Ο Πολ, ένας 45χρονος εισοδηματίας, ερωτεύεται την Άβα, μια νεαρή υπάλληλο του μετρό. Αποφασίζει λοιπόν να την παντρευτεί, αλλά η μητέρα του έχει διαφορετική άποψη επί του θέματος, και προσλαμβάνει έναν ντετέκτιβ για να αποδείξει ότι η Άβα απατά τον γιο της.
Σκηνοθεσία:
Antonin Peretjatko
Κύριοι Ρόλοι:
Anais Demoustier … Ava
Josiane Balasko … Adelaide ‘Reine Mere’ Chateau-Tetard
Philippe Katerine … Paul Chateau-Tetard
William Lebghil … Jerome
Sergi Lopez … Raoul
Philippe Duquesne … επιθεωρητής Dalac
Olivier Broche … Geoffroy Crepin
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Antonin Peretjatko
Παραγωγή: Mathieu Verhaeghe, Thomas Verhaeghe
Μουσική: Mathieu Lamboley
Φωτογραφία: Simon Roca
Μοντάζ: Antonin Peretjatko
Σκηνικά: Jeremy Duchier
Κοστούμια: Sidonie Pontanier
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: La Piece Rapportee
- Ελληνικός Τίτλος: Χάρηκα που σας Γνώρισα
- Διεθνής Τίτλος: Old Fashioned
- Διεθνής Εναλλακτικός Τίτλος: Nice to Meet You
- Διεθνής Εναλλακτικός Τίτλος: Unsophisticated Lady
Σεναριακή Πηγή
- Διήγημα: Il Faut un Heritier της Noelle Renaude.
Παραλειπόμενα
- Διασκευή ενός 8σέλιδου διηγήματος από τη δεκαετία του 1980, που αρχικά είχε κυκλοφορήσει στο βελγικό περιοδικό Bonne Soiree.
Κριτικός: Φίλιππος Χατζίκος
Έκδοση Κειμένου: 7/9/2022
Η Άβα, νεαρή υπάλληλος του παρισινού μετρό, γνωρίζει έναν μαμόθρεφτο βαθύπλουτο μεσήλικα κληρονόμο, ο οποίος την ερωτεύεται σφοδρά και αποφασίζει να την παντρευτεί, παρά τις ενστάσεις που προβάλλει μαχητικά η μητέρα του. Το νεαρό ζευγάρι αψηφά το ταξικό χάσμα και εκκινεί για μια κοινή ζωή, η οποία όμως σύντομα καταντά πληκτικό μαρτύριο για την ευειδή νεαρά. Με την καχυποψία της πεθεράς να την κατακλύζει, η Άβα αποφασίζει να αποδράσει από την ανία των προαστίων, και η «βασιλομήτωρ» προσλαμβάνει έναν ιδιωτικό ντετέκτιβ για να αποδείξει στον γιο της την απιστία της αχάριστης νύφης της.
Πασίδηλων θεατρικών καταβολών, το φιλμ του Αντονίν Περετζατκό ψάχνει να ισορροπήσει ανάμεσα στο βοντβίλ στοιχείο και την κλασική σάτιρα ηθών αλά γαλλικά. Αφηγείται μια ιστορία ταξικής χροιάς, με κραυγαλέες αναφορές στη σύγχρονη πολιτική πραγματικότητα της Γαλλίας και τη διαχρονική υποκρισία των αστών στο προσκήνιο. Κέφι υπάρχει και αυτό οδηγεί σε μερικές αναμφιβόλως σπαρταριστές καταστάσεις και διαλόγους, αλλά συνολικά το «Χάρηκα που Σας Γνώρισα» καταλήγει περισσότερο ξεκούρδιστο από ό,τι καλοκαιρινώς χαλαρό.
Ο Περετζατκό αδυνατεί δυστυχώς να αξιοποιήσει τη μαγνητική παρουσία της Αναΐς Ντεμουστιέ και την ορεξάτη Ζοσιάν Μπαλασκό, σε βαθμό που η πρώτη εκπίπτει ευθέως σε στερεότυπο γοητευτικής παρουσίας που δυστυχεί στη δια της παντρειάς κοινωνική ανέλιξη, και η δεύτερη σε καρικατούρα κακιάς πεθεράς που αναγκάζεται να υποστεί ορισμένες ατυχέστατες εμπνεύσεις. Εμπιστεύεται βέβαια τις αναμενόμενες αρετές της γαλλικής κομεντί, ήτοι τα εξαιρετικά κοστούμια και σκηνικά, αλλά και μια αρχικά καλοδεχούμενη και γνώριμη ελαφρότητα στον τόνο, που αδυνατεί όμως να κρατήσει τα προσχήματα μιας προχειρογραμμένης κωμωδίας.
Η ανηλεής απεικόνιση της αφόρητης και μισάνθρωπης μπουρζουαζίας, αλλά και της κοινωνικής αδικίας που διαιωνίζεται, αποκτά σταδιακά διαστάσεις καρτουνίστικες, καθώς οι συνήθειες της αριστοκρατικής οικογένειας μυρίζουν ναφθαλίνη, ενώ η κομπορρημοσύνη της πραγματικά είναι ικανή να οδηγήσει σε νευρικό κλονισμό κάθε εχέφρονα μη πλουτοκράτη. Με λίγο καλύτερη δουλειά στον βασικό χαρακτήρα της Άβα, η οποία διαθέτει έναν εγγενή οπορτουνισμό, πιθανότατα το σύνολο δεν θα φάνταζε τόσο κραυγαλέα άνισο. Αντ’ αυτού, σε ρόλο-κλειδί τίθενται οι συνήθεις ύποπτες λύσεις του genre όταν συναντά αδιέξοδα: οι συμπτώσεις που παιγνιωδώς περιπλέκουν την ιστορία και οδηγούν σε ευχάριστες (;) για τον θεατή πλάνες των χαρακτήρων. Παραείναι εύκολη διέξοδος πάντως, σε μια ταινία που το πλέον ενδιαφέρον στοιχείο της είναι μια κάποια αφηγηματική καινοτομία.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
