O Τζιοβάνι και η Λιντία είναι ένα πλούσιο ζευγάρι που ζει στο Μιλάνο και έχει χάσει τον έρωτα, προσποιούμενο σε έναν μεγαλοαστικό κοινωνικό περίγυρο. Μετά από μια επίσκεψη στον νοσηλευόμενο φίλο τους, Τομάσο, έρχεται η ώρα να λήξουν αυτή τη σχέση, επαναπροσδιορίζοντας συναισθήματα μέσα από μια επίπονη αυτοκριτική.
Σκηνοθεσία:
Michelangelo Antonioni
Κύριοι Ρόλοι:
Marcello Mastroianni … Giovanni Pontano
Jeanne Moreau … Lidia Pontano
Monica Vitti … Valentina Gherardini
Bernhard Wicki … Tommaso Garani
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Michelangelo Antonioni, Ennio Flaiano, Tonino Guerra
Παραγωγή: Emanuele Cassuto
Μουσική: Giorgio Gaslini
Φωτογραφία: Gianni Di Venanzo
Μοντάζ: Eraldo Da Roma
Σκηνικά: Piero Zuffi
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: La Notte
- Ελληνικός Τίτλος: Η Νύχτα
- Διεθνής Εναλλακτικός Τίτλος: The Night
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Η Περιπέτεια (1960)
- Στην Έκσταση του Πάθους (1962)
Κύριες Διακρίσεις
- Χρυσή Άρκτος στο φεστιβάλ Βερολίνου.
- Βραβείο σκηνοθεσίας στα David di Donatello.
- Επίσημη πρόταση της Ιταλίας για το ξενόγλωσσο Όσκαρ.
Παραλειπόμενα
- Κεντρικό φιλμ της τριλογίας του Antonioni, ανάμεσα στην Περιπέτεια και την Έκσταση του Πάθους (Η Έκλειψη).
- Michelangelo Antonioni και Marcello Mastroianni συνεργάζονται για πρώτη φορά. Η δεύτερη ήταν 34 χρόνια αργότερα.
- Ο διάσημος συγγραφέας Umberto Eco φαίνεται ως ένας καλεσμένος στο πάρτι των Γκεραρντίνι.
- Πρώτη φορά που ιταλική ταινία είχε πάρει το πρώτο βραβείο στο φεστιβάλ Βερολίνου.
- Η ταινία είχε κυκλοφορήσει ως ακατάλληλη κάτω των 16 ετών. Η ιταλική επιτροπή λογοκρισίας επέβαλλε σημαντικές περικοπές στην αρχική κόπια.
- Μία εκ των αγαπημένων ταινιών του Lars von Trier.
Κριτικός: Σοφία Γουργουλιάνη
Έκδοση Κειμένου: 28/12/2009
To La Notte είναι η κεντρική ταινία της τριλογίας του Antonioni που ξεκινά με το L’Avventura και λήγει έναν χρόνο αργότερα με το L’Eclisse. Είναι μία ακόμη ταινία που αποδεικνύει ότι ο Antonioni ήταν πέρα και πάνω απ’ όλα ένας πραγματικός καλλιτέχνης. Εξάλλου, τι παραπάνω χρειάζεται μια ταινία για να θεωρηθεί αριστούργημα όταν ο ίδιος ο Kubrick την είχε συμπεριλάβει στις 10 αγαπημένες του;
Ο σκηνοθέτης επιλέγει κι εδώ μια υπόθεση απλή και δίνει το βάρος στους συμβολισμούς και στους υπαινιγμούς. Το σενάριο του διαχειρίζεται το τέλος της σχέσης ενός ζευγαριού, μετά από μια νύχτα όπου και οι δύο έχουν διαφορετικές ερωτικές εμπειρίες. Το κοινό τους παρελθόν και η μέχρι εκείνη τη στιγμή κοινή τους ζωή παραμένουν άγνωστα μέχρι το φινάλε της ταινίας. Κι όμως, το σενάριο είναι τόσο τέλεια δομημένο που παρά την άγνοια αυτή ο χωρισμός έρχεται τόσο φυσιολογικά, χωρίς να σε βάζει στη διαδικασία να ζητάς ευθύνες και να αναρωτιέσαι τι ήταν αυτό που έφταιξε.
Αυτό, όμως, που σε βυθίζει πιο πολύ απ’ οτιδήποτε άλλο στο αντονιονικό σύμπαν και στην ιστορία του ζευγαριού, είναι η σκηνοθεσία και η φωτογραφία. Το Μιλάνο της εποχής εκείνης είναι το ιδανικό background για την ταινία. Η πόλη εκσυγχρονίζεται, τα παλιά κτίρια δίνουν τη θέση τους σε καινούρια. Το νεαρό ζευγάρι βιώνει ακριβώς την ίδια αλλαγή. Ο πόθος του για αυτήν έχει πεθάνει και ο θαυμασμός της γι’ αυτόν έχει αντικατασταθεί από τη βαρεμάρα. Ο Antonioni με τη σκηνοθεσία του αν δεν καταφέρει για ακόμη μία φορά να σας αφήσει άφωνους, θα σας κάνει τουλάχιστον να υποκλιθείτε στο τεράστιο ταλέντο του.
Συμπερασματικά, πρόκειται για ένα αριστούργημα το οποίο μπορεί στις μέρες μας να σας κουράσει με τους αργούς του ρυθμούς, σας συστήνω όμως ανεπιφύλακτα να το δείτε και να το απολαύσετε γιατί ταινίες σαν το La Notte και δημιουργός σαν τον Antonioni δεν νομίζω πως θα ξαναϋπάρξουν ποτέ.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
