Οι Ομπρέλες του Χερβούργου (1964)

ΣΥΝΟΨΗ

Η 17χρονη Ζενεβιέβ ζει με τη χήρα μητέρα της, η οποία έχει ένα κατάστημα με ομπρέλες στο Χερβούργο. Η Ζενεβιέβ είναι ερωτευμένη με τον Γκι, έναν 20χρονο μηχανικό, με τον οποίον σκέφτονται να παντρευτούν. Όταν η μητέρα της μαθαίνει τα σχέδια της, θα εκφράσει τις αντιρρήσεις της, καθώς η Ζενεβιέβ είναι μικρή ακόμη για να σκέφτεται τον γάμο, αλλά και ο Γκι δεν έχει κάποιο σταθερό επάγγελμα, ενώ δεν έχει εκπληρώσει και τα στρατιωτικά του καθήκοντα. Μετά από μικρό χρονικό διάστημα, ο Γκι πηγαίνει να υπηρετήσει στον πόλεμο της Αλγερίας, αφήνοντας πίσω την Ζενεβιέβ έγκυο χωρίς να το ξέρει…

Σκηνοθεσία:

Jacques Demy

Κύριοι Ρόλοι:

Catherine Deneuve … Genevieve Emery

Nino Castelnuovo … Guy Foucher

Anne Vernon … μαντάμ Emery

Marc Michel … Roland Cassard

Mireille Perrey … θεία Elise

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Jacques Demy

Παραγωγή: Mag Bodard

Μουσική: Michel Legrand

Φωτογραφία: Jean Rabier

Μοντάζ: Anne-Marie Cotret, Monique Teisseire

Σκηνικά: Bernard Evein

Κοστούμια: Jacqueline Moreau

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Les Parapluies de Cherbourg
Ελληνικός Τίτλος: Οι Ομπρέλες του Χερβούργου
Διεθνής Τίτλος: The Umbrellas of Cherbourg

Κύριες Διακρίσεις

Υποψήφιο για Όσκαρ αυθεντικού σεναρίου, ξενόγλωσσης ταινίας (Γαλλία), μουσικής, μουσικής για μιούζικαλ και τραγουδιού (I Will Wait for You).
Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα ξενόγλωσσης ταινίας.
Χρυσός Φοίνικας στο φεστιβάλ Κανών. Επίσης, μέγα τεχνικό βραβείο.

Παραλειπόμενα

Μαζί με το Λόλα (1961) και το Τα Κορίτσια του Ροσφόρ (1967), θεωρούνται από πολλούς ως μια άτυπη τριλογία ρομαντισμού.
Όλοι οι διάλογοι του φιλμ, ακόμα και οι πιο απλές καθημερινές ομιλίες, τραγουδιούνται σαν ρετσιτατίβο.
Στη Γαλλία έτυχε μεγάλης ανταπόκρισης από κοινό και κριτική, αλλά και διεθνώς έκανε το αστέρι της Catherine Deneuve να λάμψει.
Το 1979 έγινε αγγλόφωνη θεατρική διασκευή. Ακολούθησαν αρκετές άλλες.
Το 2004 έγινε πλήρης αποκατάσταση του φιλμ στην αυθεντική της εκδοχή, με μια πρωτοβουλία που ξεκίνησε από την Agnes Varda, σύζυγο του σκηνοθέτη. Το 2013, αυτή η αποκαταστημένη εκδοχή μετατράπηκε σε ψηφιακή.
Η αγαπημένη ταινία του Damien Chazelle, και κύρια επιρροή για το La La Land, μαζί με άλλες ταινίες του Demy.
Το μαγαζί με τις ομπρέλες δεν έκλεισε ποτέ. Βρίσκεται στην οδό Rue De Port 13 στο Χερβούργο, και συνοδεύεται από ανάλογη πλάκα που παραπέμπει στην ταινία.

Μουσικά Παραλειπόμενα

Οι φωνές είναι ντουμπλαρισμένες. Η Danielle Licari είναι η φωνή της Ζενεβιέβ, ο Jose Bartel του Γκι και η Christiane Legrand (αδελφή του συνθέτη) της μαντάμ Εμερί.
Το διασημότερο τραγούδι είναι το Je ne Pourrai Jamais Vivre Sans Toi, που στα αγγλικά έγινε I Will Wait for You.

ΚΡΙΤΙΚΗ #1

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 21/7/2011

Από τις πιο ρομαντικές ταινίες που είδε ο κινηματογράφος μέσα στη δεκαετία της σεξουαλικής επανάστασης, και τόσο διαχρονική, που θα τη βλέπουν με την ίδια άνεση πάρα πολλές γενιές ακόμα. Οι Ομπρέλες δεν είναι κάποιο αριστούργημα, κανείς δεν μπήκε στον κόπο να γράψει κάποιο ξεχωριστό σενάριο ή να σφίξει σινεφιλικά τη δομή του. Είναι απλά ένα πανηγύρι της ζωής, μια ταινία που σε κάνει να νιώσεις υπερβολικά όμορφα, σαν έναν περίπατο στο πάρκο με το αγαπημένο σου πρόσωπο. Το βασικό κοινό του φιλμ με το πάρκο; Μα, φυσικά, τα χρώματα!

Χρώματα παντού στην εικόνα, χρώματα και στα τραγούδια. Οι Ομπρέλες δεν είναι ασπρόμαυρες όπως η Λόλα, η ταινία του Demy που προετοίμασε τον ερχομό τους, είναι σαν ένα μιούζικαλ της MGM, με συμπλήρωμα αυτό το όμορφο γαλλικό μουντό. Κι εκεί είναι που πέφτουν σαν αιθέριο χαλάζι οι νότες του Michel Legrand, με καθαρή μελωδία και στίχους που εξελίσσουν την υπόθεση. Πόσες και πόσες φορές δεν διασκευάστηκε το Je ne Pourrai Jamais Vivre Sans Toi.

Αφήσαμε για το τέλος ένα ακόμα πολύχρωμο συστατικό, την Catherine Deneuve. Υπέροχη, ερωτεύσιμη, αναντικατάστατη, σαν αεράκι της Άνοιξης. Τι κρίμα, η επιλογή του παρτενέρ της δεν έγινε με απόλυτη ευστοχία, αφού ο Nino Castelnuovo είναι ο τυπικός ωραίος της εποχής. Υπάρχει όμως και η Anne Vernon στον ρόλο της μητέρας, που εξισορροπεί ερμηνευτικά με την Deneuve.

Ειδικά σε μεγάλη οθόνη, δεν είναι για να χάνεται.

Βαθμολογία:

ΚΡΙΤΙΚΗ #2

Κριτικός: Σοφία Γουργουλιάνη
Έκδοση Κειμένου: 23/7/2011

Δεν θα βρείτε εδώ βαρύγδουπες διακηρύξεις περί έρωτος, ούτε θα ανακαλύψετε το νόημα της ζωής. Μια απλή ιστορία αγάπης θα δείτε όπως τόσες και τόσες ακόμη. Θέλω μ’ αυτό να σας πω πως το μυστικό της ταινίας δεν είναι το σενάριο της.

Η ταινία έχει όμως έναν μεγάλο άσο στο μανίκι της, που δεν είναι άλλος από την πανέμορφη σκηνοθεσία της. Μια βροχερή πόλη κι ένας αδικοχαμένος έρωτας «λούζονται» με μπόλικο χρώμα κι εξαιρετική μουσική, και μετατρέπονται σε ένα από τα πιο feel-good μιούζικαλ που έχετε ποτέ απολαύσει, σε μια ταινία όπου όλα είναι τόσο αγνά και τόσο ρομαντικά που με χαρακτηριστική άνεση θα σας ταξιδέψουν στην παιδική σας ηλικία και στον πρώτο σας έρωτα. Άσος στο μανίκι της ταινίας δεν είναι μονάχα η ατμόσφαιρα της, είναι και η Catherine Deneuve, η πιο σικάτη, εκλεπτυσμένη και γλυκιά παρουσία που πέρασε από τη μεγάλη οθόνη, μας επιβάλει κι εδώ ρητά να της μείνουμε αιώνια πιστοί.

Πιείτε, λοιπόν, και μια παγωμένη μπύρα στην υγειά του πρώτου σας έρωτα, πιάστε από το χέρι τον τωρινό σας κι απολαύστε μια σχεδόν μαγική ταινία.

Βαθμολογία: