Ο επιτυχημένος αρχιτέκτονας Τζορτζ Μονρό, σε ηλικία μόλις 42 χρονών, μαθαίνει πως πάσχει από καρκίνο. Η ζωή του οριστικά πάει από το κακό στο χειρότερο. Με τη γυναίκα του έχει χωρίσει προ πολλού. Ο γιος του, κλασικό παράδειγμα οργισμένου εφήβου, δεν θέλει ούτε να τον ξέρει, και σαν να μην έφταναν όλα τ’ άλλα, τον απολύουν κι από τη δουλειά του. Όλα αυτά, ωστόσο, αντί να τον «ισοπεδώσουν», τον ωθούν στο να χτίσει το σπίτι των ονείρων του. Ένα όνειρο που όσο τρελό και απραγματοποίητο κι αν φαίνεται, είναι πια η μόνη και τελευταία του επιθυμία. Κι ας του απομένουν ακόμη μόλις τέσσερις μήνες.
Σκηνοθεσία:
Irwin Winkler
Κύριοι Ρόλοι:
Kevin Kline … George Monroe
Kristin Scott Thomas … Robin Kimball
Hayden Christensen … Sam Monroe
Jena Malone … Alyssa Beck
Mary Steenburgen … Colleen Beck
Jamey Sheridan … Peter Kimball
Ian Somerhalder … Josh
Scott Bakula … αστυνομικός Kurt Walker
Sam Robards … David Dokos
John Pankow … Bryan Burke
Barry Primus … Tom
Jon Foster … Corey
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Mark Andrus
Παραγωγή: Rob Cowan, Irwin Winkler
Μουσική: Mark Isham
Φωτογραφία: Vilmos Zsigmond
Μοντάζ: Julie Monroe
Σκηνικά: J. Dennis Washington
Κοστούμια: Molly Maginnis
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Life as a House
- Ελληνικός Τίτλος: Ένα Σπίτι, Μια Ζωή
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Daibyonin (1993)
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα δεύτερου αντρικού ρόλου (Hayden Christensen).
Παραλειπόμενα
- “Κρυφό” ριμέικ του ιαπωνικού Daibyonin του Juzo Itami, αν και κάτι τέτοιο δεν αναγράφεται στους τίτλους. Εκεί βέβαια ο κεντρικός χαρακτήρας ήταν σκηνοθέτης, και το προσωπικό του “στοίχημα” ήταν μία τελευταία ταινία.
- Ο σχεδιαστής παραγωγής Dennis Washington χρειάστηκε να κατασκευάσει από το μηδέν μια σειρά σπιτιών στο χείλος του Ειρηνικού Ωκεανού, που οδηγούσαν σε αυτό του Σαμ. Το τελευταίο κατασκευάστηκε σε διαφορετική τοποθεσία, κι έπειτα μεταφέρθηκε κομμάτι-κομμάτι εκεί που χρειάζονταν. Όταν το φιλμ ολοκληρώθηκε, το σπίτι μεταφέρθηκε εκ νέου, κι έκτοτε στεγάζει τη βιβλιοθήκη δημοτικού σχολείου.
- Ο Hayden Christensen τραυματίστηκε στο χέρι, όταν σε μια σκηνή το χτύπησε στον τοίχο από μόνος του, μια και κάτι τέτοιο δεν υπήρχε στο σενάριο.
- Η 14χρονη τότε Lindsay Lohan ήρθε πολύ κοντά στο να πάρει τον ρόλο της Αλίσα, αλλά παρότι εντυπωσίασε στην οντισιόν, προτιμήθηκε να βρεθεί κάποια σε λίγο μεγαλύτερη ηλικία.
- Παρότι το κοινό έδειξε μαζική συμπάθεια προς την ταινία, τα κέρδη ήταν στο μείον. Κόστισε 27 εκατομμύρια δολάρια, αλλά οι εισπράξεις σταμάτησαν στα 23,9.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 19/8/2018
Ένα μελόδραμα που ζει -κλαίει…- κι αναπνέει καθαρά για το κοινό του, αψηφώντας τις πολλές του ατέλειες που ένα απαιτητικότερο μάτι εύκολα θα δει. Ο βετεράνος παραγωγός Ίρβιν Γουίνκλερ ποτέ δεν ευτύχησε στη σκηνοθεσία, αλλά ως παραγωγός γνώριζε να επιλέγει θέματα που αγγίζουν την ευρεία μάζα θεατών. Έχοντας εδώ για βασικά όπλα του ένα βαρύ καστ (Κέβιν Κλάιν, Κριστίν Σκοτ Τόμας, κ.α.), αναλώνεται σε μια σειρά από κλισέ φράσεις εν μέσω συναισθηματικής φόρτισης, μηδενίζοντας την αξία των χαρακτήρων. Παρόλα αυτά, και παρότι μιλάμε για… «πολύ κλάμα», η ταινία δεν γίνεται καθόλα φορτική, ίσα-ίσα που προσπαθεί με κάθε τρόπο να είναι χαλαρή και να κάνει τον θεατή να αισθάνεται βολικά και ξέγνοιαστα. Μέχρι κι ελαφρύ χιούμορ επιστρατεύεται ως προς αυτό. Κι ενώ μιλάμε για ένα δημιουργικό μηδέν, αυτό το ανεβοκατέβασμα των αντίθετων συναισθημάτων λειτουργεί ως ένα «τρενάκι λούνα-παρκ» που ο μέσος θεατής εκτιμά, και γιατί όχι, με το δίκιο του.
Βαθμολογία: