Οι Τελευταίες Ημέρες στην Έρημο (2015)

ΣΥΝΟΨΗ

Μια μυθοπλαστική ματιά στις 40 ημέρες όπου ο Ιησούς πέρασε με περισυλλογή στην έρημο. Εκεί θα έρθει αντιμέτωπος με τον σατανά και τους πειρασμούς που θα του προβάλει.

Σκηνοθεσία:

Rodrigo Garcia

Κύριοι Ρόλοι:

Ewan McGregor … Ιησούς/διάβολος

Ciaran Hinds … ο πατέρας

Ayelet Zurer … η μητέρα

Tye Sheridan … ο γιος

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Rodrigo Garcia

Παραγωγή: Bonnie Curtis, Julie Lynn, Wicks Walker

Μουσική: Danny Bensi, Saunder Jurriaans

Φωτογραφία: Emmanuel Lubezki

Μοντάζ: Matt Maddox

Σκηνικά: Jeannine Oppewall

Κοστούμια: Judianna Makovsky

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Last Days in the Desert
Ελληνικός Τίτλος: Οι Τελευταίες Ημέρες στην Έρημο

Παραλειπόμενα

Τα γυρίσματα έγιναν σε εθνικό δρυμό και την έρημο του Κολοράντο, πάντα στην Καλιφόρνια.
Για να μπορέσει να ερμηνεύσει τον Ιησού και τον διάβολο, ο Ewan McGregor κάλεσε τον κασκαντέρ και φίλο του, Nash Edgerton, ώστε να τον έχει απέναντι και να μπορέσει να αποδώσει μέσα στην ίδια σκηνή αμφότερους τους χαρακτήρες.
Οι ηχολήπτες είχαν την ευκαιρία να επεξεργαστούν το υλικό τους ταυτόχρονα σε Dolby Atmos.
Το φιλμ έκανε πρεμιέρα στο φεστιβάλ του Sundance αρχές του 2015, αλλά χρειάστηκε να έρθει ο Μάιος του 2016 για να πάρει διανομή.
Ένα αστείο περιστατικό συνόδευσε την ταινία από το 2018. Τότε ήταν που ένας Μορμόνος έδωσε τη φωτογραφία του Ewan McGregor στη μητέρα του, κι αυτή την έκθεσε σπίτι της πιστεύοντας ότι απεικονίζονταν ο Ιησούς. Ακόμα χειρότερα, δεν ήταν φωτογραφία του από αυτή την ταινία, αλλά μία ως Όμπι-Ουάν Κενόμπι.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Δημήτρης Μπαμπούλης
Έκδοση Κειμένου: 22/3/2017

Κατά τη διάρκεια των σαράντα ημερών περισυλλογής και νηστείας του Ιησού στην έρημο της Ιουδαίας και ενώ κατευθύνεται πίσω στην Ιερουσαλήμ, ο «Σατανάς» θα τον βάλει σε διάφορες δοκιμασίες ώστε να τον οδηγήσει στην αμαρτία χρησιμοποιώντας μια οικογένεια που θα βρει ο Ιησούς στον δρόμο του.

Μια ταινία εμφανέστατα θρησκευτικού περιεχομένου, μέσω της οποίας ο σκηνοθέτης Ροντρίγκο Γκαρσία προσπαθεί να μας εξιστορήσει κάποια πράγματα για τη θρησκευτική πίστη. Η επιλογή της συγκεκριμένης περιόδου της ζωής του Ιησού είναι καλή για τη διδαχή της πίστης, διότι εκείνος έρχεται υποτίθεται αντιμέτωπος με τους πειρασμούς που θα τον κάνουν να αμαρτήσει εάν υποκύψει. Αυτοί οι τρείς πειρασμοί κατά τη βίβλο ήταν η ηδονή, είτε σωματική είτε η ικανοποίηση της πείνας του, ο εγωϊσμός και η «πίστη» στην ύλη και τα πλούτη. Η προβολή αυτών των πειρασμών στην ταινία γίνεται με τον δημιουργό να πλάθει έναν νέο μύθο, αλλά με περίπου το ίδιο νόημα, και κάποιες από τις αμαρτίες να εκφράζονται μέσω των μελών της οικογένειας που συναντάει στον δρόμο του ο Ιησούς.

Οι προθέσεις της ταινίας είναι προφανείς από την αρχή και η προσπάθεια του σκηνοθέτη να εστιάσει στην προώθηση, κατά κάποιον τρόπο, της θρησκευτικής πίστης τον εγκλωβίζει σε συνεχείς ατάκες και σκηνές ανάλογου περιεχομένου που δεν βοηθούν τη ροή, προσπαθούν να «επιβάλλουν» κάποια πράγματα στον θεατή και δείχνουν να επιχειρούν να εξηγήσουν κάτι που είναι ήδη προφανές. Φυσικά, το περιεχόμενο είναι αυτό, αλλά η σωστή δομή μιας τέτοιας ταινίας θα έπρεπε να μην επιβαρύνει τον θεατή με την υπερβολή, αλλά να του κινεί το ενδιαφέρον μέσω του μέτρου και των μηνυμάτων που θέλει να περάσει.

Στο τεχνικό κομμάτι, η ταινία έχει σχετικά αργή ροή, με το στήσιμο της να θυμίζει σε μεγάλο βαθμό θεατρική παράσταση, καθώς περιέχει ένα μικρό καστ και περιορισμένους χώρους γυρισμάτων, αλλά και οι ηθοποιοί ερμηνεύουν σχεδόν θεατρικά. Το πενταμελές καστ, εκ των οποίων τέσσερις είναι πρωταγωνιστές και μία κομπάρσος, δεν κάνει ιδιαίτερη προσπάθεια, με τον μέτριο Γιούαν ΜακΓκρέγκορ, τον πολύ κακό Τάι Σέρινταν, και τον καλό Σιαράν Χιντς αλλά κατώτερο των δυνατοτήτων του, καθώς το φάσμα του ρόλου ήταν υψηλό λόγω της τραγικότητας του χαρακτήρα του, αλλά δεν ανταπεξήλθε πλήρως.

Επίσης, αξίζει να σημειωθεί η σκήνη στο τέλος με την οποία ο σκηνοθέτης προσπαθεί να υπονοήσει, πιθανότατα, τον εκφυλισμό της θρησκείας μέσω του τουρισμού, καθώς αποδεικνύεται ότι η προσπάθεια του Γκαρσία για την προώθηση της θρησκευτικής πίστης τον οδηγεί να «στριμώξει» κάποιες σκέψεις του σε μια ταινία που η δομή της και η ιστορία της δεν το επιτρέπει.

Βαθμολογία: