Ο νεαρός Ντάνι Μάντιγκαν είναι θαυμαστής του Τζακ Σλέιτερ, του πρωταγωνιστή της μεγάλης οθόνης που παίζει πάντα σε έργα δράσης. Όταν ένας ηλικιωμένος φίλος του που δουλεύει σε μια κινηματογραφική αίθουσα τού δίνει ένα μαγικό εισιτήριο που του είχε χαρίσει κάποτε ο μάγος Χουντίνι, ο Ντάνι μεταφέρεται μαγικά μέσα στη δράση της ταινίας όπου πρωταγωνιστεί ο αγαπημένος του ηθοποιός, ο οποίος όμως δεν μπορεί να πιστέψει πως η ζωή του υπάρχει μόνο και μόνο για τον κινηματογράφο. Και τα μπερδέματα μόλις ξεκινούν.
Σκηνοθεσία:
John McTiernan
Κύριοι Ρόλοι:
Arnold Schwarzenegger … Jack Slater
Austin O’Brien … Danny Madigan
Charles Dance … Benedict
Robert Prosky … Nick
Frank McRae … υπαστυνόμος Dekker
Anthony Quinn … Tony Vivaldi
Bridgette Wilson-Sampras … Whitney Slater/Meredith Caprice
F. Murray Abraham … John Practice
Mercedes Ruehl … Irene Madigan
Art Carney … Frank Slater
Ian McKellen … ο θάνατος
Joan Plowright … δασκάλα
Robert Patrick … T-1000
Sharon Stone … Catherine Trammell
Tina Turner … η δήμαρχος
Michael V. Gazzo … Torelli
Colleen Camp … Ratcliff
Danny DeVito … Whiskers (φωνή)
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Shane Black, David Arnott
Στόρι: Zak Penn, Adam Leff
Παραγωγή: John McTiernan, Stephen J. Roth
Μουσική: Michael Kamen
Φωτογραφία: Dean Semler
Μοντάζ: Richard A. Harris, John Wright
Σκηνικά: Eugenio Zanetti
Κοστούμια: Gloria Gresham
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Last Action Hero
- Ελληνικός Τίτλος: Ο Τελευταίος Μεγάλος Ήρωας
Παραλειπόμενα
- Σε κάποιο σημείο, υποψήφιος να το αναλάβει ήταν ο Robert Zemeckis.
- Το αρχικό σενάριο ήταν γραμμένο για καθαρή ταινία δράσης, και σήμερα είναι διαθέσιμο online.
- Ο Alan Rickman αρνήθηκε τον ρόλο του Μπένεντικτ, επειδή δεν τα βρήκαν στα χρήματα. Ο Charles Dance που αποδέχτηκε τα χρήματα που προσφέρονταν, φορούσε ένα t-shirt στα γυρίσματα, όπου έγραφε “είμαι φτηνότερος από τον Alan Rickman”.
- Τα γυρίσματα τελείωσαν μία εβδομάδα πριν βγει η ταινία στις αίθουσες.
- Ερμηνεύοντας τον εαυτό τους, εμφανίζονται μεταξύ άλλων οι: Jim Belushi, Chevy Chase, M.C. Hammer, Little Richard, Melvin Van Peebles, Damon Wayans και Jean-Claude Van Damme. Και η Tori Spelling είχε ένα κάμεο, αλλά κόπηκε στο μοντάζ.
- Πρώτη φορά που το όνομα του Arnold Schwarzenegger αναγράφεται στα κρέντιτ των παραγωγός, ως εκτελεστής παραγωγής.
- Ο Tony Curtis ήταν να έχει έναν σημαντικό δεύτερο ρόλο, αλλά αντικαταστάθηκε.
- Έσχατη κινηματογραφική ταινία για τον υποψήφιο για Όσκαρ Michael V. Gazzo.
- Υποψήφιο για 6 Χρυσά Βατόμουρα και εισπράξεις κάτω του αναμενόμενου (137,3 εκατομμύρια δολάρια, έναντι κόστους των 85), αλλά με τα χρόνια απόκτησε cult φήμη. Μάλιστα, κυκλοφορούν ανεπίσημες εικασίες περί του γιατί απέτυχε τότε η ταινία.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Οι AC/DC, μετά από προσωπική παράκληση του Schwarzenegger, έβγαλαν για την ταινία το Big Gun. Το αποκλειστικά χέβι σάουντρακ περιέχει κι άλλα τραγούδια που ακολούθησαν σε σινγκλ: Real World (Queensryche), What the Hell Have I (Alice in Chains), Angry Again (Megadeth) και Two Steps Behind (Def Leppard).
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 10/12/2019
Δεν συγκαταλέγεται ανάμεσα στις επιτυχίες του μυώδη σταρ, ακόμα κι αν τότε ήταν στα εμπορικά του ντουζένια. Η αλήθεια είναι ότι η ταινία σε μπερδεύει ως προς τις προθέσεις της. Θέλει, το προφανές, να είναι μια παρωδία του είδους που δόξαζε ο Άρνι, κι αν ναι, τότε προς τι το οικογενειακό επίστρωμα; Πρόκειται για ένα «ανήλικο» blockbuster, που μόνο όμως όταν κλείνει το μάτι στις μεγαλύτερες ηλικίες αξίζει τον χαβαλέ του. Ο Τζον ΜακΤίρναν δεν ήταν έτσι κι αλλιώς ο ιδανικός για να βρει την τομή ανάμεσα στο οικογενειακό θέαμα και την «το ρίξαμε στην πλάκα» αλλά «επενδύσαμε κι ένα σωρό χρήματα» ανισορροπία, μια και Πολύ Σκληρός για να Πεθάνει δύσκολα βγαίνει… και δεν απευθύνεται εξίσου σε όλες τις ηλικίες. Την κόμικ ατμόσφαιρα σαμποτάρει μια αφελέστατη πλοκή, κι ένα σενάριο που πέρα από κάποια γκαγκ, μάλλον γράφτηκε στα πρόχειρα.
Είναι όμως και τρομερά ξεκούραστο στη θέαση του. Σου κάνει ευχάριστη παρέα για όσο διαρκεί, χωρίς να απαιτεί εντέλει να πάρεις κάτι χρήσιμο μαζί σου, ή καν να το αγαπήσεις. Έτσι, μπορείς να κάτσεις αναπαυτικά και να απολαύσεις κάποιες εκκωφαντικές σκηνές δράσης, ενώ στο ενδιάμεσο απλά χαλαρώνεις με έναν Σβαρτζενέγκερ που έχει ήδη αποκτήσει άνεση με την αυτό-παρωδία. Τίποτα ιδιαίτερο, επί του γενικού, αλλά για αποτυχία περνάει η μπογιά του.
Βαθμολογία: