Διασχίζοντας το Παρίσι!

Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, ο Μαρτέν, ένας αξιοπρεπής άντρας, λόγω ανεργίας δέχεται να κουβαλήσει τέσσερις βαλίτσες γεμάτες με χοιρινό κρέας στο Παρίσι. Δεδομένου ότι ο συνέταιρός του έχει συλληφθεί, ζητά από έναν άγνωστο που ονομάζεται Γκραντζίλ να τον βοηθήσει. Εκείνος όμως είναι εκτός ελέγχου, και η διαδρομή τους είναι γεμάτη κινδύνους. Καθώς το ταξίδι φτάνει στο τέλος του, ο Μαρτέν μαθαίνει ότι ο Γκραντζίλ είναι ένας διάσημος καλλιτέχνης που απλώς αναζητούσε λίγη περιπέτεια. Και οι δύο συλλαμβάνονται, αλλά ο Μαρτέν είναι ο μόνος που πληρώνει ακριβά την περιπέτειά τους.

Σκηνοθεσία:

Claude Autant-Lara

Κύριοι Ρόλοι:

Jean Gabin … Grandgil

Bourvil … Marcel Martin

Louis de Funes … Jambier

Jeannette Batti … Mariette Martin

Jacques Marin … ο εστιάτορας

Robert Arnoux … Marchandot

Georgette Anys … Lucienne Couronne

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Jean Aurenche, Pierre Bost

Παραγωγή: Henry Deutschmeister

Μουσική: Rene Cloerec

Φωτογραφία: Jacques Natteau

Μοντάζ: Madeleine Gug

Σκηνικά: Max Douy

Κοστούμια: Andre Brun

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

• Αυθεντικός Τίτλος: La Traversee de Paris
• Ελληνικός Τίτλος: Διασχίζοντας το Παρίσι!
• Διεθνής Τίτλος: The Crossing of Paris
• Διεθνής Εναλλακτικός Τίτλος: The Trip Across Paris
• Διεθνής Εναλλακτικός Τίτλος: Pigs Across Paris
• Διεθνής Εναλλακτικός Τίτλος: A Pig Across Paris
• Διεθνής Εναλλακτικός Τίτλος: Four Bags Full
• Εναλλακτικός Ελλ. Τίτλος: Δύο Μαυραγορίτες στο Παρίσι [επανέκδοσης]

Σεναριακή Πηγή

• Διήγημα: La Traversee de Paris του Marcel Ayme.

Κύριες Διακρίσεις

• Υποψήφιο για Bafta ξένου ηθοποιού (Jean Gabin).
• Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Βενετίας, Βραβείο αντρικής ερμηνείας (Bourvil).

Παραλειπόμενα

• Το ομώνυμο διήγημα βρίσκεται στη συλλογή Le Vin de Paris του 1947.
• Ο Claude Autant-Lara είχε ξεκινήσει τον σχεδιασμό από το 1949, αλλά επειδή δεν έβρισκε ένα ικανοποιητικό φινάλε, ανέβαλε τα γυρίσματα.
• Τον ρόλο του Bourvil αρχικά ο σκηνοθέτης ήθελε να τον δώσει στον Bernard Blier, αλλά εντέλει έκρινε ότι ο ηθοποιός είχε πλέον μεγαλώσει, και έμοιαζε με πλούσιο αστό. Η επιλογή όμως του Bourvil έφερε τον Autant-Lara και τον συγγραφέα του διηγήματος σε βαθιά ρήξη. Αυτή η ρήξη επέφερε δυσκολία στη χρηματοδότηση και αναγκαία μείωση του μπάτζετ, και ήταν ο λόγος που το φιλμ έγινε ασπρόμαυρο, ώστε ο δημιουργός να διατηρήσει την καλλιτεχνική του ελευθερία. Μετά από καιρό, ο Marcel Ayme αναγνώρισε το λάθος του, εκθειάζοντας τον Bourvil.
• Μπορεί εμείς να βλέπουμε ένα γουρούνι επί της οθόνης, αλλά στην πραγματικότητα ήταν οχτώ. Κι αυτό επειδή τα γουρούνια δεν αντέχουν για πολύ στο φως των προβολέων, και παθαίνουν εγκεφαλικό.
• Ολόκληρη η ταινία, λόγω του περιορισμένου μπάτζετ, είναι γυρισμένη σε παριζιάνικο στούντιο. Δεν ήταν όμως κάτι εύκολο αυτό για τον καλλιτεχνικό διευθυντή, μια και η πλοκή θέλει τους δύο κεντρικούς ήρωες να διανύουν μια διαδρομή 6 χιλιομέτρων (αν και ο Γκραντζίλ αναφέρει 8 στην ταινία).
• Ίσως η πιο κρίσιμη ταινία στην καριέρα του Bourvil, μια κι απογείωσε το όνομα του στο κινηματογραφικό στερέωμα.
• Ήταν η τέταρτη πιο εμπορική ταινία στη Γαλλία για τη χρονιά της, αλλά επί χρόνια ήταν στο επίκεντρο αμφιλεγόμενης κριτικής, λόγω της κυνικής ματιάς επί της συγκεκριμένης μαύρης περιόδου. Ανάμεσα στους υποστηρικτές της ήταν και ο Francois Truffaut. Με τα χρόνια αναγνωρίστηκε ότι έσπασε πολλά ταμπού σε σχέση με την έννοια του ηρωισμού επί κατοχής (ήταν η πρώτη που έπραττε κάτι παρόμοιο), και τη χρήση του μαύρου χιούμορ σε τόσο ευαίσθητα θέματα.
• Το 1994 σε συμφωνία με τον σκηνοθέτη, η AFT-American Film Technologies δημιούργησε μια χρωματισμένη εκδοχή του φιλμ.