Ο Βενσάν θα γίνει πατέρας για πρώτη φορά. Η αδερφή του, Ελιζαμπέτ, και ο άντρας της, Πιερ, τον καλούν στο σπίτι τους για δείπνο μαζί με τη σύζυγό του, Άννα, και τον παλιό παιδικό τους φίλο, Κλοντ. Κι ενώ περιμένει την ως συνήθως αργοπορημένη γυναίκα του να έρθει, ο Βενσάν παρασύρεται σε μια χαρούμενη φιλική κουβέντα για τις χαρές της πατρότητας. Όταν όμως τον ρωτάνε τι όνομα έχει διαλέξει να δώσει στο παιδί, η απάντηση του Βενσάν θα αναταράξει τις σχέσεις των φίλων, προκαλώντας μια σειρά από ανεξέλεγκτες αντιδράσεις που θα φέρουν το χάος στην οικογένεια.
Σκηνοθεσία:
Alexandre de La Patelliere
Matthieu Delaporte
Κύριοι Ρόλοι:
Patrick Bruel … Vincent
Valerie Benguigui … Elisabeth
Charles Berling … Pierre
Guillaume de Tonquedec … Claude
Judith El Zein … Anna
Francoise Fabian … Francoise
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Alexandre de La Patelliere, Matthieu Delaporte
Παραγωγή: Dimitri Rassam, Jerome Seydoux
Μουσική: Jerome Rebotier
Φωτογραφία: David Ungaro
Μοντάζ: Celia Lafitedupont
Σκηνικά: Marie Cheminal
Κοστούμια: Anne Schotte
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Le Prenom
- Ελληνικός Τίτλος: Για Όλα Φταίει τ’ Όνομα σου!
- Διεθνής Τίτλος: What’s in a Name?
Σεναριακή Πηγή
- Θεατρικό: Le Prenom των Alexandre de La Patelliere, Matthieu Delaporte.
Κύριες Διακρίσεις
- Βραβείο δεύτερου αντρικού ρόλου (Guillaume de Tonquedec) και δεύτερου γυναικείου ρόλου (Valerie Benguigui) στα Cesar. Υποψήφιο για καλύτερη ταινία, πρώτο αντρικό ρόλο (Patrick Bruel) και σενάριο.
Παραλειπόμενα
- Έγινε δύο φορές ριμέικ στην Ευρώπη. Την πρώτη στην Ιταλία ως Il Nome del Figlio (2015) και τη δεύτερη στη Γερμανία ως Der Vorname (2018).
- Η νικήτρια στα Cesar, Valerie Benguigui, έμελλε να φύγει από τη ζωή το 2013 από καρκίνο μαστού, με την ταινία αυτή να είναι η έσχατη της.
- Εμπορική επιτυχία, με σύνολο εισπράξεων 29,5 εκατομμύρια δολάρια, κι ενώ κόστισε 11.
Κριτικός: Δημήτρης Κωνσταντίνου-Hautecoeur
Έκδοση Κειμένου: 3/8/2012
Τα φιλμ «δωματίου» (αυτά δηλαδή που, όπως μπορείτε να καταλάβετε, εκτυλίσσονται συνήθως μέσα σε ένα δωμάτιο, σε πραγματικό ως επί το πλείστον χρόνο) δεν αποτελούν εύκολη υπόθεση, μιας και η ιστορία τους καθοδηγείται σχεδόν ολοκληρωτικά μέσα από τους διαλόγους. Ένα επιτυχές αποτέλεσμα, εντούτοις, μπορεί να αποδειχθεί αληθινά απολαυστικό. Τέτοια είναι η περίπτωση της κινηματογραφικής μεταφοράς του θεατρικού των Matthieu Delaporte και Alexandre de la Patelliere από τους ίδιους, με τον τίτλο «Για Όλα Φταίει τ’ Όνομα σου» να αναφέρεται στην προσπάθεια εύρεσης ονόματος για τον αγέννητο ακόμα γιο, δύο εκ των χαρακτήρων του έργου. Όταν, λοιπόν, η ταινία ξεκινά αναγράφοντας στους τίτλους αρχής μόνο τα μικρά ονόματα των συντελεστών της, πώς να μην σου κεντρίσει το ενδιαφέρον από τα πρώτα δευτερόλεπτα;
Θέτοντας εύστοχα ως αρχική του προτεραιότητα να βάλει τον θεατή σε ένα ευχάριστα ανάλαφρο κι εντελώς παρεΐστικο κλίμα, δημιουργεί την απαραίτητη οικεία ατμόσφαιρα. Άλλωστε, προσωπικά θεωρώ ως σημαντικότερο συστατικό τέτοιων ταινιών την αίσθηση του ρεαλισμού: οι διάλογοι και οι χαρακτήρες που μοιάζουν καθημερινοί και γνώριμοι βοηθούν στο να καταφέρει η ιστορία του απλού εορταστικού δείπνου μιας δεμένης παρέας να σε πείσει ότι σε αφορά. Και γιατί να μην τα καταφέρει, όταν διαθέτει τόσο απολαυστικά προσεγμένους διαλόγους, σκηνοθεσία και ερμηνείες (ιδιαιτέρως από τον Patrick Bruel); Ξεχώρισα, μάλιστα, ορισμένες κωμικές στιγμές που, χωρίς να είναι πολλές, με έκαναν να γελάσω όσο δεν έχω γελάσει εδώ και πολύ καιρό… Το «Για Όλα Φταίει τ’ Όνομα σου», λοιπόν, είναι συνάμα μια απολαυστική κωμωδία, ένα απρόβλεπτο δράμα δωματίου, ένα σχόλιο πάνω στην έλλειψη πραγματικής επικοινωνίας και, φυσικά, η γαλλική απάντηση στο Ο Θεός της Σφαγής του Roman Polanski, έχοντας μάλιστα, κατά τη γνώμη μου, καλύτερη ροή από εκείνο, από τη μέση και μετά τουλάχιστον.
Να έλλειπε κι αυτός ο αισθητά περιττός επίλογος που λήγει το θέμα με τον πλέον ανώδυνο τρόπο…
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
