Τέλη της δεκαετίας του 1970. Στις ακτές της λίμνης της Γενεύης κείτεται η μικρή ελβετική πόλη Βεβεΐ. Ο 40χρονος βέλγος μικροαπατεώνας Έντι αποφυλακίζεται και συναντιέται με τον φίλο του, Οζμάν. Οι δυο τους κάνουν τη εξής συμφωνία: ο Οζμάν θα παρέχει στέγη στον φίλο του, αλλά ο τελευταίος πρέπει να προσέχει την επτάχρονη κόρη του Οζμάν, τη Σαμίρα, για όσο καιρό είναι η μητέρα της στο νοσοκομείο. Φτάνουν τα Χριστούγεννα και η φτώχεια έχει κάνει τον Έντι κάπως πικρόχολο. Τότε ανακοινώνεται από την τηλεόραση ο θάνατος του Τσάρλι Τσάπλιν, μαζί και η τεράστια έκταση της περιουσίας που αφήνει πίσω του. Ο Έντι ξεκινάει ονειροπολώντας και καταλήγει με μια μεγάλη ιδέα: τι θα γινόταν αν έκλεβε τη σωρό του ηθοποιού και ζητούσε λύτρα από την οικογένεια του;
Σκηνοθεσία:
Xavier Beauvois
Κύριοι Ρόλοι:
Benoit Poelvoorde … Eddy Ricaart
Roschdy Zem … Osman Bricha
Seli Gmach … Samira Bricha
Chiara Mastroianni … Rosa
Nadine Labaki … Noor Bricha
Peter Coyote … John Crooker
Xavier Beauvois … Κος Loyal
Olivier Rabourdin … Δρ Sorlat
Louis-Do de Lencquesaing … ο δικηγόρος
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Xavier Beauvois, Etienne Comar
Παραγωγή: Pascal Caucheteux
Μουσική: Michel Legrand
Φωτογραφία: Caroline Champetier
Μοντάζ: Marie-Julie Maille
Σκηνικά: Yann Megard
Κοστούμια: Francoise Nicolet
Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Διανομή στις αίθουσες.- Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
Αυθεντικός Τίτλος: La Rancon de la Gloire
Ελληνικός Τίτλος: Το Τίμημα της Δόξας
Διεθνής Τίτλος: The Price of Fame
Κύριες Διακρίσεις
- Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Βενετίας.
Παραλειπόμενα
- Μερικώς βασισμένο σε αληθινά γεγονότα.
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
Κριτικός: Χάρης Καλογερόπουλος
Έκδοση Κειμένου: 23/4/2015
Το 1977, ο Τσάρλι Τσάπλιν πεθαίνει στο σπίτι του στην Ελβετία, και δυο φτωχαδάκια μετανάστες κλέβουν το πτώμα του απ` τον νεκροταφείο, για λύτρα. Ο σκηνοθέτης Ξαβιέ Μποβουά («Μην Ξεχνάς πως θα Πεθάνεις», «Ενώπιον Θεών και Ανθρώπων») μεταπλάθει το πραγματικό γεγονός βάζοντας ως ήρωες έναν Αλγερινό, τον Οσμάν, κι έναν βέλγο καλοσυνάτο μικροαπατεώνα, τον Εντί. Είναι φίλοι, ο Εντί μόλις αποφυλακίστηκε και ο Αλγερινός τού βρίσκει ένα τροχόσπιτο δίπλα στο δικό του τσαρδάκι. Ο γυναίκα του Οσμάν είναι τραυματισμένη στο νοσοκομείο και χρειάζονται 50.000 φράγκα για θεραπεία και νοσήλια, η μικρή του κόρη ονειρεύεται να σπουδάσει κτηνίατρος και βέβαια λεφτά δεν υπάρχουν. Έτσι, ο ευφάνταστος Εντί συλλαμβάνει την ιδέα της κλοπής της σωρού του Τσάπλιν.
Κι ο Μποβουά συλλαμβάνει την ιδέα να ταυτίσει τους δυο ήρωες, ιδιαίτερα τον Εντί, με τον Σαρλό, τον φουκαρά αλητάκο με τη μεγάλη καρδιά που αγωνίζεται για μια θέση στον ήλιο. Χρησιμοποιεί λοιπόν την τρυφερή σχέση του Εντί με τη μικρή κόρη του Οσμάν, όπως και με τη διευθύντρια του τοπικού τσίρκου στο οποίο προσλαμβάνεται ως κλόουν, για να εντάξει στην αφήγησή του το ίδιο το κινηματογραφικό σύμπαν του Τσάπλιν, ενώ προσθέτει και μουσική από τα «Φώτα της Ράμπας», παράλληλα με την ορίτζιναλ που έγραψε για το παρόν φιλμ ο βετεράνος Μισέλ Λεγκράν. Κάποια στιγμή, όταν οι δυο ήρωες πρωτο-συζητάνε την ιδέα έξω απ` το φτωχόσπιτο, ο ήχος της συζήτησης χάνεται κι ανεβαίνει η μουσική, πηγαίνοντάς μας στην εποχή του βωβού. Εκεί λες ότι ο Μποβουά θα ανεβάσει τον πήχη σε επίπεδο κινηματογραφικής ψιλοδουλειάς. Όμως, παρακάτω βλέπεις ότι αναλώνεται σε μια άνευρη πλοκή, κρατώντας τα πράγματα σε ένα επίπεδο χαριτωμένα γλυκόπικρο, ενώ τελειώνει με μια ποιητική δικαιοσύνη υπέρ της ανθρωπιάς και της καλλιτεχνικής ιδιοσυγκρασίας που ναι μεν ισορροπείται πάντα από μια χιουμοριστική, αφοπλιστική ατμόσφαιρα παλαιού κλασικού, συγκρατημένου μελό, αλλά ολοκληρώνει το φιλμ χωρίς κάποια μεγάλη πνοή. Είναι όμορφο, συχνά φίνο θυμίζοντας και παλιό γαλλικό σινεμά, αλλά πολύ λίγο. Κι αν δεν στηριζόταν στις ερμηνείες του Ρόσντι Ζεμ (Οσμάν) και προπάντων του Μπενουά Πελβούρντ (Εντί), θα φάνταζε λιγότερο.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
