Ένας διακεκριμένος χειρουργός απάγει και κατακρεουργεί νεαρές γυναίκες ως ακούσιους δωρητές, σε μια απελπισμένη προσπάθεια να επαναφέρει το παραμορφωμένο πρόσωπο της κόρης του, που καταστράφηκε σε αυτοκινητικό δυστύχημα για το οποίο ο ίδιος υπήρξε υπεύθυνος. Νεκρή για τον έξω κόσμο και αναγκασμένη να υπομένει τα εγκλήματα που διαπράττονται στο όνομα της σωτηρίας της, εκείνη περιφέρεται σαν φάντασμα στο δίχως καθρέφτες μέγαρο, οχυρωμένη πίσω από μια ανέκφραστη μάσκα.

Σκηνοθεσία:

Georges Franju

Κύριοι Ρόλοι:

Edith Scob … Christiane Genessier

Pierre Brasseur … Δρ Genessier

Alida Valli … Louise

Francois Guerin … Δρ Jacques Vernon

Juliette Mayniel … Edna Gruber

Alexandre Rignault … επιθεωρητής Parot

Beatrice Altariba … Paulette Meroudon

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Pierre Boileau, Thomas Narcejac, Jean Redon, Claude Sautet

Παραγωγή: Jules Borkon

Μουσική: Maurice Jarre

Φωτογραφία: Eugen Schufftan

Μοντάζ: Gilbert Natot

Σκηνικά: Auguste Capelier

Κοστούμια: Marie Martine

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Les Yeux Sans Visage
  • Ελληνικός Τίτλος: Μάτια Χωρίς Πρόσωπο
  • Διεθνής Τίτλος: Eyes Without a Face
  • Διεθνής Εναλλακτικός Τίτλος: The Horror Chamber of Dr. Faustus
  • Διεθνής Εναλλακτικός Τίτλος: House of Dr. Rasanoff

Σεναριακή Πηγή

  • Μυθιστόρημα: Les Yeux Sans Visage του Jean Redon.

Παραλειπόμενα

  • Ο μοντέρνος τρόμος δεν είχε ακόμα μπει στη γαλλική κινηματογραφία, κάτι που αποφάσισε να αλλάξει ο παραγωγός Jules Borkon. Αγόρασε τα δικαιώματα του βιβλίου, και επέλεξε για σκηνοθέτη έναν από τους ιδρυτές της Cinematheque Francaise, τον Georges Franju, που μόλις είχε κάνει την πρώτη του ταινία μυθοπλασίας μετά από σειρά αρκετών ντοκιμαντέρ. Αυτός είχε οπτικά βιώματα από την εποχή του βωβού και από δημιουργούς όπως ο Georges Melies και ο Louis Feuillade, κι αποφάσισε να πράξει κάτι παραπλήσιο.
  • Για να μην υπάρξει πρόβλημα με την ευρωπαϊκή λογοκρισία, ο παραγωγός συμβούλεψε τον σκηνοθέτη να μη συμπεριλάβει πολύ αίμα, ζώα που κακοποιούνται και παρανοϊκούς γιατρούς. Και τα τρία αυτά όμως υπήρχαν στην ύλη του βιβλίου.
  • Παρότι το φιλμ πέτυχε να περάσει από τη λογοκρισία, αναφέρονταν περιπτώσεις όπου λιποθυμούσαν θεατές. Επτά από αυτούς ήταν στο φεστιβάλ του Εδιμβούργου, κάνοντας τον σκηνοθέτη να δηλώσει περιπαιχτικά: “Τώρα ξέρω γιατί οι Σκωτσέζοι φοράνε φούστες”.
  • Στις ΗΠΑ κυκλοφόρησε με δύο χρόνια καθυστέρηση και με ντουμπλαρισμένη κόπια, υπό τον τίτλο The Horror Chamber of Dr. Faustus. Πέρα από αρκετές περικοπές και πολύ μικρή διανομή, παίζονταν μαζί με το ασήμαντο b-movie Δρ. Σάταν (The Manster).
  • Υπόδειγμα καλλιτεχνικού τρόμου, θα επηρεάσει μια σειρά από μεταγενέστερους δημιουργούς κυρίως ανά την Ευρώπη, με πρόσφατο παράδειγμα το Δέρμα που Κατοικώ του Pedro Almodovar. Με τα χρόνια, δε, απέκτησε υψηλή κριτική και cult φήμη, μακριά από την αρχική κριτική που ήταν σχετικά χλιαρή.

Γκαλερι φωτογραφιων

24 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *