Ο Τζακ Ντελρόι είναι ο οικοδεσπότης του talk-show Night Owls, και έχει κερδίσει το μεταμεσονύχτιο κοινό της χώρας. Από τον καιρό όμως που έφυγε από τη ζωή η σύζυγος του, τα νούμερα της τηλεθέασης έχουν πέσει δραματικά. Στην απόγνωση του για να βρει έναν τρόπο να τα ανεβάσει, σχεδιάζει για τη νύχτα του Χάλογουιν του 1977 ένα ειδικό επεισόδιο που δεν θα μοιάζει με κανένα άλλο. Αυτό που δεν γνωρίζει είναι ότι πρόκειται να εξαπολύσει τον σατανά μέσα στα αμερικανικά σπίτια… 

Σκηνοθεσία:

Cameron Cairnes

Colin Cairnes

Κύριοι Ρόλοι:

David Dastmalchian … Jack Delroy

Laura Gordon … Δρ June Ross-Mitchell

Ingrid Torelli … Lilly D’Abo

Ian Bliss … Carmichael Haig

Fayssal Bazzi … Christou

Rhys Auteri … Gus McConnell

Georgina Haig … Madeleine Delroy

Steve Mouzakis … Szandor D’Abo

Michael Ironside … αφηγητής (φωνή)

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Cameron Cairnes, Colin Cairnes

Παραγωγή: David Dastmalchian, Derek Dauchy, Mat Govoni, Roy Lee, John Molloy, Steven Schneider, Adam White

Μουσική: Roscoe James Irwin, Glenn Richards

Φωτογραφία: Matthew Temple

Μοντάζ: Cameron Cairnes, Colin Cairnes

Σκηνικά: Otello Stolfo

Κοστούμια: Steph Hooke

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Late Night with the Devil
  • Ελληνικός Τίτλος: Στενές Επαφές με τον Διάβολο

Κύριες Διακρίσεις

  • Βραβείο σεναρίου στο φεστιβάλ του Σίτζες.

Παραλειπόμενα

  • Οι αδελφοί Cairnes τοποθέτησαν τη found-footage ταινία τους στη δεκαετία του 1970, θεωρώντας ότι εκείνη την περίοδο οι μεταμεσονύχτιες εκπομπές είχαν κάτι το επικίνδυνο, σαν ένα παράθυρο σε έναν παράξενο ενήλικο κόσμο.
  • Ο David Dastmalchian επιλέχτηκε από τους σκηνοθέτες επειδή έγραψε ένα άρθρο σε περιοδικό για τους τηλεπαρουσιαστές εκπομπών τρόμου. Εκείνος με τη σειρά του αποδέχτηκε την πρόταση, αφού οι δημιουργοί του έστειλαν μαζί με το σενάριο ένα δικής τους κατασκευής βιβλιαράκι φωτογραφιών που έμοιαζε με τηλεοπτικό οδηγό των 1970.
  • Η έμπνευση για το στήσιμο του Night Owls δόθηκε από το αυστραλιανό The Don Lane Show (1975). Ειδικότερα επισημάνθηκαν τα επεισόδια με καλεσμένους τους Uri Geller και Doris Stokes.
  • Παρότι αναφέρεται ως τόπος δράσης η Νέα Υόρκη, τα γυρίσματα έγιναν στα Dockland Studios της Μελβούρνης.
  • Η ταινία συνδυάζει τα ψηφιακά εφέ με τα πρακτικά, χρησιμοποιώντας ακόμα και μαριονέτες.
  • Ντεμπούτο για τη νεαρή Ingrid Torelli.
  • Τον μήνα που έκανε πρεμιέρα στο φεστιβάλ SXSW, ένα screener της ταινίας στάλθηκε στον Stephen King ώστε να πει τη γνώμη του. Ο διάσημος συγγραφέας το βρήκε “απόλυτα ευφυές”, προσθέτοντας ότι δεν μπορούσε να τραβήξει το βλέμμα του από πάνω του.
  • Όταν η ταινία έκανε την πρεμιέρα της στις αίθουσες, κάποιοι θεατές πρόσεξαν ότι υπήρχαν σημεία επεξεργασίας με πρόγραμμα τεχνητής νοημοσύνης που δεν υπήρχαν στη φεστιβαλική προβολή, καλώντας σε μποϊκοτάζ της ταινίας. Οι αδελφοί Cairnes απάντησαν ότι όντως υπήρχαν τρία στιγμιαία πλάνα με τέτοια επεξεργασία, που απλά τελειοποιήθηκαν μετά την πρεμιέρα και αφορούν πολύ μικρές προσθήκες επί του συνόλου.

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 20/5/2024

Κι εκεί που πιστεύαμε ότι είχαμε ξεμπερδέψει με το found-footage τρόμου, θυμηθήκαμε το γιατί αρχικά αυτό αποτελούσε μια καλή είδηση. Οι αδελφοί Cairnes τοποθετούν το υπείδος στις σωστές ράγες, χωρίς όμως να αποφύγουν τον εκτροχιασμό λίγα μόλις μέτρα πριν τον σταθμό…

Το κλίμα μιας ρετρό μεταμεσονύχτιας εκπομπής, οι άμεσες και έμμεσες αναφορές σε αληθινά πρόσωπα και πράγματα που φτάνουν ως τα υψηλά κλιμάκια της αμερικανικής κυβέρνησης, και η εξαρχής σύσταση καλοφτιαγμένα τετριμμένων χαρακτήρων σε σχέση με την πραγματικότητα φτάνουν για να σε βάλουν στο κόλπο του φιλμ. Οι λίγοι ήρωες που παρελαύνουν είναι αρκετοί για το συγκεκριμένο σχέδιο, και το στόρι δεν πελαγοδρομεί σε υποπλοκές που θα μας έβγαζαν εκτός κειμένου ταινίας. Προσθέτουμε σε αυτά και τη νοσταλγική φωτογραφία και την καλή όσο και λιτή δουλειά στο όλο 70s στήσιμο, και είμαστε έτοιμοι να καλοδεχτούμε ένα δυνατό cult.

Η χρονική διάρκεια είναι ούτως ή άλλως μικρή, αλλά και μια χαρά για τέτοιους είδους ταινία. Το πρόβλημα ξεκινάει με το πόσο αργά εκκινείται το καυτό κομμάτι που αναμέναμε ήδη από τους τίτλους έναρξης, και το πόσο τελικά γρήγορα αυτό ολοκληρώνεται. Οι χαρακτήρες των δύο γυναικών δεν παίρνουν τον χρόνο που είναι σίγουρο ότι θα αξιοποιούσαν, και η ζημιά ολοκληρώνεται με ένα απαράδεκτο φινάλε. Εδώ τα δύο αδέλφια μαρτυρούν μεγάλη αδυναμία δημιουργίας, που σε αντίθεση περίπτωση θα έκανε την έξυπνη αρχική ιδέα τους ολοκληρωμένο σενάριο. Από τη μία σαν να ήθελαν να παραπέμψουν σε κάτι αλά 2001: Οδύσσεια του Διαστήματος, έστω και άνευ μηνύματος, και από την άλλη σαν να μην έβρισκαν μια καλή τελική ιδέα και εξάντλησαν τη χρήση οπτικών εφέ μια και ήταν διαθέσιμα. Η ουσία είναι πως με το που τελειώνει η ταινία, αυτός ο τελικός παροξυσμός εικόνων σε έχει κάνει να ξεχάσεις ότι έβλεπες found-footage, ή οτιδήποτε άλλο έφερνε την πραγματικότητα ως ψευδαίσθηση στη θέαση σου.

Παρά την τελική κατηφόρα ποιότητας, το φιλμ σε κερδίζει στο μεγάλο του κομμάτι και είναι άδικο να το παραβλέψουμε αυτό. Και το πράττει τίμια και με ορθά cult όρους που παραπέμπουν σε καλές εποχές «σινε-λατρείας».

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

10 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *