H Ελ Γουντς είναι πρόεδρος της γυναικείας αδελφότητας, Μις Ιούνιος στο ημερολόγιο του κολεγίου, πρώτη επιλαχούσα Μις Hawaiian Tropic, κοπέλα του Γουόρνερ, και, πάνω απ’ όλα, φυσική ξανθιά. Το τελευταίο χαρακτηριστικό δεν είναι ακριβώς προσόν, τουλάχιστον για τη γαλαζοαίματη οικογένεια των Χάντιγκτον. Όταν ο Γουόρνερ τής ζητά να δειπνήσουν στο αγαπημένο τους εστιατόριο, η Ελ υποθέτει ότι θα τη ζητήσει σε γάμο, κι ότι επιτέλους θα φορέσει το πολυπόθητο δαχτυλίδι στο φρεσκομανικιουρισμένο χέρι της. Αντί γι’ αυτό, εκείνος της ζητά να χωρίσουν με την αιτιολογία ότι είναι «πολύ ξανθιά» και όχι αρκετά σοβαρή για τη μελλοντική πολιτική του καριέρα. Αποφασισμένη να μην τα παρατήσει, η Ελ ετοιμάζεται να πολεμήσει για να κερδίσει το αγόρι της και να αποκαταστήσει την τιμή της, και την τιμή όλων των ξανθών που υφίστανται καθημερινές ταπεινώσεις. Θα φοιτήσει λοιπόν στο πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, ακόμα κι αν αυτό είναι τελείως έξω από τα νερά της.
Σκηνοθεσία:
Robert Luketic
Κύριοι Ρόλοι:
Reese Witherspoon … Elle Woods
Luke Wilson … Emmett Richmond
Selma Blair … Vivian Kensington
Matthew Davis … Warner Huntington III
Victor Garber … καθηγητής Callahan
Jennifer Coolidge … Paulette Bonafonte
Holland Taylor … καθηγήτρια Elspeth Stromwell
Ali Larter … Brooke Taylor-Windham
Jessica Cauffiel … Margot
Alanna Ubach … Serena McGuire
Linda Cardellini … Chutney Windham
Raquel Welch … Κα Windham-Vandermark
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Karen McCullah, Kirsten Smith
Παραγωγή: Ric Kidney, Marc Platt
Μουσική: Rolfe Kent
Φωτογραφία: Anthony B. Richmond
Μοντάζ: Anita Brandt Burgoyne, Garth Craven
Σκηνικά: Missy Stewart
Κοστούμια: Sophie De Rakoff
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Legally Blonde
- Ελληνικός Τίτλος: Η Εκδίκηση της Ξανθιάς
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Η Εκδίκηση της Ξανθιάς 2 (2003)
- Η Εκδίκηση των Ξανθών (2009)
Σεναριακή Πηγή
- Μυθιστόρημα: Legally Blonde της Amanda Brown.
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ταινίας (Κωμωδία/Μιούζικαλ), και πρώτου γυναικείου ρόλου (Reese Witherspoon) στην ίδια κατηγορία.
Παραλειπόμενα
- Το βιβλίο που βασίζεται το φιλμ βασίστηκε με τη σειρά του στις προσωπικές εμπειρίες της Amanda Brown.
- Ο σχεδιασμός των κοστουμιών που αφορούν την κεντρική ηρωίδα είχε ως έμπνευση την Dolly Parton. Όπως προβλέπονταν και στο συμβόλαιο της, η Reese Witherspoon κράτησε ως δικά της όλα όσα φοράει στην ταινία.
- Ενώ για τον Luketic η Witherspoon ήταν εξαρχής η ιδανική για τον ρόλο, τα στελέχη της MGM πρόβαλλαν πολλές ενστάσεις. Ο λόγος αφορούσε ότι φοβόντουσαν πως με την ερμηνεία της στο Σκάνδαλα στα Θρανία είχε τυποποιηθεί σε πιο σοβαροφανείς ρόλους. Έτσι χρειάστηκαν αλλεπάλληλες οντισιόν και συναντήσεις, όπου η νεαρή ηθοποιός ντύνονταν όσο πιο σέξι μπορούσε, και μιλούσε με νότια προφορά.
- Στα υπόψιν για τον ρόλο της Έλι έμειναν οι: Charlize Theron, Gwyneth Paltrow, Alicia Silverstone, Katherine Heigl, Christina Applegate, Milla Jovovich και Jennifer Love Hewitt.
- Η Chloe Sevigny είπε όχι για τον ρόλο της Βίβιαν.
- 40 διαφορικές κομμώσεις της Witherspoon παρελαύνουν επί του φιλμ. Ο Luketic αυτό το είχε σχολιάσει ότι είχε μείνει γνωστό με τη φράση The Hair That Ate Hollywood.
- Εκτός από ένα σίκουελ και ένα spin-off για την αγορά του βίντεο, είχαμε το 2007 το πετυχημένο θεατρικό μιούζικαλ Legally Blonde: The Musical.
- Με προϋπολογισμό 18 εκατομμύρια δολάρια, το φιλμ πέτυχε να βγάλει από τα ταμεία 141,8.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Η Hoku (Hoku Ho Clements) ερμηνεύει για την ταινία το Perfect Day.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 26/12/2011
Αν δεν πάρετε στα σοβαρά το σενάριο που είναι γεμάτο αναληθοφάνειες (χωρίς κατά ανάγκη να χρειάζονταν), θα διασκεδάσετε με αυτή την ανάλαφρη κομεντί, κυρίως χάρη στη Ρις Γουίδερσπουν που κι αυτή το διασκεδάζει με την καρδιά της. Έχει κάποιες εύστοχες σκηνές, όταν π.χ. καταφθάνει με όλα τα ροζ αξεσουάρ στη νομική σχολή, ή όταν συγχυσμένη από προβλήματα που της δημιουργούν παίρνει τ’ αμάξι και ψάχνει στον εμπορικό δρόμο για κομμωτήριο να κάνει μανικιούρ ώστε να συνέλθει. Ένα φιλμ εν επιγνώσει «σαχλούτσικο», και ίσως για αυτό χαριτωμένο. Μακάρι να μην εμπεριείχε κι ένα κάρο συντηρητισμό, μήπως και η φάρσα δεν άφηνε τη θέση της στα «κι εδώ σας ήρθε να μας κάνετε κήρυγμα» νοήματα όσο η ταινία οδεύει προς το φινάλε. Γνώρισε αρκετά μεγάλη εμπορική επιτυχία, η οποία πρέπει να πιστωθεί όλη στη Γουίδερσπουν, που είναι το κυριότερο συστατικό ποιότητας και ταυτόχρονα «λαϊκισμού». Δίχως τη συγκεκριμένη που μοιάζει σαν λάιτ αναβίωση της Τζάκι Κένεντι, θα είχαμε σοβαρά προβλήματα με τέτοιο σενάριο. Εκτός κι αν η Alicia Silverstone μπορούσε να ξαναγίνει το Κορίτσι του Μπέβερλι Χιλς.
Βαθμολογία: