
Το Τρίο της Μπελβίλ
- Les Triplettes de Belleville
- The Triplets of Belleville
- 2003
- Γαλλία
- Γαλλικά, Αγγλικά, Πορτογαλικά
- Δραμεντί, Κινούμενα Σχέδια, Μουσική, Περιπέτεια, Σάτιρα, Σινεφίλ
- 26 Δεκεμβρίου 2003
Υιοθετημένος από τη γιαγιά του, μαντάμ Σούζα, ο μικρός Τσάμπιον είναι ένα γλυκό, μοναχικό αγόρι. Διαπιστώνοντας η γιαγιά ότι ο πιτσιρικάς δεν είναι πουθενά αλλού τόσο ευτυχισμένος όσο στη σέλα ενός ποδηλάτου, του αρχίζει τα μαθήματα και πολύ γρήγορα ο Τσάμπιον γίνεται αντάξιος του ονόματός του! Τα χρόνια περνούν και το αγόρι είναι έτοιμο πια να λάβει μέρος στον παγκόσμιας φήμης ποδηλατικό Γύρο της Γαλλίας. Στη διάρκεια του αγώνα όμως, δύο μυστηριώδεις, μαυροντυμένοι τύποι απαγάγουν τον Τσάμπιον. Τρελή από αγωνία, η μαντάμ Σουζα, παρέα με τον πιστό της σκύλο Μπρούνο, αρχίζει να τον αναζητά εναγωνίως. Στη διάρκεια της περιπλάνησής της βρίσκεται στην πόλη Μπελβίλ, όπου μεσουρανεί το διάσημο Τρίο, ένα συγκρότημα τριών εκκεντρικών καλλιτέχνιδων, οι οποίες αποφασίζουν να πάρουν τη μαντάμ Σουζα και τον σκύλο της υπό την προστασία τους. Όλοι μαζί θα βρεθούν σύντομα στα ίχνη του Τσάμπιον, αλλά και της γαλλικής μαφίας…
Σκηνοθεσία:
Sylvain Chomet
Κύριοι Ρόλοι:
Monica Viegas … μαντάμ Souza (φωνή)
Lina Boudreau … Rose Triplette (φωνή)
Mari-Lou Gauthier … Violette Triplette (φωνή)
Michele Caucheteux … Blanche Triplette (φωνή)
Michel Robin … Champion (φωνή)
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Sylvain Chomet
Παραγωγή: Didier Brunner, Viviane Vanfleteren
Μουσική: Benoit Charest
Μοντάζ: Dominique Brune, Chantal Colibert, Dominique Lefever
Σκηνικά: Evgeni Tomov
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Les Triplettes de Belleville
- Ελληνικός Τίτλος: Το Τρίο της Μπελβίλ
- Διεθνής Τίτλος: The Triplets of Belleville
- Διεθνής Εναλλακτικός Τίτλος: Belleville Rendez-vous
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για Όσκαρ καλύτερης ταινίας κινουμένου σχεδίου και τραγουδιού (Belleville Rendez-Vous).
- Υποψήφιο για Bafta καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας.
- Καλύτερη ταινία στα Genie, τα εθνικά βραβεία του Καναδά (ως συμπαραγωγή).
- Βραβείο μουσικής στα Cesar. Υποψήφιο για καλύτερη ταινία και πρωτοεμφανιζόμενο σκηνοθέτη.
Παραλειπόμενα
- Τεχνική: Παραδοσιακό Σχέδιο
- Μεγάλου μήκους ντεμπούτο για τον Sylvain Chomet, κι ενώ είχε μαζέψει πολλά βραβεία και διακρίσεις από μια μικρού μήκους ταινία (La Vieille Dame et les Pigeons) το 1997.
- Το γραφικό ύφος της ταινίας παραπέμπει σε δουλειές του Nicolas de Crecy, με τον οποίο συνεργάζονταν στενά ο Chomet στο παρελθόν. Η απουσία αναφοράς του προσκάλεσε συζήτηση, ενώ ο ίδιος ο de Crecy επικαλέστηκε λογοκλοπή από τη σειρά κόμικς του, Le Bibendum Celeste, όσον αφορά το οπτικό κομμάτι.
- Χρειάστηκε 5 χρόνια για να ολοκληρωθεί, με κεφάλαια που μαζεύτηκαν από: Γαλλία, Βέλγιο, Καναδάς, Μεγάλη Βρετανία, Λετονία και ΗΠΑ.
- Οι αναφορές στον Jacques Tati είναι διάσπαρτες στην ταινία. Ανάμεσα τους, το Μέρα Γιορτής είναι που παρακολουθούν οι τρίδυμες στην τηλεόραση, ενώ στο σπίτι τους υπάρχει αφίσα του Οι Διακοπές του Κυρίου Ιλό.
- Διάσημοι της παγκόσμιας μουσικής -και όχι μόνο- παρελαύνουν επί των εικόνων ως αναφορές: Charles Trenet, Fred Astaire, Josephine Baker, Django Reinhardt, Cab Calloway, κ.α.
- Ενώ η ταινία είναι παραδοσιακού σχεδίου, τα ποδήλατα είναι ψηφιακά. Κι αυτό επειδή ο σκηνοθέτης δεν έβρισκε τρόπο να τα οπτικοποιήσει όπως ήθελε.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Ο Matthieu Chedid είναι ο ερμηνευτής του Belleville Rendezvous, του αυθεντικού για την ταινία τραγουδιού των Benoit Charest (μουσική) και Sylvain Chomet (στίχοι). Ο Sylvain Chomet έγραψε μουσική και στίχους για ακόμα ένα τραγούδι: το Piaf Song. Η ερμηνεία αυτού ανήκει στην Beatrice Bonifassi, που είναι η τραγουδιστική ερμηνεύτρια του τρίου.
- Συχνή είναι η παρουσία μουσικής του Wolfgang Amadeus Mozart.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 25/3/2005
Από τις ελάχιστες ταινίες της δεκαετίας που τους πρέπει περαιτέρω και ενδελεχής ιστορική ανάλυση. Στον απέραντο σινεφιλικό εγκέφαλο του Chomet, η Μπελβίλ δεν είναι άλλη από τη Νέα Υόρκη: η Γαλλία που έχει καταντήσει κακέκτυπο της και οι άνθρωποι που χωρίζονται στους πολλούς χοντρούς (αφελείς καταναλωτές), στους λίγους λεπτούς (αφελείς διασκεδαστές), στους κοντούς (αυτοί που κινούν με το μυαλό τους τα νήματα) και τον μοναδικό και έναν Χάρο που ελέγχει τα στοιχήματα του υποκόσμου. Πέρα όμως από την απέραντης ανάλυσης νοηματική, υπάρχει άπλετος σινεφιλισμός που εκφράζεται με τις άμεσες αναφορές στον Jacques Tati (η ψυχή του γαλλικού σινεμά), στον νουαρικό Claude Chabrol (προσέξτε την αναφορά στην αποβάθρα κατά την αναχώρηση) και στον Buster Keaton (η ψυχή του αμερικανικού σινεμά;), μαζί με πολλές άλλες έμμεσες.
Τεχνικά, το 2D Animation που χρησιμοποιείται αντιστέκεται επιτυχημένα στην επικράτηση του 3D ψηφιακού και προσφέρει ένα σουρεαλιστικό υπερθέαμα που συγκρίνεται μόνο με τις καλύτερες στιγμές του είδους. Αυτό όμως όσον αφορά το ποιοτικό κινούμενο σχέδιο, αφού δύσκολα το πολύ κοινό θα ξεπεράσει εδώ την εικόνα του «ρετρό-κιτς», ώστε να αγαπήσει την αισθητική της και να αναζητήσει την ουσία της.
Αφιερώνοντας την ταινία στους γονείς του, ο Chomet κλείνει νοσταλγικά το μάτι σε περασμένες δεκαετίες (όπως αυτή της ακμής του μιούζικ-χολ και της τζαζ) και παραδέχεται την τωρινή παρακμή με μία αισιόδοξη -εν μέρη- μελαγχολία. Η λακωνική του αντίληψη στο θέμα της ομιλίας και η ολοκληρωμένα καλλιτεχνική του παιδεία (υπέροχες οι μουσικές νότες που ακούγονται ακόμα κι αν διατηρούν εξίσου μία λακωνική πολιτική) συνθέτουν εν ολίγης ένα αξιομνημόνευτο έργο που κανένας δεν πρέπει να αγνοήσει. Κανένας; Όχι, οι μικροί φίλοι πρέπει να κάνουν λίγη υπομονή για να μεγαλώσουν και να το θαυμάσουν, αφού φοβάμαι πως για ένα παιδί οι εφιάλτες από την εμπειρία είναι προδιαγεγραμμένοι.
Βαθμολογία: