Νάπολη. Ο 15χρονος Νίκολα και οι φίλοι του επιφανειακά μοιάζουν με τα άλλα παιδιά της ηλικίας τους: θέλουν απλώς να περνάνε καλά και να βγάλουν χρήματα για να αγοράσουν φανταχτερά ρούχα, γκάτζετ και σκούτερ. Όμως, αυτή δεν είναι μια συνηθισμένη παρέα: βολτάρουν στην κακόφημη περιοχή Σάνιτα, διψασμένοι να αποκτήσουν εξουσία παίζοντας με όπλα, μιμούμενοι τους μαφιόζους γύρω τους. Υπό την ψευδαίσθηση ότι βοηθούν να επικρατήσει η δικαιοσύνη στη γειτονιά, προσπαθούν να κάνουν το καλό μέσα από το κακό. Αγαπιούνται σαν αδέλφια, δεν φοβούνται τη φυλακή ή τον θάνατο, ξέρουν ότι πρέπει να τα ρισκάρουν όλα, τώρα. Βιώνουν τον πόλεμο με την ανευθυνότητα των νιάτων, αλλά οι εγκληματικές τους πράξεις σύντομα θα τους οδηγήσουν στην απώλεια της αγάπης και της φιλίας.

Σκηνοθεσία:

Claudio Giovannesi

Κύριοι Ρόλοι:

Francesco Di Napoli … Nicola

Viviana Aprea … Letizia

Alfredo Turitto … Biscottino

Ar Tem … Tyson

Carmine Pizzo … Limone

Ciro Pellechia … Lollipop

Ciro Vecchione … ‘O Russ

Mattia Piano Del Balzo … Briato

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Claudio Giovannesi, Roberto Saviano, Maurizio Braucci

Παραγωγή: Carlo Degli Esposti, Nicola Serra

Μουσική: Andrea Moscianese

Φωτογραφία: Daniele Cipri

Μοντάζ: Giuseppe Trepiccione

Σκηνικά: Daniele Frabetti

Κοστούμια: Olivia Bellini

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: La Paranza dei Bambini
  • Ελληνικός Τίτλος: Η Μεγάλη Νύχτα της Νάπολης
  • Διεθνής Τίτλος: Piranhas

Σεναριακή Πηγή

  • Μυθιστόρημα: La Paranza dei Bambini του Roberto Saviano.

Κύριες Διακρίσεις

  • Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Βερολίνου. Βραβείο σεναρίου.
  • Υποψήφιο για καλύτερη ταινία, σκηνοθεσία και σενάριο στα David di Donatello.

Παραλειπόμενα

  • Τα γυρίσματα κράτησαν εννιά εβδομάδες και τηρήθηκε χρονολογική σειρά. Κανένα από τα παιδιά δεν διάβασε το σενάριο ή το βιβλίο στο οποίο βασίστηκε η ταινία, γιατί οι δημιουργοί ήθελαν αυτά να ζήσουν την εμπειρία των χαρακτήρων τους μέρα με τη μέρα, από την αρχή ως το τέλος, και δίχως να γνωρίζουν τις συνέπειες των πράξεων που βίωναν στην ταινία.

Κριτικός: Πάνος Αχτσιόγλου

Έκδοση Κειμένου: 30/4/2020

Βασισμένο στο ομότιτλο βιβλίο του συγγραφέα του «Γόμορρα» Ρομπέρτο Σαβιάνο, το φιλμ του Κλάουντιο Τζοβανέζι βυθίζεται στα άδυτα της ανομίας και του αμοραλισμού αλλά ταυτόχρονα και της εφηβικής ζωντάνιας και απερισκεψίας, παραδίδοντας ένα δημιούργημα ηλεκτρισμένο. Ένα κινηματογραφικό ντελίριο που τρέχει να προλάβει τις εξελίξεις των γεγονότων που διαδραματίζονται μπροστά του και έχει πάντα επικίνδυνα (ίσως και με λίγη δόση επιδειξιομανίας) το δάχτυλο πολύ κοντά στη σκανδάλη του όπλου του. Ενός όπλου που βεβαίως δεν ξέρει να χρησιμοποιεί και αναγκάζεται να βλέπει βιντεάκια στου Youtube για να μπορέσει να γίνει όσο άντρας απαιτούν οι καταστάσεις και οι παράλογοι ηθικοί του κώδικές.

Το φιλμ μοιάζει να βλέπει τα πάντα (σχεδόν) από την οπτική γωνία του δεκαπεντάχρονου βασικού του πρωταγωνιστή (ερμηνευμένου με θράσος και τόλμη απο τον νεαρό Φραντσέσκο Ντι Νάπολι) αναπτύσσοντας σε βάθος την ταραγμένη του ψυχοσύνθεση, τις αντιφάσεις στη συμπεριφορά του, την ακόρεστη δίψα για αναγνωρισιμότητα, για αυταξία, για χρήμα και σεβασμό. Οι δρόμοι της παλιάς πόλης της Νάπολη κινηματογραφούνται με κλειστοφοβική έμφαση, καθώς στενεύουν επικίνδυνα και οδηγούν σε αδιέξοδα γεμάτα φτώχεια, ανέχεια, απελπισία. Σε έναν τέτοιο κόσμο, στενό και βρόμικο, έναν κόσμο που κοιμάται βαθιά πάνω θαρρείς ερείπια μιας αλλοτινής αυτοκρατορίας, έναν κόσμο που θεωρεί απόλυτα φυσιολογική την πληρωμή τοπικών νταήδων για προστασία μάλλον από τους ίδιους τους εκβιαστές του, σε ένα τέτοιο κόσμο λοιπόν μεγαλώνουν καθαρά πρόσωπα που χάνουν την αθωότητα τόσο γρήγορα όσο την αποκτούν και που δεν προλαβαίνουν να αναζητήσουν το νόημα της αξίας της ανθρώπινης ζωής.

Ο δρόμος βάφεται με αίμα και ο κύκλος μοιάζει να μην κλείνει ποτέ, αλλά βρίσκει αστείες προφάσεις, επενδυμένες με ψευτο-κανόνες που στροβιλίζονται ανούσια γύρω από την τιμή, την ηθική και την αδελφικότητα, για να μένει πάντοτε ανοιχτός και να τροφοδοτεί διαρκώς γενιές και γενιές παιδιών που θυσιάζονται στο βωμό της βίας, της φτώχειας, του τίποτε. Σε αυτήν την πραγματικότητα που ξεδιπλώνεται με όλη της τη νοσηρή μεγαλοπρέπεια, το μόνο που δεν πρόκειται ποτέ να συναντήσεις μπροστά σου είναι η αστυνομία. Ο νόμος είναι εκκωφαντικά απών από τη σκηνή του δράματος, και ο άγραφος νόμος των νονών της νύχτας θριαμβεύει…

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

10 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *