Μαμά Ξανά

• Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Διανομή στις αίθουσες.
• Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Le Petit Locataire

Ελληνικός Τίτλος: Μαμά Ξανά

Διεθνής Τίτλος: A Bun in the Oven

Εναλλακτικός Τίτλος: Le Locataire

Σεναριακή Πηγή

• Σενάριο: Le Locataire της Nadege Loiseau.

Παραλειπόμενα

• Βασισμένο στο 25λεπτο Le Locataire του 2013, της ίδιας δημιουργού.

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι

• imdb

Κριτικός: Πάρις Μνηματίδης

Έκδοση Κειμένου: 6/5/2017

Η Nicole είναι 49 ετών κι εργάζεται ως εισπράκτορας σε διόδια. Αισθάνεται πως κάτι της λείπει κι ας είναι δεμένη με την οικογένειά της, με την εξαίρεση του γιου της που δουλεύει για τον στρατό σε υποβρύχιο μακριά από το σπίτι. Κάτω από την ίδια στέγη μένουν ο άντρας της, Jean-Pierre, που κάποτε υπήρξε η «μεγάλη ελπίδα» για το άθλημα της ενόργανης γυμναστικής, η κόρη της, Arielle, με τη δική της κόρη, η μητέρα της που όλοι αποκαλούν προγιαγιά και ο Toussaint που τη φροντίζει. Μια ημέρα, η Nicole παρατηρώντας κάποιες αλλαγές στον οργανισμό της και θα κάνει ένα τεστ εγκυμοσύνης, το οποίο βγαίνει θετικό! Ύστερα από εσωτερική διεργασία, θα αποφασίσει να φέρει το παιδί στον κόσμο και θα προσπαθήσει να λάβει τη συμπαράσταση της οικογένειάς της.

Βασισμένο σε μια ταινία μικρού μήκους που είχε γυρίσει η σκηνοθέτης και σεναριογράφος, πρόκειται για ένα φιλμ για μια απρόσμενη και αρχικά ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη, κάτι που όμως θα αλλάξει ως αντίληψη σταδιακά από την πλευρά της μητέρας, το «Μαμά Ξανά» θυμίζει παραλλαγή του «Juno», μόνο που αντί για μια κομεντί λογικής ανεξάρτητου κινηματογράφου με ελαφρώς επιτηδευμένους διαλόγους και χίπστερ σάουντρακ, εδώ έχουμε μια λαϊκή γαλλική κωμωδία, αλλά και μια μελέτη επάνω στην οικογενειακή δυσαρμονία και την ευθύνη που κουβαλάει ο ρόλος της μητέρας (άλλωστε υπάρχουν τρεις στον αριθμό εδώ), πάντα όμως με μια ματιά ανάλαφρη και χωρίς μεγάλο βάθος. Αν και σχεδόν συνολικά το καστ απαρτίζει μια πειστικά πολύχρωμη πινακοθήκη χαρακτήρων, με τον κάθε σχεδόν ηθοποιό να δίνει ένα δικό του προσωπικό στίγμα εντός αυτής της μυθοπλαστικής οικογένειας, σίγουρα ξεχωρίζει ως πρωταγωνίστρια η ώριμη πλέον Karin Viard, που διατηρεί μια γοητεία παρότι οι ημέρες του «Ντελικατέσεν» είναι σχετικά μακριά. Η ίδια παραδίδει μια ερμηνεία σωστά μετρημένη, με χιούμορ στις σωστές δόσεις, αλλά κι ευαισθησία στις κατάλληλες στιγμές, καταστώντας την ηρωίδα της τρισδιάστατη κι αληθινή ακόμη κι όταν το σενάριο αρνείται να εξερευνήσει περαιτέρω άλλες πλευρές της πέραν του μητρικού της ρόλου.

Λόγω και του εύρους του κοινού στο οποίο στοχεύει να απευθυνθεί, το φιλμ λίγες φορές εκπλήσσει μέχρι το δρομολογημένο φινάλε του (που μάλιστα κλείνει πρόωρα την ιστορία) και δεν παίρνει δημιουργικά ρίσκα. Η αλήθεια είναι πως δεν πρόκειται για μια σπουδαία κι αλησμόνητη κινηματογραφική απόπειρα, υπάρχει όμως κάτι που την κάνει να αιωρείται πάνω από τον μέσο όρο μιας τυπικής ή ακόμη και σαχλής κομεντί γαλλικής παραγωγής και αυτό είναι πως το σενάριο μοιάζει να αγαπά τους χαρακτήρες του και να τους αντιμετωπίζει με κατανόηση, αγκαλιάζοντας τα ελαττώματά τους και μοιράζοντας ισόποσα το χρόνο ανάπτυξής τους επί της οθόνης, με τη μεγάλη εξαίρεση του γιου που εμφανίζεται μόλις στα τελευταία λεπτά. Η Loiseau σπάει ενίοτε πλάκα με τις νευρώσεις και τις ιδιαιτερότητες των προσωπικοτήτων της, αλλά ποτέ με κακοπροαίρετη διάθεση. Βέβαια, το «Μαμά Ξανά» δεν απογειώνεται δυστυχώς ποτέ από το επίπεδο μιας ανώδυνης απόδρασης για κάτι παραπάνω από μιάμιση ώρα, όντας με περιορισμένες φιλοδοξίες και δίχως να στοχεύει σε κάτι περισσότερο από την ελαφριά ψυχαγωγία. Επίσης, με παμπόνηρο τρόπο η ταινία βάζει τον θεατή σε μια οπισθοδρομική ανάγνωση της κατάστασης αποκηρύσσοντας την προοπτική της έκτρωσης, χωρίς να καταφεύγει σε ηθικοπλαστικά κηρύγματα μεν, ωστόσο παίρνοντας μια σαφή θέση που διατυπωμένη με ένα διαφορετικό τρόπο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ακόμη και αντιδραστικά συντηρητική, δεδομένων των προβλημάτων υγείας που μπορούν να παρουσιαστούν για το έμβρυο σε κύηση μιας μεγάλης σε ηλικία γυναίκας, θέμα που προσπερνιέται εδώ εύκολα και βιαστικά.

Τελικά, όσο κι αν αυτό που έχει παραχθεί δεν προσβάλλει τη νοημοσύνη του θεατή και είναι αρκετά αποτελεσματικό στο είδος του αποσπώντας χαμόγελα και γέλια, υπάρχουν κάποιες επιλογές που αναφέρθηκαν και παραπάνω που καθηλώνουν την προσπάθεια της Loiseau σε σχετικά χαμηλά ύψη, παρά την έντιμη στάση που κρατάει απέναντι στους ήρωές της.

Βαθμολογία: