Οι Εραστές της Γέφυρας

Ο Άλεξ ήθελε να γίνει μέλος τσίρκου, αλλά εθίστηκε στο αλκοόλ και ζει στους δρόμους. Στους δρόμους ζει και η Μισέλ, μια ζωγράφος που μετά από μια αποτυχημένη σχέση απογοητεύτηκε, κι ενώ σιγά-σιγά τυφλώνεται. Οι δυο τους θα ζήσουν έναν έρωτα χωρίς αύριο με φόντο τη διάσημη γέφυρα Ποντ-Νεφ του Παρισιού, την εποχή της αναπαλαίωσης της.

Σκηνοθεσία:

Leos Carax

Κύριοι Ρόλοι:

Juliette Binoche … Michele Stalens

Denis Lavant … Alex

Klaus-Michael Gruber … Hans

Marie Trintignant … αφηγήτρια (φωνή)

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Leos Carax

Παραγωγή: Christian Fechner

Φωτογραφία: Jean-Yves Escoffier

Μοντάζ: Nelly Quettier

Σκηνικά: Michel Vandestien

Κοστούμια: Robert Nardone

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

• Αυθεντικός Τίτλος: Les Amants du Pont-Neuf
• Ελληνικός Τίτλος: Οι Εραστές της Γέφυρας
• Διεθνής Τίτλος: The Lovers on the Bridge

Κύριες Διακρίσεις

• Υποψήφιο για Bafta ξενόγλωσσης ταινίας.
• Υποψήφιο για πρώτο γυναικείο ρόλο (Juliette Binoche) και σκηνικά στα Cesar.
• Βραβείο γυναικείας ερμηνείας (Juliette Binoche), φωτογραφίας και μοντάζ στα Ευρωπαϊκά Βραβεία. Υποψήφιο για καλύτερη ταινία και αντρική ερμηνεία (Denis Lavant).

Παραλειπόμενα

• Αρχικά ο Leos Carax ήθελε να κάνει μια απλή ταινία, με μικρό συνεργείο, ασπρόμαυρο φιλμ και κάμερα Super 8.
• Το αίτημα να κλείσει η γέφυρα επί 3 μήνες για γυρίσματα δεν έγινε δεκτό από τις αρχές, με αποτέλεσμα να φτιαχτεί εξολοκλήρου ως σκηνικό παρόμοιας κλίμακας. Αυτό έγινε σε μια λίμνη δίπλα στο Μονπελιέ, και σύμφωνα με τον γαλλικό τύπο ήταν το μεγαλύτερο σκηνικό που κατασκευάστηκε ποτέ στη Γαλλία. Ο αγρότης ιδιοκτήτης του χώρου αποφάσισε δυστυχώς να το κατεδαφίζει το 1991, κι ενώ είχε προλάβει να τραβήξει τουρισμό και έσοδα για την περιοχή. Ούτε ο δήμαρχος δεν κατάφερε να αποτρέψει την καταστροφή του.
• Ο αρχικός παραγωγός είχε εγκρίνει το 1989 30 εκατομμύρια φράνκα. Χρειάζονταν όμως τουλάχιστον 70, όταν αποφασίστηκε να φτιαχτεί η νέα γέφυρα. Τότε αποχώρισε δηλώνοντας εξαπατημένος, με την παραγωγή να παγώνει προσωρινά. Από τον Οκτώβριο του 1989 έως τον Ιούνιο του 1990, το μισοτελειωμένο αυτό σκηνικό είχε μείνει με έναν μόνο φύλακα στο έλεος του κακού καιρού, και υπέστη σοβαρές ζημιές.
• Καθώς έδενε το κορδόνι του επί των γυρισμάτων, ο Denis Lavant τραυμάτισε σοβαρά τον τένοντα του, σε σημείο οι χρηματοδότες να επιμένουν να αλλαχτεί με άλλον ηθοποιό.
• Η Edith Scob έχει ένα φιλικό πέρασμα, ως γυναίκα σε αυτοκίνητο.
• Carax και Juliette Binoche είχαν δεσμό όταν τα γυρίσματα ξεκίνησαν, αλλά αυτός είχε διακοπεί πριν το πέρας τους. Η ηθοποιός ήταν τόσο δεμένη όμως με το σχέδιο, που απέρριψε προτάσεις δημιουργών όπως οι Robert De Niro, Elia Kazan και Krzysztof Kieślowski για να την ολοκληρώσει, ενώ ήταν η ίδια που συναντήθηκε με παραγωγούς, δικηγόρους και το υπουργείο πολιτισμού ώστε να βρεθούν οι κατάλληλοι πόροι. Ο Carax αργότερα θα δηλώσει πως ήταν πάλι η Binoche που του κρατούσε ψηλά το ηθικό, όταν αυτός πίστευε ότι η ταινία δεν θα ολοκληρώνονταν ποτέ.
• Παρότι είναι η πλέον επικερδής ταινία του Leos Carax, ήταν μόλις η 34η εμπορικότερη στη Γαλλία για το 1991 αλλά και η πλέον ακριβή. Συνολικά εκτιμήθηκε ότι κόστισε 28 εκατομμύρια σε δολάρια, και έκοψε στη χώρα της 260 χιλιάδες εισιτήρια.

Μουσικά Παραλειπόμενα

• Αντί αυθεντικής μουσικής, ακούγεται μια συλλογή από κλασικά και νέα κομμάτια. Ανάμεσα τους το Time Will Crawl του David Bowie και το Les Amants των Les Rita Mitsouko, αλλά και συνθέσεις των Arvo Part, Benjamin Britten, Johann Strauss, Zoltan Kodaly, Jo Privat και Dmitri Shostakovich.