Ο Μικρός Νικόλας Πάει Διακοπές
- Les Vacances du Petit Nicolas
- Nicholas on Holiday
- 2014
- Γαλλία
- Γαλλικά
- Εποχής, Κωμωδία, Οικογενειακή
- 02 Οκτωβρίου 2014
Η σχολική χρονιά τελείωσε και οι διακοπές αρχίζουν. Ο Μικρός Νικόλας καταφθάνει σε ένα παραθαλάσσιο ξενοδοχείο με τους γονείς και τη γιαγιά του, και φροντίζει να κάνει γρήγορα καινούριους φίλους. Ανάμεσα τους ο ευρηματικός Μπλεζ, που μένει όλο τον χρόνο στην περιοχή. Γνωρίζει ακόμη τον Φρικτιέ που τρώει τα πάντα, τον Τζότζο που μιλάει ακαταλαβίστικα γιατί είναι Άγγλος, τον κλαψιάρη Κρεπέν, τον Κομ που είναι ενοχλητικά ισχυρογνώμων, και την Ιζαμπέλ που δεν τον χάνει στιγμή από τα γουρλωμένα της μάτια. Ένα πράγμα είναι σίγουρο. Όλοι τους θα κάνουν αξέχαστες διακοπές.
Σκηνοθεσία:
Laurent Tirard
Κύριοι Ρόλοι:
Matheo Boisselier … Nicolas
Valerie Lemercier … η μητέρα του Nicolas
Kad Merad … ο πατέρας του Nicolas
Dominique Lavanant … Meme
Francois-Xavier Demaison … Le Bouillon
Bouli Lanners … Κος Bernique
Judith Henry … Κα Bernique
Luca Zingaretti … ο παραγωγός
Bruno Lochet … Κος Leguano
Erja Malatier … Isabelle
Daniel Prevost … Κος Moucheboume
Lionel Abelanski … ο αρχιτέκτονας
Francis Perrin … ο διευθυντής
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Laurent Tirard, Gregoire Vigneron
Παραγωγή: Olivier Delbosc, Marc Missonnier
Μουσική: Eric Neveux
Φωτογραφία: Denis Rouden
Μοντάζ: Valerie Deseine
Σκηνικά: Francoise Dupertuis
Κοστούμια: Pierre-Jean Larroque
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Les Vacances du Petit Nicolas
- Ελληνικός Τίτλος: Ο Μικρός Νικόλας Πάει Διακοπές
- Διεθνής Τίτλος: Nicholas on Holiday
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Ο Μικρός Νικόλας (2009)
- Ο Μικρός Νικόλας και το Κυνήγι του Κρυμμένου Θησαυρού (2021)
- Ο Μικρός Νικόλας: Τι Περιμένουμε για να Είμαστε Ευτυχισμένοι; (2022)
Σεναριακή Πηγή
- Κόμικ: Les Vacances du Petit Nicolas των Rene Goscinny, Jean-Jacques Sempee.
Παραλειπόμενα
- Σίκουελ του κινηματογραφικού Μικρού Νικόλα του 2009, και βασισμένο στο τρίτο στη σειρά βιβλίο κόμικ του Rene Goscinny, γραμμένο το 1962.
- Στο σενάριο έχει μια μικρή συμβολή και ο Jaco Van Dormael.
- Η Dominique Lavanant αντικατέστησε την Bernadette Lafont, που έφυγε από τη ζωή λίγο πριν ξεκινήσουν τα γυρίσματα.
- Και στα ελληνικά, με τις φωνές των: Αρσένιος Χαλκιόπουλος (Νικόλας), Ιφιγένεια Στάικου (η μαμά), Ακίνδυνος Γκίκας (ο μπαμπάς), Βίνα Παπαδοπούλου (η γιαγιά), Ζωή Κατσάτου (Κα Μπερνίκ/Μπλεζ), Χρήστος Θάνος (Κος Μπερνίκ/διευθυντής), Αφροδίτη Αντωνάκη (Κρεπέν/Ιζαμπέλ/μαμά Τζότζο), Γιάννης Πάζιος (διαφημιστής), Βάσια Ζαχαροπούλου (Γερμανίδα), Χρύσα Διαμαντοπούλου (Κα Λεγκουανό/Φρικτιέ), Ντίνος Σούτης (Μάσιμο Μασίνι/συνταγματάρχης/ιερέας), Ανδρέας Ευαγγελάτος (Σουπιάς/Λεγκουάνο), Φοίβος Ριμένας (βοηθός Μασίνι), Κατερίνα Γκίργκις (Τζότζο/σύζυγος συνταγματάρχη), Ινώ Στεφανή (Μαρί Εντουίζ/Κομ), Στέλιος Ψαρουδάκης (Κος Μουσμπούμ/μπάρμαν). Σκηνοθετική επιμέλεια: Ακίνδυνος Γκίκας. Μετάφραση: Άννα Πουλίζου.
Κριτικός: Σπύρος Δούκας
Έκδοση Κειμένου: 2/10/2014
Το 2009 είδαμε μια ιδιαίτερα συμπαθητική εκδοχή του Μικρού Νικόλα, προσαρμογή του κόμικ των Ρενέ Γκοσινί και Ζαν-Ζακ Σενπέ. Ένας ελαφρώς καρτουνιστικός Νικόλας απέκτησε ψυχή και υπόσταση, αγαπήθηκε ως ένας από τους πλέον αυθεντικούς παιδικούς χαρακτήρες, πλαισιωμένος από ένα ανάλαφρο χιουμοριστικό σενάριο ραμμένο στα μέτρα του και μια ιστορία όπου ο ίδιος αποτελεί το επίκεντρο, ώστε να αναδεικνύεται εύστοχα η παιδική του ψυχολογία κι αθωότητα.
Στη φετινή συνέχεια, για κάποιον άγνωστο λόγο όλα αυτά ξεχάστηκαν. Το χιούμορ υπερβολικά χαμηλού επιπέδου και εκτός πραγματικότητας, σε τέτοιο βαθμό, ώστε να αποξενώνει πλήρως το ενήλικο κοινό. Ουσιαστικά ιστορία δεν υπάρχει, αλλά οι «Διακοπές του Μικρού Νικόλα» είναι απόλυτα κατατοπιστική περιγραφή της ιστορίας, που αυτή τη φορά δεν διαθέτει κανένα αφηγηματικό βάρος. Σαν να ξέχασαν εντελώς ότι γυρίζουν αφηγηματική ταινία, δεν υπάρχει ροή, παρά μια αλληλουχία από σκετσάκια που προσπαθούν να τραβήξουν κάθε υπερβολή από τα μαλλιά, ώστε να εκμεταλλευτούν πλήρως όλες τις δυνατές «κωμικές» στιγμές, όσο ανέμπνευστες και αμήχανες μπορεί αυτές να καταντούν.
Ο Νικόλας είναι ένα πρόσωπο της ταινίας αυτής, μα όχι το τιμώμενο. Εστίαση δεν υπάρχει πουθενά. Οι «περιπέτειές» του είναι αντίστοιχα μη ρεαλιστικές, με το χιούμορ που υποβόσκει σε όλο το έργο, ενώ ο ίδιος είναι αδιάφορος χαρακτήρας, σε βαθμό που αποτρέπεται κάθε ίχνος ταύτισης, ακόμα κι από το παιδικό κοινό. Παρότι ο Laurent Tirard παραμένει στη θέση του σκηνοθέτη, η συνέχεια αυτή είναι απείρως κατώτερη από την πρώτη και επικίνδυνα αδιάφορη, δυστυχώς όχι με την ουδέτερη, αλλά με την αρνητικότερη δυνατή έννοια.
Βαθμολογία: