησε το σπίτι της, νόμιζε ότι άφησε και τους παιδικούς της φόβους. Μεγαλώνοντας, δεν ήταν ποτέ σίγουρη για το τι ήταν και τι δεν ήταν αληθινό όταν τα φώτα έκλειναν, και τώρα ο μικρός αδελφός της, ο Μάρτιν, γίνεται μάρτυρας των ίδιων ανατριχιαστικών κι ανεξήγητων φαινομένων που τότε στοίχειωναν κι εκείνη. Μια τρομακτική οντότητα με μυστηριώδη προσήλωση στη μητέρα τους, τη Σόφι, έχει ξαναβγεί στην επιφάνεια. Αλλά αυτή τη φορά, καθώς η Ρεμπέκα πλησιάζει να ξεκλειδώσει την αλήθεια, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όλων τους οι ζωές είναι σε μεγάλο κίνδυνο… πάντα όταν κλείνουν τα φώτα.
Σκηνοθεσία:
David F. Sandberg
Κύριοι Ρόλοι:
Teresa Palmer … Rebecca
Gabriel Bateman … Martin
Alexander DiPersia … Bret
Billy Burke … Paul
Maria Bello … Sophie
Alicia Vela-Bailey … Diana
Amiah Miller … Rebecca (νεαρή)
Emily Alyn Lind … Sophie (νεαρή)
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Eric Heisserer
Παραγωγή: Lawrence Grey, Eric Heisserer, James Wan
Μουσική: Benjamin Wallfisch
Φωτογραφία: Marc Spicer
Μοντάζ: Michel Aller, Kirk M. Morri
Σκηνικά: Jennifer Spence
Κοστούμια: Kristin M. Burke
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Lights Out
- Ελληνικός Τίτλος: Μη Σβήσεις το Φως
Σεναριακή Πηγή
- Σενάριο: Lights Out του David F. Sandberg.
Παραλειπόμενα
- Προέρχεται από την ομότιτλη μικρού μήκους ταινία του σκηνοθέτη (που εδώ δεν βοήθησε στο σενάριο) από το 2013, όπου πρωταγωνιστούσε η Lotta Losten (η σύζυγος του Sandberg), η οποία κι εδώ κρατάει έναν μικρό ρόλο.
- Όταν το ζεύγος Sandberg έκλεισε τη δουλειά με τον James Wan και έπρεπε να μεταφερθεί στο Χόλιγουντ, η σύζυγος αναγκάστηκε να παρατήσει την εργασία της, ενώ τα οικονομικά τους αρκούσαν μονάχα για να νοικιάσουν διαμέρισμα σε κέντρο φιλοξενίας.
- Ο David F. Sandberg δεν είχε εργαστεί ποτέ με κανονικό συνεργείο πριν από αυτή την ταινία (αυτή ήταν και η πρώτη μεγάλου μήκους του δουλειά), κι όταν βρέθηκε στο πλατό, ρώτησε τον βοηθό σκηνοθέτη… “So when do I say action?”.
- Ο σκηνοθέτης είχε αρχικά βασίσει τη Ρεμπέκα σε ένα αληθινό κορίτσι που γνώριζε, και το οποίο έπασχε από κατάθλιψη τραυματίζοντας συχνά τον εαυτό της. Οι μεγάλες αλλαγές που υπέστη ο χαρακτήρας ήταν ιδέες του James Wan.
- Μεγάλη εμπορική επιτυχία, μια κι ενώ κόστισε μόλις 4,9 εκατομμύρια δολάρια, εισέπραξε από τα ταμεία 148,9.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 10/6/2018
Για θρίλερ που δεν μπαίνει ποτέ στη διαδικασία να ορθώσει ανάστημα ενάντια στην κατηγοριοποίηση του ως «σωρός», δεν πρέπει να μιλάμε για μία ακόμα ταινία για τα σκουπίδια. Βασικά, μόνο προσχηματικά μπορούμε να μιλήσουμε για πλοκή, κι από εκεί διαφαίνονται οι χαμηλές προθέσεις. Όλο το φιλμ στηρίζεται στη μία ιδέα που είχε ο Ντέιβιντ Σάντμπεργκ τρία χρόνια πριν, και αφορά μονάχα το πώς το έργο θα μπορέσει να σε τρομάξει, στοχεύοντας σε ενδόμυχους φόβους του μέσου ανθρώπου. Και τι πιο χαρακτηριστικό ως φόβος, από κάτι που ελλοχεύει μέσα στο σκοτάδι. Ευτυχώς, ο Σάντμπεργκ δεν παρασύρεται σε σκηνοθετικές υπερβάσεις, αλλά αφήνει το θέμα του να επικοινωνήσει από μόνο του. Δεν έχει την παραμικρή έμπνευση περί του πώς θα το εκτόξευε, μα αυτό το λίγο που έχει, εντέλει αρκεί για όση ώρα τουλάχιστον διαρκεί το έργο. Μετά… απλά ανοίγετε τα φώτα και το ξεχνάτε!
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
