Δύο δισεκατομμύρια γήινα χρόνια μετά, στο μέλλον, η τελευταία γενιά ανθρώπων βρίσκεται στο χείλος του αφανισμού. Από τον μακρινό, εποικισμένο τους πλανήτη, στέλνουν ένα ύστατο κινηματογραφημένο μήνυμα στους σημερινούς κατοίκους της Γης.

Σκηνοθεσία:

Johann Johannsson

Κύριοι Ρόλοι:

Tilda Swinton … αφηγήτρια (φωνή)

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Johann Johannsson, Jose Enrique Macian

Παραγωγή: Thor Sigurjonsson

Μουσική: Yair Elazar Glotman, Johann Johannsson

Φωτογραφία: Sturla Brandth Grovlen

Μοντάζ: Mark Bukdahl

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Last and First Men
  • Ελληνικός Τίτλος: Τελευταίοι και Πρώτοι Άνθρωποι

Σεναριακή Πηγή

  • Μυθιστόρημα: Last and First Men: A Story of the Near and Far Future του Olaf Stapledon.

Κύριες Διακρίσεις

  • Υποψήφιο για καλύτερη ταινία, σκηνοθεσία, μουσική, φωτογραφία και ήχο στα Edda, τα εθνικά βραβεία της Ισλανδίας.

Παραλειπόμενα

  • Εδώ έκανε σκηνοθετικό ντεμπούτο στο σινεμά (μετά από ένα μικρού μήκους ντοκιμαντέρ) ο διάσημος και δις υποψήφιος για Όσκαρ μουσικός Johann Johannsson. Έμελλε όμως να είναι και το κύκνειο άσμα του, αφού έφυγε από τη ζωή το 2018, μην προλαβαίνοντας ο ίδιος να το δει στις αίθουσες. Το σχέδιο όμως ξεκίνησε την πορεία του ως ένα multimedia πολυθέαμα το 2017, με ζωντανή μουσική από τη φιλαρμονική του BBC. Ο υπεύθυνος ήχου Yair Elazar Glotman ήταν που ολοκλήρωσε τη δουλειά ως προς τη μεταφορά του σε ταινία.
  • Βασίζεται στο μυθιστόρημα του 1930 από τον Olaf Stapledon, που θεωρείται από τα αριστουργήματα της sci-fi λογοτεχνίας. Είχε ακολουθηθεί από το Last Men in London (1932), με πολύ λιγότερη όμως επιτυχία. Η επιρροή του σε μεταγενέστερους συγγραφείς ήταν καθοριστική, με χαρακτηριστικότερους τους C.S. Lewis, Arthur C. Clarke και H.P. Lovecraft.
  • Γυρίστηκε σε φιλμ 16mm, σε τοπία της κομουνιστικής πρώην Γιουγκοσλαβίας, με αιχμή τα μνημεία του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Μουσικά Παραλειπόμενα

  • Η μουσική κυκλοφόρησε και σε βινύλιο από την Deutsche Grammophon.

Κριτικός: Σοφία Γουργουλιάνη

Έκδοση Κειμένου: 11/2/2022

Ο προσφάτως εκλιπών ισλανδός δημιουργός υπέγραψε με την πρώτη και τελευταία του ταινία ένα κινηματογραφικό υβρίδιο το οποίο προσιδιάζει κυριολεκτικά και μεταφορικά σε  είδος μουσειακό παρά σε αμιγώς κινηματογραφικό έργο τέχνης. Γυρισμένο στα ερείπια της πρώην Γιουγκοσλαβίας, ο Γιόχανσον μάς μεταφέρει δύο δισεκατομμύρια χρόνια μπροστά στο μέλλον. Κι αν τα δύο δισεκατομμύρια σε κάποιους φαντάζουν με χρόνο όπου ο άνθρωπος θα είναι ήδη εξαφανισμένος, η ταινία τοποθετεί τότε ακριβώς την επικείμενη εξαφάνιση του. Μια εξαφάνιση που εμφανίζεται πλέον απολύτως αναπότρεπτη και ανακοινώνεται με απόλυτη ψυχραιμία από την Τίλντα Σουίντον εν είδει επιστολής προς τον σημερινό άνθρωπο. Η αφήγηση της ταινίας πετυχαίνει να συνδυάζει τη φωνή της Σουίντον με τα μνημεία χωρίς να διαθέτει ίχνος ανθρώπινης παρουσίας.

Ο Γιόχανσον εδώ δημιουργεί ένα έργο τέχνης που δεν διστάζει να πειραματιστεί με τις κινηματογραφικές φόρμες και να ανατρέψει τα αφηγηματικά κινηματογραφικά κατεστημένα. Όμως, αυτό που τελικά παραδίδει είναι ένα έργο τέχνης που δεν μοιάζει επ’ ουδενί προορισμένο για την κινηματογραφική οθόνη. Προσπαθώντας να αποβάλλουμε κάθε είδος καλλιτεχνικού συντηρητισμού που επιτάσσει ότι το κινηματογραφικό είδος χαράσσεται από σαφή κι αδιαπέραστα όρια, η ταινία του Γιόχανσον εξακολουθεί να διακρίνεται από έναν απόλυτο ελιτισμό που την καθιστά τολμηρή ως καλλιτεχνική προσέγγιση, αλλά ανοίκεια ως προς τη μεγάλη οθόνη.

Ο Γιόχανσον θα σας συνεπάρει οπτικά και λογοτεχνικά, χωρίς να καταφέρει όμως ποτέ να στοιχειώσει όνειρα και συνειδήσεις.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

12 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

1 Σχόλια

  1. Κλαίρη 2 Φεβρουαρίου 2022

    Δεν το είχα υπόψιν μου, αλλά φαίνεται μοναδική εμπειρία. Μακάρι να παιχτεί κάπου κοντά μου.